เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 33

“อ้าวเหรอ งั้นไปดูเพื่อนเถอะอย่าดื่มเยอะนะเดี๋ยวขับไม่ไหว”

“ได้ได้จะรีบกลับ”

นลินีผู้กำลังจะเดินกลับโต๊ะ ก็สวนกับนักข่าวที่รู้จักกันที่มุมหนึ่งของร้านพอดี

“อ้าวน้ำหวานสวัสดีค่ะ มาทานข้าวเหรอคะ”

“สวัสดีค่ะพี่เปิ้ลน้ำหวานมาทานข้าวค่ะ พอดีมาถ่ายงานแถวนี้ เสร็จงานแล้วเลยแวะมาทานข้าวค่ะ พี่เปิ้ลล่ะคะ”

“พอดีมาเลี้ยงปิดเล่มก็เลยยกขโยงกันมา น้ำหวานมากับใครคุณบีเหรอ”

“พี่บีติดงานค่ะ พาฮันนี่ไปแคสต์งาน น้ำหวานมากับเพื่อน”

ฮันนี่คือดาราในสังกัดอีกคนที่บีบีดูแล

“เอาไว้เจอกันจ้า ฝากความคิดถึงถึงคุณบีด้วย กลับดีดีนะ”

นลินีบอกลานักข่าวแล้วเดินตรงไปยังโต๊ะที่ภัทรพลนั่งรอ นักข่าวสาวมองตามหลังเธอไป ก็เห็นว่าเธอเดินไปที่โต๊ะที่มีชายหนุ่มหน้าตาดีนั่งอยู่

“มากับใคร หน้าคุ้นๆ”

“พี่พีทคะเสร็จแล้วค่ะ กลับกัน”

ภัทรพลนั่งรอให้พนักงานเอาบิลมาคิดเงิน เลยบอกให้นลินีเดินไปรอที่รถก่อนเดี๋ยวเขาตามไป กังวลกลัวว่าจะมีนักข่าวมาเห็นแล้วจะรู้ไปถึงหูศศินา มันเป็นทั้งความกลัวทั้งความตื่นเต้นระคนกัน แค่คิดว่าวันนี้อาจจะได้มีโอกาสบุกถ้ำน้ำหวาน อวัยวะด้านล่างก็แข็งไปหมด

“ทำยังไง จะได้เสียบอีกวะ”

“คุณพ่อเป็นข้าราชการค่ะส่วนคุณแม่เป็นแม่บ้าน คุณพ่อกับคุณแม่น้ำหวานรักกันมากเลยนะคะ น้ำหวานตั้งใจว่าถ้ามีครอบครัวก็อยากจะรักและดูแลกันให้ได้อย่างท่าน”

นลินีเอ่ยปากส่งสายตาบอกความหมายไปยังภัทรพล เธอไม่ได้ประกาศตำแหน่งหน้าที่การงานของบิดาให้เขารู้เพราะเป็นคนไม่ชอบอวด จึงไม่ได้บอกออกไปว่าพ่อเป็นถึงรองอัยการสูงสุด และยังมีคุณลุงเป็นรัฐมนตรีช่วยในกระทรวงที่เกี่ยวข้องกับธุรกิจเขา

“น้ำหวานโชคดีที่เกิดในครอบครัวที่อบอุ่น ไม่เหมือนพี่ที่พ่อกับแม่หย่าร้างกันตั้งแต่เด็ก พี่ต้องโตมากับพี่เลี้ยงคุณพ่อไม่มีเวลาให้พี่เลยค่ะ เพราะมัวแต่ทำงาน”

ภัทรพลพูดเสียงเศร้า เพราะต้องการเรียกคะแนนสงสาร เรื่องเป็นเด็กมีปัญหาชอบเรียกร้องความสนใจ เขาเลิกเป็นไปตั้งนานแล้วตั้งแต่มีศศินาเข้ามาในชีวิต ที่ทำหน้าเศร้าพยามบีบน้ำตาอยู่นี่เรียกร้องความเห็นใจล้วนๆ

“โธ่พี่พีท พี่พีทมีน้ำหวานนะคะ”

นลินีเข้ามากอดลูบหลังลูบไหล่ด้วยความสงสาร ภัทรพลลอบยิ้มกับกลุ่มผมหอมกรุ่นของคนที่มาซบที่อก เชยคางมนขึ้นมาสบตาคม

“พี่ดีใจที่ได้รู้จักน้ำหวานนะคะ”