เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 114

เท้าของชายหนุ่มที่ย่างก้าวเข้ามาใกล้ ทำเอาเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนตกใจจนหัวใจหล่นวูบไปอยู่ที่ตาตุ่ม สองมือกำไปยังชายชุดนอนแน่น กลั้นหายใจไม่กล้าขยับ

แม้ในห้องจะไม่ได้เปิดไฟ แต่เซียวเซิ่งยังสัมผัสได้ถึงบางสิ่งที่ผิดปรกติ“เนี่ยนเอ๋อร์ ยังไม่นอนเหรอ？”น้ำเสียงที่ดึงดูดมีความรักใคร่ปนอยู่ ทำเอาเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนที่ได้ยินถึงกับรู้สึกหวั่นไหวไปด้วยเล็กน้อย

นี่เป็นข้อดีอย่างหนึ่งของเซียวเซิ่ง ไม่ว่าจะโกรธมากแค่ไหน สามารถกักเก็บอารมณ์ได้ ต่อให้ในตอนนั้นจะโมโหจนต้องเดินหนีไป กลับมาอีกครั้งก็จะไม่เอามันมาอารมณ์เสียกับเธออีก เรื่องที่โกนขนกับเรื่องที่ตัดผมก็จะกลายเป็นแค่เรื่องที่ผ่านไป

แต่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนกลับไม่ได้รู้สึกผ่อนคลายเลย เพราะเธอยังมีหลุมที่ใหญ่กว่ายังไม่ได้ฝังกลบ“เปล่า ฉัน……นอนไม่หลับนิดหหน่อย หากตอนนี้คุณหันหลัง แล้วออกไปจากห้องฉัน ฉันก็คงจะนอนหลับได้”

“ผู้หญิงชอบพูดอะไรที่ตรงกันข้ามกับความรู้สึก เรื่องนี้ทำเอาผู้ชายมักโกรธอยู่บ่อยๆ！”เซียวเซิ่งเดินมาข้างเตียง เอื้อมมือไปแล้วรวบเธอมาไว้ในอ้อมแขน หน้าผากชนไปกับของเธอ จู่ๆก็ตัวแข็งทื่อ รู้สึกมีบางอย่างผิดปรกติ ผมของเธอเหมือนจะไม่ได้นุ่มนิ่มอย่างที่เคย กลิ่นก็แปลกๆไป……

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนตัวสั่นด้วยความตกใจ พยายามดึงศีรษะออก และเบนความสนใจของเขา“ทำไมคุณไม่ไปอาบน้ำ？”

“เดี๋ยวไปอาบ”เซียวเซิ่งยกมือขึ้นอยากจะเปิดไฟ เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนร้อนรนกระวนกระวาย ทันใดนั้นก็ผลักเขาออกอย่างแรง……

ร่างกายของเซียวเซิ่งแข็งทื่ออีกครั้ง ลมหายใจที่ร้อนชื้นไหลผ่านเสื้อผ้าที่บางเบา หลอมราวไปกับกลิ่นหอมๆของหญิงสาว กลิ่นที่หอมยิ่งกว่าดอกกุหลาบไหนๆไหลเวียนเข้าสู่ปอด ร่างของคนทั้งสองสั่นเทาไปพร้อมกัน

“ทำไมถึงได้เร่าร้อนแบบนี้？”

มุมปากเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนกระตุก“บัง……บังเอิญ”

ขณะที่พูดก็นึกขึ้นมาได้ แต่เอวก็ถูกข้อมือของชายหนุ่มรวบตรึงไว้แน่น ยิ่งดิ้นก็ยิ่งรวบแน่นขึ้น แทบไม่กล้าขยับเคลื่อนไหว

ดวงตาที่ลุ่มลึกของเซียวเซิ่งมีความเร่าร้อนพาดผ่าน ก้มหน้าลง ฟันกัดไปที่กระดุมของเธอ

“อือ……อย่า~”เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนตื่นตกใจ พูดต่อรองอย่างระแวดระวัง“ให้คุณจูบได้ แต่……”

“อืม”เซียวเซิ่งตอบตกลง เปลี่ยนไปที่ลำคอของเธอ

“มันจั๊กจี้”เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนร้อนรุ่มอย่างที่สุด หายใจหอบหนัก สูญเสียการควบคุม……

แค่นี้ก็ทนไม่ได้ เขายังไม่ได้ปล่อยหมัดเด็ดเลยนะ ！

“อืม”เซียวเซิ่งยินยอมตกลง

“ที่นี่ก็ไม่ได้ ！”

นี่กำลังจะบอกเขาให้พรมจูบไปทั่วทั้งร่างงั้นเหรอ ？เซียวเซิ่งก็ไม่เกรงใจอีกต่อไป งัดเอากลเม็ดเด็ดพรายของตัวเองออกมา……

“อ๊าก！”เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนวิงเวียนขึ้นในทันที กำไปที่เสื้อของเซียวเซิ่งแน่น ทนรับไม่ได้กับการทรมานของเขา หน้าอกระเพื่อมไหวตามแรงหอบหายใจ น้ำตาเอ่อล้นออกมา

หัวใจของเซียวเซิ่งเหลวเป๋วอีกครั้ง ลมหายใจที่ร้อนรุ่มราวกับภูเขาไฟที่กำลังจะปะทุ！

แต่เขาก็ยังคงไม่กล้าจะใช้กำลังกับเธอ ถามด้วยเสียงที่ทุ้มต่ำ“ได้ไหม เนี่ยนเอ๋อร์？”

การได้ในสิ่งที่ปรารถนาอาจเป็นเรื่องง่ายสำหรับเขา แต่ก็ต้องได้รับความยินยอม ไม่เพียงแค่อยากให้เกียรติเธอเท่านั้น แต่อยากให้เธอเต็มใจด้วย~

“ฉัน……”หัวสมองของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนว่างเปล่า พยายามยับยั้งการตอบสนอง พูดอย่างระส่ำระสาย“เรื่องของฉันกับสวี่เจียนยังไม่จบ เขาจะ……”

หากมีอะไรกับเซียวเซิ่ง เธอจะมองหน้าสวี่เจียนยังไง？ขอโทษเขา ขอให้เขาอภัยให้ หรือจะพูดออกไปตรงๆว่าตัวเองรักคนอื่นไปแล้ว?

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไม่คิดเรื่องพวกนี้ไม่ได้ เธอก็อยากจะมีชีวิตที่มีความสุขเหมือนกัน แต่ก็ต้องอยู่บนพื้นฐานที่ไม่ทำร้ายใครด้วย

“เป็นเขาที่ดูแลคุณให้ดีไม่ได้ ดังนั้นไม่มีสิทธิ์ที่จะมาตำหนิคุณ ”

เพราะเซียวเซิ่งเป็นผู้ชาย มีความคิดอ่านต่างไปจากเธอ“ตั้งแต่ที่คุณไหว้ฟ้าดินกับผม คุณก็เป็นผู้หญิงของผมแล้ว ตัวเขาเองก็รู้ในเรื่องนี้ หากคุณรักผม พรุ่งนี้ผมจะพาคุณไปเจอเขา พูดคุยเรื่องนี้กันให้รู้เรื่อง คุณรักผมไหม？”