เมียนักเลง นิยาย บท 2

นาร์เนียชะงักไปเล็กน้อยกับคำถามป่าเถื่อนของเจ้าของลมหายใจอุ่นที่เป่ารดอยู่บนหน้าผากชุ่มเหงื่อของเธอ เธอมองเขาตาแป๋วเมื่อไม่สามารถตอบคำถามนั้นของเขาได้

"หน้ามึนจังวะ" เหมราชยอมเป็นฝ่ายละสายตาจากใบหน้าจิ้มลิ้มของคนตรงหน้า อาศัยจังหวะในตอนที่เธอกำลังใช้สายตาสำรวจดวงหน้าของเขาถอดเนกไทของเธอออกอย่างถือวิสาสะ แต่ทันทีที่รู้ตัวว่ากำลังจะโดนแย่งของๆตัวเองไป เจ้าของดวงตาใสแป๋วก็รีบกำเนกไทของตัวเองแน่นด้วยความหวงแหน

"ยะ..อย่าเอาของหนูไปนะ"

"นี่ตาบอดเหรอวะ ไม่เห็นเหรอว่าสร้อยข้อมือของฉันมันเกี่ยวกับเนกไทของเธออยู่" เด็กสาวพยักหน้ารับเป็นการตอบกลับว่าเธอเห็นแล้ว ก่อนจะคลายมือออกจากเนกไทของตัวเอง แล้วถอดสร้อยข้อมือของชายหนุ่มออกอย่างถือวิสาสะ แต่นั่นกลับสร้างความไม่พอใจให้เหมราช

"กล้าดียังไงมาถอดสร้อยข้อมือของฉันวะ!"

"..!!!" นาร์เนียเบิกตาโพลงด้วยความตกใจเมื่อโดนกระชากคอเสื้ออย่างแรงจนเสียหลักเซถลาเข้าไปแนบชิดแผงอกที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อของชายหนุ่ม น้ำตาที่เพิ่งแห้งเหือดไปเมื่อหลายนาทีก่อนพานจะพรั่งพรูออกมาอีกครั้ง

"อึก..ยะ..อย่าต่อยหนู..ฮือออ~"

"กระทืบสักทีดีไหมฮะ!" เขาตวาดเสียงถามอย่างเกรี้ยวกราด แต่เมื่อเห็นดวงตาใสแป๋วเอ่อคลอด้วยน้ำตาจึงยอมปล่อยเธอให้เป็นอิสระ ไม่ใช่ว่าเกิดอารมณ์พิศวาสหรือสงสาร แต่รำคาญเสียงร้องไห้ของเธอ

"อึก" นาร์เนียรีบปาดน้ำตาออกจากพวงแก้มแดงก่ำอีกครั้ง พยายามแกะสร้อยข้อมือของชายหนุ่มออกจากเนกไทของตัวเองจนสำเร็จ แล้วรีบคืนเขาไปอย่างกล้าๆกลัวๆ

"ฉันไม่ใส่ของที่เปื้อนมือผู้หญิงแล้ว"

"เอ๋?" เด็กสาวเอียงคอมองด้วยความสงสัย แต่เหมราชกลับมองเธอด้วยสีหน้ารำคาญเสียเต็มประดา ก่อนจะชะโงกหน้าออกไปกวาดตามองรอบๆว่ามีคู่อริวิ่งตามมารึเปล่า

"ไม่เอาแล้วเหรอคะ" เสียงใสๆของคนข้างๆทำให้เหมราชต้องดึงความสนใจกลับมาที่เธออีกครั้ง

"อยากได้ก็เอาไป" เขาตอบตัดรำคาญ

นาร์เนียก้มมองสร้อยข้อมือที่ถืออยู่แล้วอมยิ้ม ก่อนจะยื่นมันไปตรงหน้าชายหนุ่ม พร้อมกับยื่นแขนข้างซ้ายออกไปพร้อมๆกัน

"ใส่ให้หนูหน่อย~"

"..." เจ้าของใบหน้าหล่อเหลานิ่งไปหลายวินาที เขากำลังหาคำตอบให้กับคำถามในใจของตัวเองว่าเด็กคนนี้ใสซื่อจริงๆหรือกำลังกวนประสาทเขากันแน่

เหมราชละสายตาจากใบหน้าจิ้มลิ้มราวกับตุ๊กตา แล้วแทรกตัวออกมาจากตรอกเล็กๆในทันที ทำให้นาร์เนียที่กำลังชื่นชมความสวยงามของสร้อยข้อมือต้องรีบแทรกตัวตามออกมา

"รีบไสหัวไปให้พ้นๆหน้าฉัน ก่อนที่ฉันจะให้เธอกินตีนแทนข้าว" เขาพูดพร้อมกับเร่งฝีเท้า

"รุ่นพี่ชื่ออะไรเหรอคะ" เด็กสาวเก็บสร้อยข้อมือไว้ในกระเป๋ากระโปรง แล้วกึ่งเดินกึ่งวิ่งตามชายหนุ่มไป

"เสือก"