เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 107

โรงพยาบาลโนเบิลซูจี้ แผนกศัลยกรรมตกแต่ง

เอียนหยู่โรวยังอยู่ในห้องผ่าตัด ครั้งนี้เธอต้องชดใช้กรรมเก่าแล้ว ต้องผ่าเปิดหนังบริเวณหน้าอกออกก่อน แล้วถอดซิลิโคนด้านในออกมา จากนั้นก็ทำการผ่าตัดพังผืดออก ทุกคมมีดเฉือนไปที่ผิวหนัง！และเมื่อถอดซิลิโคนออกมาแล้ว เพื่อป้องกันไม่ให้แห้งเหี่ยว ต้องตัดไขมันจากที่บริเวณโคนขาไปเติมเต็ม คิดดูว่าจะน่ากลัวแค่ไหน……

“ซอสมัสตาร์ด นายดูซิว่านายทำอะไรกับพี่สะใภ้ของฉัน？”ฉู่หยู้ซียื่นซิลิโคนที่เปื้อนเลือดออกมาจากห้องผ่าตัด แล้วเขย่ามันไปมาที่ด้านหลังของเซียวเซิ่ง“โหดร้ายทารุณ ทารุณอย่างที่สุด ！”

เซียวเซิ่งยืนนิ่งอยู่ที่ข้างหน้าต่าง แต่งกายด้วยเสื้อผ้าหรูหรา กางเกงที่เรียบตรง กับแผ่นหลังที่เงียบงัน ความน่าเกรงขามที่ทำเอาไม่อาจจะละสายตาได้

มีพยาบาลคนหนึ่งเดินผ่าน เห็นชายหนุ่มที่หล่อเหลาและสง่างามถูกเรียกว่า“ซอสมัสตาร์ด” ช่างสวนทางกันซะเหลือเกิน เม้มปากยิ้ม วิ่งหนีหายไปด้วยใบหน้าที่แดงเรื่อ

ผ่านไปสักพัก ประตูห้องผ่าตัดก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง หัวหน้าศัลยแพทย์ที่ดื้อรั้นก็แกว่งก้อนเนื้อสองสามชิ้นไปมาที่แผ่นหลังของเซียวเซิ่ง และพูดอย่างรังเกียจเดียดฉันท์“ก้อนเนื้อพวกนี้ล้วนเฉือนมันออกมาจากหน้าอกของพี่สะใภ้ เพื่อให้ตัวเองรู้สึกสบายเวลาที่สัมผัส ทำให้เธอต้องเป็นเนื้องอกในเส้นใยผิวหนัง！ไร้ยางอาย！”

ฉู่หยู้ซีนั้นได้โอกาส ก็จึงพูดแขวะเซียวเซิ่ง แต่ไม่ว่าเขาจะพูดจารุนแรงแค่ไหน เซียวเซิ่งก็ไม่ได้สนใจ ราวกับไม่ได้ยินมัน

สิบนาทีผ่านไป ประตูถูกเปิดเป็นช่องลมเล็กๆอีกครั้ง เซียวเซิ่งถือเอาก้อนไขมันชิ้นหนึ่ง กัดฟันกร่อนแล้วพูดตำหนิเซียวเซิ่ง“ซอสมัสตาร์ด นายนี่มันไอ้โรคจิตของจงโจวจริงๆ ทำเมียตัวเองจนหน้าอกซิลิโคนแตกได้ ตอนนี้ต้องเอาไขมันจากส่วนอื่นมาเติมให้เต็มในโพรง ฉันว่าควรจะเอาของนายมากกว่า！ฆ่าคนเพื่อเอาเนื้อ！”

“พูดจาบ้าบอไร้สาระ！”กำลังพูดอยู่ เสียงนุ่มๆเสียงหนึ่งก็สวนกลับมา

ฉู่หยู้ซีถูกสวนกลับอย่างจัง ดวงตาเป็นประกาย เห็นร่างที่เซ็กซี่ร่างหนึ่ง หญิงสาวในชุดรัดรูปสีดำที่จู่ๆก็ราวกับตกลงมาจากสวรรค์ ปรากฏตัวขึ้นที่หน้าประตูห้องผ่าตัด ดวงตาเรียวเล็กของฉู่หยู้ซีหวาดกลัว ทำทีน่ารักอย่างกวนประสาท“พี่เฟิ่งมาไม่ให้สุ้มให้เสียงเลยนะ？”

