“พูดแล้วโมโห นี่ถ้าไม่กลัวจะเป็นข่าว จะชกให้แว่นแตก”
ภัทรพลระบายกับเพื่อนในวงเหล้า หลังจากออกจากห้องทำงานของติณห์ พิริยะกุลแล้วเขาก็แวะไปพบลูกค้าเสร็จแล้วก็เข้าไปเยี่ยมน้ำหวานที่โรงพยาบาล ทางแพทย์เจ้าของไข้บอกว่าอีกสามวันเธอจะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้ว ด้วยความที่ไม่อยากกลับคอนโดเพราะทนคิดถึงศศินาไม่ไหว เขาเลยโทรชวนดนุรุจกับปิติศักดิ์สองเพื่อนสนิทให้มาดื่มที่ร้านประจำ
“เมียเก่ามึงเสน่ห์แรงจริงๆ เลิกกับผัวไปไม่ทันไร จะหาผัวใหม่ได้แล้ว”
“ไอ้เต้ ไอ้ปากเสีย”
เท้าของภัทรพลถึงกับยกขึ้นถีบเก้าอี้ที่เพื่อนนั่ง
“สมน้ำหน้า มึงจะขยี้มันไปทำไมวะ มันยิ่งกลุ้มๆ อยู่”
ดนุรุจปรามไอ้คนปากเสีย
“นาไม่ใช่เมียเก่า เมียเฉยๆ ก็พอแล้วกูก็ไม่ใช่ผัวเก่าด้วย จะไม่มีผัวใหม่ที่ไหนทั้งนั้นแหละ”
ภัทรพลพูดอย่างฮึดฮัด
“แหมมึงครับยอมรับความจริงด้วยครับ ได้ข่าวว่ากำลังจะหมั้นแล้วว่าที่คู่หมั้นก็นอนป่วยอยู่โรงพยาบาลไม่ใช่เหรอครับ แต่ตัวมึงยังวิ่งตามหาเมียเก่าอยู่ แล้วแบบนี้มึงจะตัดใจจากคุณนาได้จริงๆ เหรอวะ”
“ตัดไม่ได้แล้วยังไง เขาก็ทิ้งกูไปแล้วกูเป็นห่วงเขา อยากรู้ว่าเขาเป็นยังไงบ้างต่อให้เขาไม่ให้อภัยกูแต่กูก็อยากรู้ว่าเขาสบายดีไหม ไปทำอะไรอยู่ที่ไหน ไม่ใช่หายไปเลยแบบนี้ กูควรทำยังไงดีวะ”
ภัทรพลถามเพื่อนอย่างคนสิ้นหวังเผื่อเพื่อนจะมีไอเดียดีดีบ้าง
“บ้านพ่อแม่พี่น้องเขาไงมึง มึงไม่รู้จักบ้างเหรอ”
ไอ้เต้ออกความเห็น
“นาเขาไม่มีญาติที่ไหนแล้ว”
“เพื่อนล่ะ เขามีเพื่อนสนิทที่ไหนไหม”
“ไม่มี”
“คนบ้าอะไรวะ ไม่มีญาติไม่มีเพื่อน ชีวิตรันทดฉิบหาย ตัวคนเดียวงี้”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เมียครับ ผัวขอโทษ