เมียครับ ผัวขอโทษ นิยาย บท 83

“นา ทำรายงานไม่ทัน ช่วยหน่อยสิ”

เธอมองหน้าเขา แล้วพยักหน้า

“ไม่ให้ทำฟรีนะ จ้าง”

เธอลังเลก่อนจะส่ายหน้า

“ไม่เป็นไร เราช่วย”

“ไม่ได้หรอก ใกล้ถึงเดดไลน์แล้วยังเหลืออีกตั้งหลายงาน ถ้านาทำให้ฉันนาคงไม่มีเวลาไปทำงาน พิเศษ เอาเป็นว่าฉันจ้างนะมีอีกหลายงานมากเลย นะนานะ ช่วยฉันหน่อย”

เธอลังเลแต่ก็พยักหน้า หลังจากวันนั้นเขาก็หาข้ออ้างมาให้ศศินาทำอะไรให้หลายอย่าง ติวหนังสือบ้างทำรายงานบ้างตามแต่จะหาข้ออ้างได้ ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร รู้แต่ว่าเวลาอยู่ใกล้เธอเขาอบอุ่น

วันหนึ่งในขณะที่กำลังติวหนังสือสอบอยู่ด้วยกัน โทรศัพท์รุ่นโบราณที่หน้าจอมีรอยแตกนิดๆ ของศศินาก็ดังขึ้น เธอรับสายแล้วก็นิ่งไปอย่างคนที่กำลังช็อก เขาตกใจรีบเข้ามาหาเธอ

“นาเป็นอะไร”

น้ำตาเธอไหลอาบแก้ม เขาตกใจมากเพราะไม่เคยเห็นเธอเป็นแบบนี้ แววตาที่สดใสมีประกายตาอยู่เสมอกลับเศร้าหมอง เธอพยามกลั้นสะอื้นหันมามองเขาแล้วเอ่ยออกมาอย่างยากเย็นว่า

“แม่.. แม่ฉันเสียแล้วพีท”

คืนนั้นเขาโทรไปบอกป้าน้อม ว่าจะไม่กลับบ้าน เพราะต้องพาศศินาขับรถกลับบ้านที่ต่างจังหวัด เมื่อไปถึงโรงพยาบาลเขาพาเธอเข้าไปทำเรื่องรับศพแม่ เมื่อเห็นร่างแม่น้ำตาเธอก็ไหลอาบแก้ม

“พีทฉันไม่เหลือใครแล้ว ฉันไม่มีใครแล้วพีท”

เธอปล่อยให้น้ำตาไหลลงมา อย่างไม่คิดจะเช็ด

“ครอบครัวคนสุดท้ายของฉันไม่มีอีกแล้ว แม่ทิ้งฉันไปแล้วพีท ฉันไม่รู้ว่าจะอยู่ไปเพื่อใครแล้ว”

เขารับฟังด้วยความสงสาร เขาไม่ชอบน้ำตาของศศินาเลย ตาเธอสวยเปล่งประกายจนเขาไม่อยากจะให้มีคราบน้ำตาหรือร่องรอยแห่งความเศร้าหมองใดใดในตาเธอ

“ไม่ต้องร้องนะนา ไม่ต้องร้องฉันจะเป็นครอบครัวให้แกเอง ฉันสัญญา”