เพลิงสวาทพันธนาการใจ นิยาย บท 10

ตอนที่ ๑๐

“เห็นแล้วไงล่ะ หรือเห็นแล้วอยากจะเลิกกับเต้ แต่เต้จะบอกให้ว่าโซ่ไม่กล้าเลิกกับเต้หรอก เพราะผู้หญิงจืดชืดอย่างโซ่ไม่มีผู้ชายคนไหนโง่มาเอา นี่ก็ดีเท่าไหร่แล้วที่เต้ยังคบหาเป็นแฟนอยู่ ทั้งๆ ที่ไม่มีดีอะไรเลย” ผิดกับอาภัสดาที่เอาอกเอาใจเก่ง แถมเรื่องบนเตียง สาวเจ้าก็เจนจัดจนเขาติดใจ ทั้งที่เขาเป็นคนเปลี่ยนคู่นอนบ่อย เพราะเบื่อรสชาติเดิมๆ แต่กับอาภัสดา เธอมีอะไรมาให้เขาตื่นเต้นแทบทุกวัน อย่างคืนที่ผ่านมาเขาก็เล่นบทเป็นนักโทษ ปล่อยให้เธอทำโทษจนเขาหลงลืมผู้หญิงที่ผ่านๆ มา

“เต้!”

“กลับไปได้แล้ว น่ารำคาญ!” เตชินท์ไล่ส่ง เพราะไม่อยากเห็นหน้าแฟนสาว

“เรื่องของเรามันจบแค่นี้ แล้วโซ่จะบอกให้ว่าคนจืดชืดอย่างโซ่ก็มีปัญญาหาแฟนได้ดีกว่าเต้ก็แล้วกัน!” พูดจบ ชลินทราก็หยิบซองในกระเป๋าออกมาปาใส่อดีตแฟน จากนั้นก็หันหลังเดินออกมา ก่อนที่เท้าจะชะงัก เพราะคำพูดที่ออกมาจากปากอดีตแฟน

“คิดว่าใครจะเอา!” ส่วนเขาที่คบหาจนวางแผนจะแต่งงานกันนั่นก็เพราะชลินทราเป็นคนสวยและน่ารักมากๆ เขาเลยตามจีบตั้งแต่เรียนปีหนึ่ง จากนั้นเขาก็คบกับเธอเรื่อยมา มันไม่ได้หวือหวาอะไรเลย ออกจะจืดชืดเสียมากกว่า เพราะ ชลินทราไม่ยอมให้แตะต้องตัวเลย ผิดกับสาวคนอื่นๆ ที่เขาจีบไม่เกินวันก็ไปจบกันที่เตียงแล้ว

“เต้ลืมไปหรือเปล่าว่าผู้ชายไม่ได้มีแค่เต้คนเดียว” ชลินทราแค่นยิ้มนิดๆ

“แล้วคิดว่ามันจะเอาเธอหรือไงล่ะ!” เตชินท์ยิ่งโมโหมากขึ้นเมื่อแฟนสาวต่อปากต่อคำเขาแบบนี้ และยอมรับเลยว่าเขายังหวงชลินทรา เพราะเขายังไม่เคยมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับแฟนสาวเลยตั้งแต่คบกันมา เพราะเจ้าตัวไม่ยอม แล้วที่เขาทนคบมาได้ก็เพราะรอว่าสักวันจะได้ฟันแล้วเฉดหัวแฟนสาวทิ้ง!!

“หึ!” ชลินทราหยุดแล้วหันมายิ้มหยันๆ มองอดีตแฟนก้มลงหยิบภาพที่หล่นออกจากซองขึ้นมาดู

...เตชินท์คิ้วขมวด เพราะภาพพวกนี้เป็นภาพที่เขาไป มัลดีฟกับอาภัสดา แล้วไม่ต้องบอกเลยว่าเป็นฝีมือของใคร แล้วการที่ชลินทรามาถูกที่แบบนี้ก็คงจะเป็นฝีมือของอาภัสดาแน่นอน

‘ทำแบบนี้ทำไม’ เขาหันมองไปที่ห้องน้ำและรู้ดีว่าอีกฝ่ายไม่ได้อาบน้ำ แต่คงกำลังแอบฟังคำสนทนาระหว่างเขากับชลินทรา

“โซ่ให้เวลาเต้สองวัน จัดการโอนเงินในส่วนของโซ่คืนมา” พอนึกขึ้นได้ชลินทราก็หันมาบอกและแล้วหยิบสมุดโน้ตของตัวเองออกมาเขียนเลขบัญชีลงไปแล้วเอาไปยัดใส่มือของอดีตแฟน

“อยากโง่โอนมาให้เอง แล้วคิดว่าจะได้คืนหรือไง!”เตชินท์มองของในมือแล้วขยำทิ้ง

ชลินทรามองการกระทำนั่นอย่างหมดหวัง ถ้าเช่นนั้นเธอก็จะถือว่าเงินก้อนนั้นจ่ายค่าความโง่เขลาของเธอก็แล้วกัน ก่อนที่เธอจะเดินไปเก็บกระดาษที่ถูกขยำทิ้งแล้วเดินออกไปด้วยหัวใจที่ร้าวราน แต่เธอก็เชื่อว่าเวลาจะช่วยเยียวยาสภาพจิตใจของเธอให้ดีขึ้น

‘เธอจะไปทำงานกับคุณนิคเตอร์’

ชลินทราตัดสินใจเด็ดขาดแล้วระหว่างลิฟต์กำลังพาลงมาจนถึงชั้นล่าง ก่อนที่เธอจะเดินแกมวิ่งออกมาแล้วเดินไปตามถนนเพื่อไปหาแก๊ปแล้วกลับบ้านกัน เธอจะลืมให้สิ้นกับความเจ็บปวด และเพราะกำลังเสียใจทำให้เธอไม่ได้สังเกตว่าตอนนี้มีรถหรูคอยขับตามอยู่ห่างๆ

“เจ้านายจะไม่ลงไปดูเหรอครับ ผมว่าตอนนี้เป็นโอกาสเหมาะที่จะทำคะแนนนะครับ” โคบี้แนะนำ หลังจากเจ้านายบอกให้ขับตามมาตั้งแต่ชลบุรี

“ไม่” เพราะไม่เขาอยากฉวยโอกาสในขณะที่อีกคนกำลังจิตใจบอกช้ำ แต่เขามั่นใจว่าชลินทราจะทำใจได้ในเร็ววัน แล้วเมื่อนั้นเขาจะเข้าไปดูแลหัวใจของเธอเอง

‘ให้ผมได้ดูแลคุณนะโซ่ ทูนหัวของผม’ นิคเตอร์จดจ้องสายตาไปที่ชลินทราที่เดินเหมือนคนไร้เรียวแรง แต่เจ้าตัวก็เดินไปจนถึงร้านกาแฟ