เมียนักเลง นิยาย บท 44

"ขนาดหลับยังหล่อเลย" เด็กสาวมองความหล่อเหลาของแฟนหนุ่มอย่างเคลิบเคลิ้ม ก่อนจะค่อยๆหยิบโทรศัพท์มือถือในกระเป๋ากางเกงยีนส์ของเขาออกมาอย่างถือวิสาสะ พร้อมกับยกนิ้วโป้งของเขาขึ้นมาสแกนปลดล็อก

"เอารูปรถตัวเองมาตั้งเป็นภาพหน้าจอไม่เห็นจะสวยตรงไหนเลย" ว่าจบก็ขยับใบหน้าเข้าไปใกล้ปลายจมูกโด่งคมมากกว่าเดิม ยกมือถือขึ้นสูงเล็กน้อยเพื่อบันทึกภาพ

"มีแฟนแล้วก็ต้องใช้รูปแฟนตั้งเป็นภาพหน้าจอสิ" ไม่ว่าเปล่าแต่นาร์เนียยังถือวิสาสะเปลี่ยนภาพหน้าจอโทรศัพท์ของเหมราช

"ดื้อ"

"อ๊ะ!" นาร์เนียสะดุ้งตกใจเมื่อเสียงแหบพร่าของเหมราชดังขึ้นข้างกกหู ก่อนที่ท่อนแขนแกร่งจะตวัดกอดรัดตัวเธอไว้แน่น

"เหมยังไม่หลับเหรอ" เธอเงยหน้าถาม รีบซ่อนมือถือของเขาไว้ข้างลำตัว

"รอจับผิดเด็กแถวนี้ก่อน"

"หนูไม่ได้ทำอะไรเลยนะ หนูเอาโทรศัพท์เหมมาเล่นเกมเฉยๆ"

"หึ" เหมราชแสยะยิ้มรู้ทัน ก่อนจะรั้งศีรษะทุยเล็กเข้ามากอดแนบลำคอ หอมขมับบางหนักๆ แล้วกอดเธอไว้อย่างนั้นจนนาร์เนียต้องเชิดหน้าขึ้นเพราะหายใจไม่สะดวก

"อยากเปลี่ยนรูปหน้าจอก็เปลี่ยนเป็นรูปเธอคนเดียว ฉันไม่ชอบถ่ายรูป"

"เหมหล่อจะตาย ทำไมไม่ชอบถ่ายรูปล่ะ"

"ถ่ายไปทำไม ไร้สาระ" นาร์เนียขมวดคิ้วยุ่งกับคำตอบของเหมราช ก่อนจะดึงผ้าห่มผืนหนาขึ้นมาปิดหน้าอกเปลือยเปล่าไว้ แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือของเหมราชขึ้นมาถ่ายรูปอีกครั้ง

"เหมยิ้ม ยิ้มสวยๆ" เธออมยิ้มเล็กน้อยตามสไตล์ของตัวเอง แต่เหมราชกลับหอมขมับบางเบาๆแทนการฉีกยิ้มกว้าง ทั้งที่ตอนแรกทำเหมือนไม่เต็มใจ แต่สุดท้ายก็ตามใจเธอ

"ถ่ายเสร็จยัง จะนอน" เขาถามโดยที่ริมฝีปากไม่ได้ผละออกจากขมับของเธอ พร้อมกับยกมือข้างเดียวกันกับที่เธอหนุนนอนขึ้นมาลูบผมเธอเบาๆ การกระทำที่แตกต่างจากทุกครั้งทำให้นาร์เนียรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย แต่ในขณะเดียวกันหัวใจดวงน้อยมันก็พองโต

"หัวใจเหมเต้นแรงจัง เหมือนหัวใจหนูเลย" พวงแก้มนวลแดงระเรื่อด้วยความเขินอาย เธอยกมือขึ้นมาทาบหน้าอกข้างซ้ายของเหมราชที่สัมผัสได้ถึงอัตราการเต้นของหัวใจแกร่งที่รัวเร็ว

"เหมทำแบบนี้หนูหวั่นไหวนะ"

"แค่หวั่นไหวเองเหรอ ไหนบอกว่ารักฉัน"

"เหมทำให้หนูหวั่นไหว หนูรักเหม" คำตอบที่กลั่นออกมาจากก้นบึ้งความรู้สึกของเด็กสาวเรียกรอยยิ้มมุมปากจากนักเลงหนุ่มได้ไม่ยาก

