เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 118

ช่วงกลางคืนหนึ่งทุ่ม ท่ามกลางโคมไฟที่ประดับแสงสีอันงดงาม

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนนอนคว่ำหน้าอย่างเบื่อๆอยู่บนที่พิงแขนบนโซฟาในห้องรับแขก ถือโบว์หยอกล้อเล่นอยู่กับแมว ส่วนพ่อบ้านเซี่ยนั้นก็กำลังนั่งตรวจบัญชีอยู่ทางอีกด้านหนึ่ง มองผ่านทางด้านบนแว่นสายตายาวเป็นบางครั้งบางคราวมองไปยังหญิงสาวกับแมวด้วยความรักใคร่เอ็นดู

เด็กผู้หญิงผมสั้นภายใต้แสงไฟ กลับไม่ส่งผลกระทบต่อหน้าตา สวยงามเหมือนกับสาวน้อยวัยเด็กคนหนึ่ง

คางของเธอเกยลงอยู่บนแขน ใบหน้าเล็กๆที่นุ่มนวลงดงามขาวเนียนยังคงดูเป็นเด็ก ดวงตาใสสะอาด ดูแล้วใสบริสุทธิ์เหมือนกับแก้วคริสตัล มือของเธอสวยมาก น่ารักเหมือนกับกรงเล็บแมวน้อยเลยอย่างไรอย่างนั้น

พ่อบ้านเซี่ยยิ้ม ไม่ยอมรับไม่ได้ว่าเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเป็นคนที่มีพลังดึงดูดชวนให้ใกล้ชิด และมีแรงที่ทำให้เชื่อมถึงกันได้คนหนึ่ง ตั้งแต่มีเธอ คฤหาสน์ที่หรูหราหลังนี้ก็มีรสชาติแห่งความเป็นบ้าน คุณชายเองก็เปลี่ยนไปอย่างอ่อนโยนมากขึ้นด้วยเช่นกัน

ขณะที่กำลังคิดอยู่นั้น จู่ๆเงาของร่างสูงใหญ่ทรงพลังก็เดินเข้ามาด้วยความเยือกเย็น

“คุณชายกลับมาแล้ว” พ่อบ้านเซี่ยรีบลุกขึ้น แล้วเตือนเด็กผู้หญิงที่กำลังเล่นกับแมวอยู่ “คุณเอี๋ยน คุณชายกลับมาแล้ว”

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนนอนคว่ำหน้าเล่นกับแมวต่อ ไม่เปิดเปลือกตาขึ้นมองเลยเสียด้วยซ้ำ

เขากลับมา เธอก็จะต้องทำการต้อนรับอย่างกระตือรือร้นด้วยอย่างนั้นเหรอ? ต้อนรับคนที่กักขังตัวเองเอาไว้? ได้รับอิทธิพลอย่างลึกซึ้งจากรองผู้บัญชาการสวี่ที่มั่นคงซื่อตรงไม่ประจบสอพลอใคร ให้อภัยเธอด้วยที่ไม่ได้มีศักยภาพที่จะเป็นคนรับใช้ตรงจุดนี้

ถ้าเป็นช่วงเวลาปกติ เซียวเซิ่งจะไม่คิดเล็กคิดน้อย แต่กลับจะกอดเธอเอาไว้ในอ้อมกอดอย่างเอาใจ แต่คืนนี้....ในดวงตาดำที่งดงามนั้นเผยให้เห็นเป็นพยับเมฆที่ดูมืดมน เขาเดินไปทางด้านหน้าแมวลายเสือน่ารักตัวนั้น

และทันใดนั้นเองก็รู้สึกได้ถึงกลิ่นอายแห่งพยับเมฆที่ดูมืดมนนี้ ในใจของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนชะงักไป แล้วผลักแมวออกไป “รีบหนีไป”

แมวน้อยมุดเข้าไปใต้โซฟาอย่างฉลาด หลบกับโชคชะตาที่จะถูกเตะลอยออกไป

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนลุกขึ้นยืนแล้วหันหลังเดินไป เหยียบลงบนบันไดเวียนอันหรูหรา อยากจะกลับห้องไปแล้วล็อคขังตัวเองเอาไว้ แน่นอนว่า ล็อคไปก็คงไม่มีประโยชน์เหมือนกัน

เซียวเซิ่งสามารถเข้ามาในห้องได้อย่างง่ายดาย นอนหลับแล้วกอดเธอเอาไว้ในอ้อมกอด.....

