“อ้าวเหรอ งั้นไปดูเพื่อนเถอะอย่าดื่มเยอะนะเดี๋ยวขับไม่ไหว”
“ได้ได้จะรีบกลับ”
นลินีผู้กำลังจะเดินกลับโต๊ะ ก็สวนกับนักข่าวที่รู้จักกันที่มุมหนึ่งของร้านพอดี
“อ้าวน้ำหวานสวัสดีค่ะ มาทานข้าวเหรอคะ”
“สวัสดีค่ะพี่เปิ้ลน้ำหวานมาทานข้าวค่ะ พอดีมาถ่ายงานแถวนี้ เสร็จงานแล้วเลยแวะมาทานข้าวค่ะ พี่เปิ้ลล่ะคะ”
“พอดีมาเลี้ยงปิดเล่มก็เลยยกขโยงกันมา น้ำหวานมากับใครคุณบีเหรอ”
“พี่บีติดงานค่ะ พาฮันนี่ไปแคสต์งาน น้ำหวานมากับเพื่อน”
ฮันนี่คือดาราในสังกัดอีกคนที่บีบีดูแล
“เอาไว้เจอกันจ้า ฝากความคิดถึงถึงคุณบีด้วย กลับดีดีนะ”
นลินีบอกลานักข่าวแล้วเดินตรงไปยังโต๊ะที่ภัทรพลนั่งรอ นักข่าวสาวมองตามหลังเธอไป ก็เห็นว่าเธอเดินไปที่โต๊ะที่มีชายหนุ่มหน้าตาดีนั่งอยู่
“มากับใคร หน้าคุ้นๆ”
“พี่พีทคะเสร็จแล้วค่ะ กลับกัน”
ภัทรพลนั่งรอให้พนักงานเอาบิลมาคิดเงิน เลยบอกให้นลินีเดินไปรอที่รถก่อนเดี๋ยวเขาตามไป กังวลกลัวว่าจะมีนักข่าวมาเห็นแล้วจะรู้ไปถึงหูศศินา มันเป็นทั้งความกลัวทั้งความตื่นเต้นระคนกัน แค่คิดว่าวันนี้อาจจะได้มีโอกาสบุกถ้ำน้ำหวาน อวัยวะด้านล่างก็แข็งไปหมด
“ทำยังไง จะได้เสียบอีกวะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เมียครับ ผัวขอโทษ