เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 35

ฝั่งของภัทรพลรู้สึกตัวตื่นอีกทีก็ตกใจ

‘เชี่ยกี่โมงแล้ววะ’

สบถเบาๆ พร้อมมองหานาฬิกาที่พอจะบอกเวลาได้ เห็นคนข้างๆ นอนหลับใหลด้วยความเหนื่อยอ่อน จึงเดินออกมาด้านนอก หยิบโทรศัพท์ออกมาจากกางเกง ‘ตีสาม’ เขาเผลอนอนหลับไปนานขนาดนี้ได้ยังไง เห็นสายโทรเข้าจากศศินา เกือบสิบสาย สายสุดท้ายโทรมาตอนตีหนึ่ง มีข้อความจากเธอ เข้ามา เขาเพียงแค่อ่านจากที่แจ้งเตือนไม่ได้กดเข้าไปดู จัดการใส่เสื้อผ้า เข้าไปหาน้ำหวานในห้อง ก้มลงจุมพิต เธอรู้สึกตัวงัวเงียตื่นขึ้นมา

“พี่พีทกี่โมงแล้วคะ”

“ตีสามแล้วค่ะพี่กลับก่อนนะ พรุ่งนี้พี่ต้องทำงาน”

“พี่พีทหยิบเสื้อคลุมในตู้ให้น้ำหวานทีค่ะ น้ำหวานเดินไปส่งที่ประตู”

ภัทรพลเปิดตู้หาเสื้อคลุมแล้วยื่นให้เธอ นลินีเดินออกมายังห้องรับแขก หยิบคีย์การ์ดสำรองให้เขา

“พี่พีทต้องใช้คีย์การ์ดค่ะถึงจะลงลิฟท์ได้”

“น้ำหวานนอนเถอะ พี่ไปเอง ส่งแค่นี้พอ”

ภัทรพลกดจูบลงที่ข้างแก้มแล้วดันหลังเธอเข้าห้องนอน ขณะที่ขับรถกลับบ้านก็กังวลในหัวว่าจะแก้ตัวกับเมียว่ายังไงดี เมื่อมาถึงห้อง เจอศศินานอนหลับอยู่ที่โซฟาเปิดทีวีทิ้งไว้ มีเพียงแสงไฟสลัวที่ลอดออกมาจากห้องนอน เขาเลยช้อนอุ้มตัวเธอขึ้นตั้งใจจะพาไปนอนที่ห้อง

“พีทกลับมาแล้วเหรอ กี่โมงแล้ว”

“ตีสอง”