"แล้วเหมรักหนูไหม หรือแค่หวั่นไหวกับหนู"

"ถ้าเธอทำให้ฉันรัก ฉันก็จะรักเธอ ถ้าเธอทำให้ฉันหวั่นไหว ฉันก็จะหวั่นไหวกับเธออย่างเดียว"

"หนูอยากให้เหมรักหนูเหมือนที่หนูรักเหม"

"การที่เธอพิเศษกว่าคนอื่นในชีวิตของฉัน มันก็น่าจะเป็นคำตอบได้แล้วนะว่าฉันรู้สึกยังไง"

"..." ถ้อยคำที่เหมราชเอื้อนเอ่ยออกมามันหวานซึ้งยิ่งกว่าคำว่ารักที่เธออยากได้ยิน นาร์เนียอมยิ้มจนแก้มปริกับคำตอบของแฟนหนุ่ม แม้จะไม่ได้ยินคำว่ารักจากปากของเขา แต่การได้รู้ว่าตัวเองเป็นคนพิเศษในชีวิตของเขาก็ถือเป็นคำตอบของทุกคำถามแล้ว

ไม่รอฟังคำห้ามปรามจากเหมราช นาร์เนียก็ส่งเรียวลิ้นเปียกแฉะออกไปตวัดเลียรอบเส้นสองสลึงเบาๆ เมื่อเห็นแก่นกายกระตุกตอบรับจึงค่อยๆครอบริมฝีปากลงไปบนหัวเห็ดปลายบาน ดูดเลียมันเบาๆจนเหมราชหลุดเสียงคราง

"อ๊า..นะ..นาร์เนีย" เด็กสาวเหลือบมองเจ้าของเสียงครางกระเส่าเพียงนิด ก่อนจะลากเรียวลิ้นไปมาตามความยาวของแก่นกายใหญ่ ดูดดุนพวงไข่สวรรค์จนมันเปียกแฉะไปด้วยน้ำลายของเธอ

อ่อก! อ่อก! อ่อก! อ่อก!

"อ๊า..ยะ..อย่าดูดแรง..ซี้ดดด~" ความเสียวซ่านแล่นพล่านทั่วร่างเมื่อนาร์เนียเริ่มขยับศีรษะขึ้นลง ริมฝีปากอวบอิ่มพยายามครอบลงมาให้สุดความยาวของมันจนน้ำลายใสไหลเยิ้มตามท่อนลำ

มือบางกำรอบแก่นกายพร้อมขยับรูดขึ้นลงตามจังหวะการขยับศีรษะ เรียวลิ้นสากตวัดวนไปมาบนส่วนหัวของแก่นกายใหญ่ เด็กสาวกลั้นลมหายใจขณะครอบริมฝีปากลงไปจนเกือบสุดความยาวของมันอีกครั้ง

"อ๊า..." คนโดนปรนเปรอเปล่งเสียงครางอย่างพึงพอใจ เขาหอบหายใจถี่ๆราวกับผ่านการวิ่งมาหลายกิโลเมตร ร่างกายเริ่มผ่อนคลายเล็กน้อยเมื่อนาร์เนียถอนริมฝีปากออก

"อ๊า..นะ..นาร์เนีย" เหมราชเปล่งเสียงกระเส่าเมื่อริมฝีปากเปียกแฉะพรมจูบลงมาบนหน้าท้องแกร่ง ก่อนที่เธอจะลากมันขึ้นมาเรื่อยๆจนถึงสันกรามคม ยอดปทุมถันแข็งชันถูไถไปมาตามมัดกล้ามเนื้อเปลือยเปล่า

ในความร้อนแรงของเธอเขามองเห็นความเขินอายซ่อนอยู่ในแววตาซุกซนคู่นั้น ใบหน้าของเธอแดงก่ำไม่ต่างจากลำคอและใบหู

"น้องตัวร้อนเหมือนเหมเลย"

"รีดพิษไข้ให้มันสิ" นาร์เนียส่ายหน้า แล้วกดริมฝีปากแนบลงบนแก้มสากเบาๆ ปลุกเร้าอารมณ์กระสันของเหมราชได้เป็นอย่างดี

"เดี๋ยวหนูเช็ดตัวให้น้องนะ" เธอขยับตัวลงไปกลางหว่างขาแกร่งอีกครั้ง พร้อมทั้งถอดกระโปรงนักเรียนออก ตามด้วยแพนตี้ตัวจิ๋วที่แทบจะปิดความอวบนูนของดอกไม้งามไม่มิด