“ถ้าให้สุ้มให้เสียงจะได้ยินนายรังแกนายเซิ่งเหรอ？”

“ผมรังแกเขา？”ฉู่หยู้ซีโกรธจนแทบอยากจะร้องไห้“โธ่ๆ ฉินเหรินเฟิ่ง อย่าลำเอียงได้ไหม ? เราต่างก็โตมากับลำแข้งของพี่ แต่ทำไมถึงเลือกปฏิบัติได้แตกต่างกันอย่างนี้ล่ะ ? ผมน้อยใจแล้วนะนี่ยัยเฟิ่ง ที่นี่มันโรงพยาบาลห้ามสูบบุหรี่นะ~”

เซียวเซิ่งยกยิ้มบางเบา หันหลังกลับ สองมือล้วงกระเป๋ากางเกง พิงไปที่ขอบหน้าต่างอย่างเกียจคร้านเพื่อดูความสนุก

“นายก็รู้ว่าเป็นโรงพยาบาล แล้วนายเอาก้อนเนื้อของคนไข้ออกมาจะทำอาหารหรือไง？”ฉินเหรินเฟิ่งสวนกลับ ท่อนขาที่เรียวยาวยืนนิ่ง ในมือคีบบุหรี่อยู่มวนหนึ่ง แล้วชี้ไปยังฉู่หยู้ซีอย่างดูงามเข้าที“นายเซิ่งของเราเป็นเทพบุตรที่ไร้ซึ่งความปรารถนา ไม่จำเป็นต้องให้นายมาคอยดูแลจัดการ หากนายเห็นอกเห็นใจแม่สาวที่อยู่ข้างในนั้น นายก็แต่งงานกับเธอสิ！”

“ผมไม่เอาหรอก！แบร่ๆ ~”ฉู่หยู้ซีแลบลิ้นออกมา แล้วหดหัวกลับเข้าไปในทันที จนการผ่าตัดสิ้นสุดลง ก็ไม่โผล่ออกมาอีกเลย ดูท่าคงจะกลัวหญิงสาวคนนี้อยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว

“เจ้าเด็กน้อย ฉันจะเอานายไม่อยู่เหรอ！”หญิงสาวหัวเราะอย่างลำพอง แล้วหันมองไปยังเซียวเซิ่ง พูดหยอกล้อ“อาเซิ่ง ไม่เจอกันนาน นายเป็นหนี้รักอีกแล้วนะ？ผู้ชายหน้าตาดีมักมีคนหมั่นไส้！”

เซียวเซิ่งมองเธออย่างปวดหัว“พี่เฟิ่ง เมื่อกี้พี่ยังว่าน้ำเชื่อมพูดจา…… นี่พี่กับเขาแตกต่างกันซะที่ไหนล่ะ？”

“เจ้าเด็กน้อย ฉันจะไม่รู้จักนายเหรอ ? นับวันจะหล่อขึ้นเรื่อยๆเลยนะ~”ฉินเหรินเฟิ่งมองเซียวเซิ่งอย่างกรุ้มกริ่มไปแวบหนึ่ง เดินเข้ามาจะบีบแก้มของเขา แต่ถูกเขาเอี่ยวตัวหลบ“นายกล้าพูด ว่าคนด้านในนั้นไม่ได้บาดเจ็บเพราะนายเหรอ? ”

“พี่ หยุดนินทาเถอะ”เซียวเซิ่งขมวดคิ้วเล็กน้อย“พี่ไม่ได้ไปอยู่กับกงเสวียนโม่แล้วเหรอ แล้วกลับมาได้ยังไง ยังมาอยู่ที่โรงพยาบาลอีก?”

“กลับมาเมื่อวาน เพื่อนโรคเก่ากำเริบกะทันหัน ฉันมาเฝ้าไข้”ฉินเหรินเฟิ่งหุบยิ้ม แล้วพ่นควันบุหรี่ออกมา จู่ๆก็ทำหน้าบูด“พี่ว่า พวกนายต้องเรียกพี่ว่าน้าเฟิ่งแล้ว พี่แก่กว่าพวกนายตั้งยี่สิบกว่าปีนะ”

“ผิวพรรณพี่สวยเปล่งปลั่งขนาดนี้ รูปร่างหน้าตาก็ไม่ได้ต่างไปจากเด็กสาวรุ่นๆเลย จะเรียกว่าป้าได้ยังไงกัน？”