เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 44

“เดี๋ยวนะไอ้พีท น้ำหวานนี่เขาอยู่ที่คอนโด The Regent ตรงเจริญกรุงใช่ไหม”

“นี่มึงมายุ่งอะไรกับคอนโดน้ำหวาน อย่านะมึงอย่าแม้แต่จะคิด คนนี้กูหวง”

ต้องขู่มันไว้ก่อนไอ้นี้คลำไม่มีหางมันเอาหมด ถึงแม้จะรู้ว่ามันจะไม่ยุ่งกับผู้หญิงของเพื่อนก็เถอะ แต่กันไว้ดีกว่า

“เชี่ยแล้วมึง สามวันที่แล้วกูเจอคุณนาที่ซุปเปอร์มาร์เกตเห็นเขามาซื้อของไปทำกับข้าวให้มึงกิน กูยังถามเลยว่าฉลองที่มึงขอแต่งงานหรือเปล่า คุณนา บอกว่าปิดยอดใหญ่ได้ เลยอยากทำกับข้าวฉลองกับมึง แล้วอยู่ดีดีเขาก็ถามแปลกๆ กูยังว่าจะโทรไปคุยกับมึงเลย พอดียุ่งๆ เลยลืม”

ทันทีที่ได้ฟังขนคอของเขาก็ตั้งชัน เหลือบตาไปมองศศินา ที่กำลังนั่งคุยเป็นเพื่อนท่านรัฐมนตรีช่วยอยู่

“เขาถามมึงว่าอะไร”

แม้จะเดาคำตอบได้อยู่แล้ว แต่ก็ยังอยากถาม เพื่อที่จะประเมินว่าควรจะเรียกรถฉุกเฉินมารอไหม คิดว่าตะคอกถามเพื่อนออกไป แต่เสียงที่ออกมาช่างเบาหวิว ถึงอย่างนั้นไอ้เต้ก็ยังได้ยิน

“เขาถามกูว่าคอนโดThe Regent กูขายได้หรือยัง”

“แล้วมึงตอบว่ายังไง”

ภาวนาด้วยความหวังอันริบหรี่ว่าเพื่อนจะพอมีไหวพริบ

“กูก็ใบ้แดกนะสิ บอกคอนโดอะไรไม่รู้เรื่อง แถมยังไปบอกเขาว่ากูก็ไม่ได้เจอกับมึงมาเป็นเดือนแล้ว มึงสบายดีไหม”

ไม่รู้อากาศร้อนหรือยังไงแต่เหงื่อเขาตก สมองเบลอ ตาพร่ามัวไปหมด แว่วเสียงนลินีให้สัมภาษณ์บนเวที ตาสบกับศศินาโดยบังเอิญ เห็นแววตาเจ็บปวดอยู่ในตาเธอ ทำไมเขาถึงไม่สังเกตนะว่าศศินาทำท่าทีแปลกๆ ตั้งแต่วันนั้น ไม่รู้จะทำยังไงกับ สถาณการณ์ในตอนนี้ดี เขาจะบอกนาว่ายังไงดีจะสารภาพผิด หรือยืนกรานว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“พีท กูว่ามึงทำเกินไปนะครั้งนี้”

เสียงดนุรุจเรียกสติเขาให้กลับมา

“นา เขาให้อภัยมึงมาตลอด ไม่ว่ามึงจะไปหัวหกก้นขวิดที่ไหนมา นาเขาก็ให้อภัย แปดปีได้ใช่ไหมที่มึงอยู่กับเขา กูไม่เคยจะเห็นนาโกรธมึงจริงๆ สักครั้ง แต่ครั้งนี้ กูว่ามึงเตรียมตัวรับดีๆ เถอะ การที่นาเขารู้แต่เขาไม่พูดกูว่าแม่งน่ากลัว”

คำพูดของไอ้รุจทำเขาขนลุกซู่ทั้งตัว

“ไอ้เชี่ยพีทเอ้ย มีเมียดีดีแบบคุณนา มึงยังเสือกเหี้ยได้อีก เป็นกูนะมีเมียดีแบบนี้ กูกราบเช้ากราบเย็น”

นั่นสิ กูทำไมเหี้ยแบบนี้วะ เหลือบไปดูน้ำหวานบนเวที หญิงสาวในชุดราตรียาวสีฟ้าซึ่งเป็นสีประจำบริษัทกำลังให้สัมภาษณ์ ร่างงามดูอ่อนหวาน ริมฝีปากสีสวยแย้มยิ้ม ซึ่งเขารู้ดีว่าริมฝีปากนั้นมันหอมหวานแค่ไหน อกเอวสะโพกรับกันซึ่งเขาได้เคยสัมผัสมาแล้วว่าให้ความรู้สึกดีเพียงใด นึกถึงแววตาที่เต็มไปด้วยความเสน่หา ที่ทอดมองมายังเขายามอยู่บนเตียง มันตราตรึงในความรู้สึก ไหนจะกลิ่นหอมรวยรินจากกายสาว ที่ดอมดมครั้งใดก็ชื่นใจ จะให้ตัดใจก็คงตัดไม่ได้ง่ายๆ เหลือบมองไปยังศศินาผู้หญิงที่อยู่ข้างเขามาสิบปี เป็นทั้งเพื่อนทั้งเมีย ทั้งคนรัก เป็นครอบครัว เป็นทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต จะให้เสียไปเขาก็ทำไม่ได้ แค่นึกว่าพรุ่งนี้จะไม่มีเธออยู่ใจก็เจ็บร้าวไปหมด ขณะที่ยังไม่รู้จะทำยังไงดีนั้น ทีมงานก็มาเชิญเขาให้เตรียมไปสัมภาษณ์กับนักข่าวที่แบคดรอปด้านล่างเวที เขาเดินไปโดยที่สมองว่างเปล่า ไม่รู้อะไร ทำทุกอย่างตามแต่ที่ทีมออร์กาไนซ์จะชักนำ แสงแฟลชสะท้อนเข้าตาวิบวับจากกองทัพนักข่าวจำนวนมาก จนตาพร่าไปหมด นานนับห้านาทีกว่าแสงแฟลชจะหมดไป กองทัพนักข่าวจ่อไมค์เตรียมสัมภาษณ์ มาทุกสำนักข่าวจริงๆ เหลือบตาไปมองด้านข้างเห็นศศินายืนอยู่อีกมุมหนึ่งไม่ไกล นักข่าวเริ่มสัมภาษณ์