เมียนักเลง นิยาย บท 43

@คอนโดของเหมราช

"ช่วยเดินไปหยิบน้ำในครัวให้หน่อย" เหมราชไหว้วานแกมออกคำสั่งขณะเดินพยุงร่างกายที่อ่อนเพลียอย่างหนักไปทิ้งลงบนโซฟา ทว่าคนโดนไหว้วานอย่างนาร์เนียกลับแสร้งทำเป็นหูทวนลม เดินจ้ำอ้าวเข้าไปยืนตรงหน้าชายหนุ่ม กอดอกเชิดหน้าเหลือบมองเขาอย่างน้อยใจ

"ช่วยไปเอาน้ำในห้องครัวให้หน่อย จะกินยา" เมื่อเห็นคนตัวเล็กเดินตามมาเหมราชจึงไหว้วานแกมออกคำสั่งอีกครั้ง มือหนานวดคลึงขมับเบาๆ เขาถอนหายใจพรืดใหญ่อย่างหนักใจขณะมองท่าทางกระเง้ากระงอดของแฟนสาว

"เหมยอมให้ผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่หนูนั่งตัก แต่กลับไม่มีแม้แต่คำขอโทษ เหมทำเหมือนหนูไม่สำคัญ หนูน้อยใจแต่เหมก็ไม่ง้อ เหมจะให้หนูง้อตัวเองเหรอ" เด็กสาวถามหน้าบึ้ง

"ไปเอาเองก็ได้วะ" เพราะไม่อยากทะเลาะกันเหมราชจึงยอมเป็นฝ่ายเงียบ ทว่าในจังหวะที่กำลังจะลุกขึ้นไปเอาน้ำเปล่าในห้องครัว เด็กหน้าบึ้งก็กระโดดทับลงมาบนหน้าตักเต็มแรง จนเขาที่ไม่ทันตั้งตัวเบ้หน้าเพราะความเจ็บ

"อื้อ!" ยังไม่ทันจะหายมึนงงกับการกระทำของเธอ ริมฝีปากอวบอิ่มก็แนบลงมาบดขยี้ริมฝีปากอย่างหนักหน่วง มือบางทั้งสองข้างประคองใบหน้าของเขาไว้มั่น ราวกับกลัวว่าเขาจะไม่ยอมรับบทลงโทษของเธอ

"อยากติดไข้จากฉันรึไง" เหมราชดันใบหน้าจิ้มลิ้มออกห่าง พร้อมกับใช้ฝ่ามือหนาดันหน้าผากมนไว้เมื่อเธอตั้งท่าจะเลื่อนใบหน้าเข้ามาบดขยี้ริมฝีปากอีกครั้ง

"ปล่อยหนูนะ! หนูจะลงโทษเหม" นาร์เนียขู่ฟ่อราวกับแมวน้อย

"งอแงเก่งจังวะ"

"อย่าบังคับให้หนูต้องร้ายนะ"

"ทำไม จะเอาไม้ไอติมฟาดตูดฉันรึไง"

"หนูจะจูบเหมจนเหมขาดอากาศหายใจตายเลย จะให้เหมนอนหนาวคนเดียวไม่ยอมให้กอดด้วย จะไม่ให้เหมเอาไอติมมาทิ่มหนูด้วย คอยดูสิ"

"ทำไมดื้อจังวะ" เหมราชทำหน้าระอากับความดื้อรั้นของแฟนสาว นาร์เนียในวันแรกที่เจอกันแตกต่างจากนาร์เนียที่ในวันนี้อย่างสิ้นเชิง จากคนที่เคยกลัวทุกอย่างเปลี่ยนเป็นคนที่กล้าต่อปากต่อคำกับเขาในตอนนี้

นาร์เนียปัดมือหนาออกจากหน้าผาก ไม่ปล่อยให้เหมราชตั้งตัวก็แนบริมฝีปากลงไปบดขยี้ริมฝีปากแห้งผากของเขาอีกครั้งจนมันเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายของเธอ ในขณะที่คนโดนลงโทษยกแขนขึ้นมากอดคนบนหน้าตักไว้หลวมๆ แม้จะไม่ขัดขืนแต่ก็ไม่ตอบรับ เพราะไม่อยากให้เธอติดไข้ไปด้วย

"แค่โดนผู้หญิงคนอื่นนั่งตักไม่กี่นาทีเหมก็เบื่อหนูแล้วเหรอ" เด็กสาวถอนจูบออก น้ำเสียงสั่นเครือด้วยความน้อยใจขณะเอ่ยถาม

