เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 4

นางสาวศศินา เก่งการค้า เด็กสาวต่างจังหวัดที่เข้ามาเรียนในกรุงเทพ

ด้วยทุนเรียนดีจากมหาวิทยาลัยเอกชน ชื่อดังของประเทศ

มหาวิทยาลัยที่มีแต่ลูกคหบดี

เธอเหมือนแกะดำในฝูงแกะขาว เป็นเหมือนตัวแปลกแยกในสังคม

เด็กสาวบ้านนอกผู้รักการเรียน แต่งตัวเชยๆ หน้าตาธรรมดา

นอกเหนือจากมันสมองระดับหัวกะทิ

ก็มีเพียงผิวขาวและรูปร่างสมส่วน ที่พอจะเป็นความภูมิใจในชีวิตได้บ้าง

เพื่อนสนิทที่มีเพียงคนเดียวของเธอคือเขา ผู้ที่ไม่เคยรังเกียจเธอเลย

แม้เธอกับเขาจะมีพื้นฐานทางครอบครัวที่ต่างกัน

พอเข้ามาเรียนในกรุงเทพได้แค่ปีเดียว แม่ผู้ที่เป็นครอบครัวคนสุดท้ายของเธอ

ก็จากไปอย่างกระทันหันด้วยอุบัติเหตุ ศศินาจึงเหมือนคนตัวคนเดียวบนโลกใบนี้

ในวันที่ร้องให้ หมดแรงไม่มีกำลังใจที่จะเรียนต่อ เพราะไม่รู้จะทำไปเพื่อใคร

ชายหนุ่มก็ก้าวเข้ามาเป็นครอบครัวของเธอตั้งแต่วันนั้น

“ฉันจะเป็นครอบครัวให้แกเอง”

ชายหนุ่มโอบกอดเธอไว้ ด้วยวงแขนกว้าง ที่เป็นเหมือนความอบอุ่นเดียวที่เหลืออยู่ในชีวิต

นอกจากการเป็นครอบครัว ภัทรพลก็เป็นกระเป๋าเงินให้เธอ แม้เธอจะเป็นนักเรียนทุน

แต่ก็ต้องยอมรับว่าทุนที่ได้รับ ไม่ได้ครอบคลุมไปถึงค่าใช้จ่ายส่วนตัวหลายๆ อย่างในชีวิต

คลายใจลงได้บ้างเมื่อชีวิตของเขามีศศินาเข้ามาดูแล

“นา แกก็รู้ ว่าคนอื่นเป็นแค่ความสนุกชั่วครั้งชั่วคราวของผู้ชายมักมากอย่างฉัน

แต่แกก็รู้ดีนี่ ว่า ฉันไม่เคยเปิดโอกาสให้ใครเข้ามาอยู่ในจุดเดียวกับแกเลยสักคน”

ใช่ตลอดระยะเวลาหลายปีที่ผ่านมาเธอเป็นผู้หญิงคนเดียวที่อยู่ข้างกายเขา

“แต่พีท....”

ยังไม่ทันที่จะได้พูดต่อ ชายหนุ่มก็อุ้มหญิงสาวมาวางบนโต๊ะ

พร้อมจัดการกระชากแพนตี้ตัวน้อยออกมาจากเรียวขาขาวผ่องในทันที

"ไม่ต้องพูดแล้วเสียเวลาเอา"