เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 22

“น้ำหวานหาอะไรครับ”

ภัทรพลเดินเข้าไปยืนข้างๆ นลินี ออกจะขำกับท่าทีหาของที่แทบจะเทออกมากองด้านนอก ทั้งที่กระเป๋าก็ใบแค่นั้น พิจารณาดูดวงหน้ากระจ่างใสพบว่าหน้าแดงเล็กน้อย

“น้ำหวานหาคีย์การ์ดค่ะพี่พีท ไม่รู้เอาไว้ไหน”

นลินีพูดเสียงหวานยานคางเล็กน้อย เหมือนคนเมา เอ๊ะเขาสั่งแบบไม่มีแอลกฮอล์ให้เธอไปนี่นา ไม่ได้กินแอลกฮอล์แต่ทำไมดูเหมือนคนเมา เขานึกสงสัยเลยถามไปว่า

“เมาหรือเปล่าครับ”

“มึนนิดหน่อยค่ะพอดีหยิบเครื่องดื่มผิดแก้วสลับกับของพี่โอเล่ น้ำหวานมึนหัวเลยขอตัวขึ้นมาพัก”

นลินีตอบพรางล้วงหาคีย์การ์ดต่อ ภัทรพลเห็นคนมึนหน้านิ่วพยามควานหาของในกระเป๋าต่อ เลยขยับเข้าไปใกล้ หวังจะช่วยหา สงสารท่าทางตาปรือใกล้จะปิดเต็มทน

“พี่ช่วยหาครับ”

ภัทรพลเอื้อมมือไปดึงกระเป๋าออกจากมือบาง นลินียื้อไว้อย่างขัดใจเพราะอยากหาเองให้เจอ ยื้อกันไปมาเธอเลยเซเล็กน้อยร่างบางปะทะอกกว้างของเขา อย่างไม่ตั้งใจ กลิ่นกายสาวหอมรวยรินเข้าจมูกฝ่ายชาย

ภัทรพลเผลอสูดดมเข้าไปเต็มปวด คนขี้เงี่ยนที่เงี่ยนกว่าปกติเวลาดื่มเลยพลอยคึกคักขึ้นมาทันที ที่ได้กลิ่นเนื้อสาว ร่างเล็กตกใจที่อยู่ในท่วงท่าที่ใกล้ชิดเกินกว่าเหตุเลยใช้มือยันแผงอกหนา เพื่อประคองตัวเองให้ออกห่างจากฝ่ายชายมากยิ่งขึ้น

“เอาแบบนี้ดีกว่าครับเดี๋ยวน้ำหวานเข้าไปนั่งพักในห้องพี่ก่อน ใช้โทรศัพท์ในห้อง โทรให้พนักงานเอาคีย์การ์ดสำรองมาเปิดให้น่าจะดีกว่า”

ภัทรพลเอ่ยอย่างแสดงน้ำใจ นลินีลังเลอยู่ชั่วครู่ เธออยากเข้าห้องน้ำด้วยแต่ก็กังวลว่าการเข้าห้องผู้ชายจะไม่เหมาะสม ผลจากการดื่มก็ทำให้เกิดความง่วงงุนเล็กน้อย สบตาจริงใจของชายหนุ่มแล้ว เลยพยักหน้าและรอเขาผลักประตูเข้าห้องนอนไป

เมื่อเข้ามาในห้องของภัทรพล เธอก็ได้กลิ่นอายความหอมเฉพาะตัวของคนที่เป็นเจ้าของห้องปนกลิ่นเบาๆ อ่อนหวานซึ่งน่าจะเป็นสบู่หรือแชมพูอะไรสักอย่าง

ฝั่งภัทรพลมองหาโทรศัพท์ที่ลืมไว้อยู่บนเตียง เห็นวางอยู่ริมเตียงด้านหนึ่งเลยหยิบมาดูพบว่ามีมิสคอลของเมียอยู่สองสายทั้งทางไลน์และเบอร์โทร จึงหันมาบอกนลินีว่า

“พี่ขอเข้าห้องน้ำแป๊บนะครับ น้ำหวานใช้โทรศัพท์ตามสบายครับ”