เมียนักเลง นิยาย บท 11

"..." ไม่ใช่แค่ร่างกายที่แข็งทื่อ แต่ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายที่เคยสงบนิ่งมันก็เต้นแรงอย่างบ้าคลั่งเมื่อจู่ๆเด็กสาวก็เอื้อนเอ่ยคำนั้นออกมา

"เหมอยากเป็นแฟนกับหนูไหม~" ใบหน้าจิ้มลิ้มราวกับตุ๊กตาแดงซ่านด้วยความเขินอายทั้งที่เป็นคนพูดประโยคนั้นเองแท้ๆ นาร์เนียยังคงจ้องมองใบหน้าของชายหนุ่มอย่างมีความหวัง แต่เหมราชกลับทำลายความหวังนั้นด้วยการเบือนหน้าหนี ปฏิเสธทางอ้อมว่าเขาไม่ได้อยากสานสัมพันธ์กับเธอ

"เหมมีแฟนแล้วเหรอ" น้ำเสียงของเธอเบาลงเล็กน้อย ทว่าใบหน้าจิ้มลิ้มกลับค่อยๆเลื่อนเข้าไปประชิดแก้มสากจนเหมราชสัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นที่เป่ารดลงมาบนใบหน้า ขณะที่ท่อนแขนเรียวเล็กวางลงบนมัดกล้ามเนื้อหน้าท้องแกร่งอย่างถือวิสาสะ

"เหมไม่อยากเป็นแฟนกับหนูจริงๆเหรอ" เหมราชพ่นลมหายใจหนักๆอย่างเบื่อหน่ายกลบเกลื่อนความรู้สึกบางอย่างที่กำลังโดนปลุกเร้า ดวงตาคมกริบเหลือบมองริมฝีปากอวบอิ่มที่อยู่ไม่ห่างจากแก้มสากเพียงนิด

"รีบไสหัวออกไปจากห้องของฉัน ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทน"

"เหมจะทำอะไรหนูเหรอ" คนโดนถามชักสีหน้าหงุดหงิด เขาเริ่มจะหมดความอดทนกับเด็กคนนี้

"อ๊ะ!" นาร์เนียหลุดเสียงอุทานด้วยความตกใจเมื่อถูกยกตัวขึ้นมาบนเรือนร่างกำยำของชายหนุ่ม เธอกัดปากเบาๆในตอนที่กระโปรงนักเรียนถูกรั้งขึ้นมา ก่อนที่กางเกงชั้นในลายลูกไม้สีขาวจะถูกกระชากลงไปถึงต้นขา

"เหมจะเล่นตีก้นกับหนูเหรอ" เธอถามเสียงใส ใบหน้าเปื้อนรอยยิ้มไร้เดียงสา "เหมถอดกางเกงด้วยสิ หนูอยากตีก้นเหมบ้าง"

เหมราชหอบหายใจแรงขึ้นเมื่อกลิ่นกายของเด็กสาวโชยมาเตะจมูก สายตาที่เคยมองเธออย่างแข็งกร้าวค่อยๆอ่อนลงจนนาร์เนียสัมผัสได้ เธอส่งยิ้มบางๆให้ชายหนุ่มในตอนที่เขาเริ่มปลดกระดุมเสื้อนักเรียนของเธอ

"นมใหญ่กว่าที่คิดนะ" นาร์เนียอมยิ้มเหนียมอายเมื่อโดนชมซึ่งๆหน้า เธอยกตัวขึ้นเล็กน้อยเพื่อถอดเนกไทออกให้พ้นจากสายตาของเหมราช ซึ่งเขาก็แสดงสีหน้าพึงพอใจ

"เหมชอบนมหนูเหรอ" ด้วยความใสซื่อเธอจึงถามออกไปตรงๆ ทว่าเหมราชกลับตอบคำถามของเธอด้วยการดันบราเซียร์ขึ้นมาเหนือเนินอก ส่งผลให้หน้าอกใหญ่เต่งตึงสลางออกจากกัน

ลมหายใจอุ่นเป่ารดลงมาบนปลายถันถี่ๆ พานทำให้ร่างกายของเด็กสาวร้อนวูบวาบ เธอค่อยๆวางแขนทั้งสองข้างลงขนาบกับศีรษะของเหมราช ในขณะที่เขาเอาแต่จ้องมองหน้าอกของเธอ