"ฉันบอกตอนไหนว่าฉันเบื่อ"

"เหมไม่จูบหนู เหมคิดถึงผู้หญิงคนอื่น"

"อยากติดไข้จากฉันรึไง"

"ข้ออ้างของคนหมดใจ~" เป็นอีกครั้งที่เหมราชอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจใส่คนบนหน้าตักเมื่อเห็นแววตาสั่นระริกของเธอ เมื่อนาร์เนียไม่มีทางเลือกให้จึงคว้าใบหน้าจิ้มลิ้มลงมาบดจูบอย่างดูดดื่มเสียเอง

กลับกลายเป็นนาร์เนียที่หอบหายใจแรงขึ้นเมื่อโดนจู่โจม ถึงอย่างนั้นก็ยังตอบรับสัมผัสร้อนแรงของชายหนุ่ม แม้ไอความร้อนจากโพรงปากหนาจะทำให้รู้สึกไม่สบายตัวไปด้วยก็ตาม

"พอใจยัง" เหมราชถอนจูบออกในนาทีต่อมา พร้อมกับใช้นิ้วโป้งเช็ดน้ำลายของตัวเองออกจากริมฝีปากของเด็กสาว

"เหมต้องสัญญาก่อนว่าจะไม่ให้ผู้หญิงคนอื่นถูกเนื้อต้องตัวอีก หนูหวง"

"เออ"

"เหมเป็นอะไร" เด็กสาวถามอย่างห่วงใย

"เหนื่อย"

"ทีหลังเหมห้ามขับรถตากแดดอีกนะ เพราะมันจะทำให้เหมไข้ขึ้นแล้วก็อ่อนเพลียด้วย เดี๋ยวหนูเช็ดตัวให้นะ" ว่าจบก็ถอดเสื้อช็อบวิศวะฯของเหมราชออกโดยที่เขาก็ให้ความร่วมมือ ก่อนจะผลักเขาออก แล้วผลุนผลันวิ่งไปเตรียมอุปกรณ์เช็ดตัว

"เดี๋ยวหนูเช็ดตัวให้นะ" เธอวิ่งออกมาจากห้องน้ำอีกครั้งพร้อมกับผ้าขนหนูเปียกสำหรับเช็ดตัว แต่เมื่อเห็นเหมราชนอนหลับตาอยู่บนเตียงราวกับคนหมดแรงจึงรีบคลานขึ้นไปวางผ้าเช็ดตัวบนหน้าผากของเขา แล้วทำอะไรบางอย่าง

"เหม" เหมราชปรือตามองเมื่อโดนเด็กสาวตบแก้มเบาๆ เขาขมวดคิ้วยุ่งเมื่อเห็นยอดปทุมถันสีสวยจ่อประชิดริมฝีปาก "เหมดูดนมหนูสิ เวลาเหมดูดนมหนูแล้วเหมมีแรงทุกทีเลย"

"เห็นฉันเป็นเด็กรึไง"

"แต่เหมก็ชอบดูดนมหนูนิ"

"ฉันชอบดูดอย่างอื่นของเธอมากกว่า" เขากระตุกยิ้มมุมปาก แล้วอุ้มเด็กสาวขึ้นมานอนราบบนแผงอกแกร่ง มือหนาทำหน้าที่รูดซิบกระโปรงนักเรียนของเธอออก

"ไม่ให้ดูดหรอก เดี๋ยวเหมดูดแรงอีก" นาร์เนียพูดขึ้นอย่างรู้ทัน ก่อนจะดันนิ้วชี้เข้าไปในปากของเหมราชเพื่อให้เขาอ้าปาก แล้วดันยอดปทุมถันเข้าไปทันที

"ดูดนมแล้วนอนนะ เดี๋ยวหนูเช็ดตัวให้" ว่าจบก็หยิบผ้าเช็ดตัวมาเช็ดตามใบหน้าหล่อเหลา ทำเอาเหมกลอกตาไปมาที่โดนยัดเยียดความเป็นเด็กให้ ถึงอย่างนั้นก็ไม่ยอมถอนริมฝีปากออกจากยอดปทุมถัน

"ฮีโร่ของหนู..." นาร์เนียอมยิ้มเล็กน้อยขณะมองแฟนหนุ่มที่เพิ่งผล็อยหลับไป เธอค่อยๆดึงยอดปทุมถันออกจากริมฝีปากหนา แล้วจุมพิตกลางหน้าผากของเขาเบาๆ ก่อนจะล้มตัวนอนข้างๆ โดยใช้ท่อนแขนแกร่งหนุนนอนแทนหมอน