เมียนักเลง นิยาย บท 3

@หลายวันต่อมา

"หายไปไหนนะ ไม่เห็นมาหากันบ้างเลย" เด็กสาวในชุดนักเรียนถูกระเบียบของโรงเรียนมัธยมเอกชนชื่อดังเดินทอดน่องไปตามถนนเส้นยาวที่รายล้อมไปด้วยร้านค้าและตึกรามบ้านช่อง ดวงตากลมโตโอบล้อมด้วยแพขนตางอนสวยทอดมองไปยังเบื้องหน้าที่เต็มไปด้วยรถรามากมาย

พลั่ก!

"โอ๊ย!" แรงปะทะจากทางด้านหลังที่แรงพอสมควรทำให้ความคิดที่กำลังล่องลอยไปตามห้วงอารมณ์ถูกฉุดรั้งกลับมาอีกครั้ง นาร์เนียร้องอุทานด้วยความตกใจและเจ็บปวดในเวลาเดียวกัน เนื่องด้วยแรงปะทะที่เกิดขึ้นส่งผลให้เธอเสียหลักล้มคะมำ หัวเข่าทั้งสองข้างที่โผล่พ้นชายกระโปรงนักเรียนกระแทกกับพื้นถนนคอนกรีตเข้าอย่างจัง

เด็กสาวเอี้ยวหน้ากลับไปมองเจ้าของการกระทำ ก่อนจะก้มหน้าหลบสายตาเมื่อเห็นใบหน้าของคนที่สร้างบาดแผลให้เธอทั้งสามคน

"กล้ามองหน้าฉันเหรอยัยเด็กขี้แย" เจ้าของคำถามนั้นเป็นคนที่เธอรู้จักและคุ้นเคยเป็นอย่างดี เพราะหล่อนเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนกับเธอที่คอยแต่จะกลั่นแกล้งเธอทุกครั้งที่มีโอกาส

"เมื่อกี้มันมองหน้าแกเหมือนท้าทายเลยลูน่า" ใบเตย นั่นคือชื่อของเจ้าของคำพูดยุแยงเมื่อสักครู่ หล่อนเป็นเพื่อนสนิทของลูน่า เจ้าของคำถามก่อนหน้านี้

"เห็นหน้ายัยเด็กขี้แยนี่แล้วหมั่นไส้ว่ะ อยากตบสักทีสองทีให้หายคันมือ" คำพูดนั้นหลุดออกมาจากปากของมินนี่ เพื่อนสนิทอีกคนหนึ่งของลูน่าและใบเตย ทั้งสามคนเป็นเพื่อนร่วมชั้นเรียนของเธอ มันน่าเจ็บใจที่เธอไม่มีความกล้ามากพอที่จะต่อกรกับความร้ายกาจของพวกหล่อน

นาร์เนียกัดฟันข่มความเจ็บปวด ค่อยๆพยุงตัวลุกขึ้น แล้วหลีกทางให้ลูน่า ใบเตย และมินนี่เดินไปก่อน ทว่าในจังหวะที่ลูน่ากำลังจะเดินผ่านหน้าไป หล่อนกลับเอียงตัวเข้ามากระแทกไหล่เธอเต็มแรง ส่งผลให้เธอที่ไม่ทันตั้งตัวเสียหลักตกลงไปบนถนนที่มีรถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบก์วิ่งตรงมาด้วยความเร็วพอดี

"กรี้ดดดดดดดดดด!!" ความหวาดกลัวถาโถมเข้าใส่ในเสี้ยววินาทีที่รู้ว่ากำลังจะเกิดอันตรายร้ายแรงขึ้นกับตัวเอง หากแต่สมองมันกลับไม่ยอมสั่งการให้ขาทั้งสองข้างวิ่งออกไปจากตรงนี้

เอี๊ยดดดดดด!!!

เสียงล้อรถเบรกลากยาวกับพื้นถนนแทบทำให้ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายของเธอเต้นทะลุออกมานอกเบ้า น้ำตาแห่งความหวาดกลัวพรั่งพรูออกมาอาบสองแก้ม นาร์เนียสะอื้นไห้จนตัวโยน เนื้อตัวสั่นเทิ้มเมื่อลืมตาขึ้นมาเห็นล้อรถจอดประชิดอยู่ตรงหน้าขา

"เล่นห่าอะไรกันวะ!" หัวใจดวงน้อยที่กำลังเต้นแรงอย่างบ้าคลั่งเหมือนจะหยุดทำงานไปชั่วขณะเมื่อเจ้าของรถมอเตอร์ไซค์บิ๊กไบก์ถอดหมวกกันน็อกออกมาตวาดเสียงถาม เขาคงเห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่

"ระ..รุ่นพี่..อึก" นาร์เนียคลี่ยิ้มบางทั้งที่ยังหวาดกลัวกับสิ่งที่เกิดขึ้น แค่ได้เห็นหน้าของเจ้าของสร้อยข้อมือที่สวมใส่อยู่ก็รู้สึกอบอุ่นหัวใจ

เหมราชชักสีหน้าไม่สบอารมณ์เมื่อเห็นเด็กสาวจอมจุ้นจ้านที่ไม่อยากเจอหน้านั่งสะอื้นไห้อยู่บนถนน เหตุการณ์ที่เขามองเห็นเมื่อสักครู่ทำให้ไม่ต้องเสียเวลาคาดเดาว่าเกิดอะไรขึ้นเธอถึงตกอยู่ในสภาพน่าเวทนาแบบนี้

"ที่บ้านไม่มีใครอบรมสั่งสอนเหรอวะถึงมาแกล้งคนอื่นแบบนี้" ดวงตาคมกริบตวัดมองหญิงสาวสามคนที่กำลังยืนเกาะแขนกันแน่น ก่อนจะก้าวขาเรียวยาวลงจากรถ เดินตรงเข้าไปกระชากคอเสื้อของคนที่เป็นต้นเหตุทำให้เขาต้องหยุดรถกะทันหันแบบนี้