ปลายถันสีชมพูระเรื่อชวนให้รู้สึกหลงใหลเมื่อได้จ้องมอง มือหนาไม่นิ่งเฉย มันลูบไล้ไปมาทั่วเรือนร่างอรชร ก่อนที่เรียวลิ้นสากจะถูกส่งออกไปทักทายสิ่งเร้าตรงหน้า

"หะ..เหมอย่าดูดสิ หนูรู้สึกแปลกๆ" คำห้ามปรามของเธอไร้ความหมาย เหมราชเชยชมความงามของยอดปทุมถันอย่างนุ่มนวล ก่อนที่สัมผัสนั้นจะแปรเปลี่ยนเป็นความหยาบโลนในเวลาต่อมา

"หะ..เหมดูดเบาๆ นมหนูแดงหมดแล้ว..อ๊า" นาร์เนียเผลอเปล่งเสียงครางออกมาโดยไม่รู้ตัว ลมหายใจของเธอเริ่มติดขัดเมื่อโดนความรู้สึกบางอย่างเล่นงาน ทุกส่วนของร่างกายค่อยๆตอบสนองสัมผัสของชายหนุ่ม เธอรู้สึกถึงความเปียกแฉะที่หว่างขา

"อ๊ะ! หะ..เหมจะทำอะไร" ริมฝีปากอวบอิ่มเม้มเข้าหากันแน่น หัวใจที่เต้นแรงอยู่แล้วคล้ายจะระเบิดออกมานอกเบ้าเมื่อมือหนาหยาบกร้านค่อยๆสอดเข้ามาลูบไล้ดอกไม้งามที่ไม่เคยมีชายใดได้สัมผัสมันมาก่อน

นิ้วกลางเรียวยาวกรีดแยกกลางเกสรสีสวย ส่งผลให้กลีบกุหลาบแย้มบานออกจากกัน ก่อนที่มือหนาจะเริ่มบีบขยำมันเบาๆสลับกับลูบไล้

"อ๊า..หะ..เหมตรงนั้นเล่นไม่ได้นะ" เธอบอกเสียงพร่า แต่ก็ไม่สามารถหยุดคนใต้ร่างได้

"อืม~" เขาตะโบมดูดดุนหน้าอกใหญ่ทั้งสองข้างสลับกันไปมา ขณะเดียวกันก็กระตุ้นอารมณ์ปรารถนาของเด็กสาวไปด้วย

ครืด~ ครืด~

เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้นขัดจังหวะ แต่ไม่สามารถดึงความสนใจจากเหมราชได้ เขาค่อยๆละมือจากดอกไม้งามฉ่ำแฉะ แล้วปลดกระดุมกางเกงยีนส์ออกในที่สุด

"กูเป็นคนขี้เล่นขนาดนั้นเลย?"

(เชี่ย! ผู้หญิงคนไหนได้ซิงมึงไปเนี่ย!)

"พูดมากจังวะ มีอะไรก็รีบว่ามา" เหมราชเบือนหน้าหนีเมื่อเห็นนาร์เนียขมวดคิ้วมอง

"จะโทรมาถามมึงไงว่าจะเข้ามาตอนนี้ ไอ้รัฐกับไอ้ต้นมันกำลังมาแล้ว"

(เออ ขอเวลาขับรถครึ่งชั่วโมง) เขากดตัดสายในทันทีที่พูดคุยกับบดินทร์เสร็จ พร้อมกับยกตัวนาร์เนียลงจากแผงอก

"เหมจะไปกินเหล้ากับเพื่อนแล้วเหรอ หนูไปด้วยนะ หนูไม่อยากกลับบ้าน"

"ไปหาแม่เธอที่ร้านเค้กสิวะ"

"หนูอยากอยู่กับเหม หนูไปกินติมเหรอก็ได้ ได้ไหมคะ" เธอชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ในตอนที่เหมราชกำลังจะลุกขึ้น เขาทำหน้าครุ่นคิดเล็กน้อย ก่อนจะหยิบเนกไทขึ้นมาคล้องคอเธอ

"ไปแต่งตัวให้เรียบร้อย"

"เย้! เหมของหนูน่ารักที่สุดเลย" นาร์เนียยิ้มร่า พร้อมกับเลื่อนใบหน้าเข้าไปหอมแก้มสากฟอดใหญ่ ทำเอาเหมราชชะงักไป แต่ยังไม่ทันจะได้พูดอะไร เด็กสาวก็เดินกระดี๊กระด๊าเข้าไปแต่งตัวในห้องน้ำแล้ว