พึบ! เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนกลับมาที่ห้องนอน เพิ่งคิดที่จะล็อคประตู ก็เห็นมือใหญ่มือหนึ่งยันตรงช่องประตูเอาไว้ เงยขึ้นมอง ก็ปะทะเข้ากับดวงตาที่ลึกซึ้งหนาวเหน็บเหมือนกับบ่อน้ำลึกที่เยือกเย็น

ในใจของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนบีบแน่นไปหมด แอบรู้สึกว่าดูเหมือนกับจะเกิดอะไรขึ้น เมื่อนึกเชื่อมโยงไปถึงท่าทางที่ดูผิดปกติของพี่ชายคนส่งของแล้ว คงจะไม่.....

“เซียวเซิ่ง วันนี้ฉันไม่ค่อยสบายนิดหน่อย อยากจะนอนพัก คุณไม่ต้องเข้ามาได้ไหม?”

“เข้ามารบกวนอะไรคุณแล้วล่ะ?” เซียวเซิ่งผลักเธอไปข้างๆให้มีทางเดิน เข้ามาแล้วก็หันกลับไปปิดประตู “รบกวนคุณเขียนจดหมายหาสวี่เจียนอย่างนั้นเหรอ?”

อา! เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนรู้สึกหวาดกลัวและเป็นกังวล ดวงตาจ้องมองด้วยความตกใจ ริมฝีปากซีดขึ้นมาทันที

จดหมายฉบับนั้นเกิดเรื่องขึ้นแล้วจริงๆ!

พี่ชายคนส่งของคนนั้นไม่เป็นอะไรใช่ไหม?

“เซียวเซิ่ง ขอร้องคุณล่ะปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันไม่อยากอยู่ที่นี่”

แทบจะไม่ต้องคิดพิจารณา เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนคุกเข่าลงให้กับเซียวเซิ่ง “ขอร้องคุณให้เมตตาฉัน ฉันก็เป็นผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง หน้าตาก็ไม่ได้ นิสัยก็แย่ ยังด่าคนเป็นอีก วันๆก็ทำแต่เรื่องไม่เป็นเรื่อง ไม่เหมาะสมกับที่จะอยู่ในสถานที่ระดับสูงแบบนี้ แล้วก็ไม่สามารถที่จะเข้าไปอยู่ในสังคมชั้นสูงได้เหมือนกัน.....”

ก้มลงมองหญิงสาวที่กำลังคุกเข่าอยู่ที่พื้น เซียวเซิ่งไม่มีอารมณ์โกรธ ตรงหน้าอกรู้สึกเจ็บเหมือนมีดกรีด

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน คุณไม่ธรรมดา หน้าตาก็สวยมาก นิสัยก็ไม่ได้แย่ และไม่ด่าคนอีกด้วยเหมือนกัน ใช้หนึ่งคำมาบรรยายก็คือ : เป็นสิ่งที่สวยงามทำให้จิตใจเบิกบานมาก

“เซียวเซิ่ง ฉันรู้ว่าคุณไม่ใช่คนไม่ดี” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนรู้สึกเศร้าเสียใจ “แต่คุณเผด็จการมากเกินไป ไม่ให้ฉันไปสัมผัสกับโลกภายนอก ไม่ให้ฉันเจอลูก....ฉันมักจะสงสัยว่าลูกเกิดเรื่องอะไรขึ้นแล้ว! ฉันแทบจะบ้าอยู่แล้วนะ”

เซียวเซิ่งรู้สึกอึดอัดอยู่ตรงหน้าอกจนแทบจะระเบิดออกมาแล้ว “เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน แค่คุกเข่าไม่มีประโยชน์หรอกนะ หรือบางทีคุณสามารถใช้ท่าทางนี้เอาใจผมก็ได้นะ ผมพอใจแล้วก็จะปล่อยคุณกลับไป!”

“คุณ!” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนมองเขาอย่างโกรธแค้น ฟันขาวกัดริมฝีปากล่าง แววตาที่ใสสะอาดเหมือนน้ำมีแต่การประณาม

ไม่ได้สนใจความโกรธแค้นของเธอ เขาเอ่ยพูดขึ้นต่อ “คืนนี้ทำให้ผมพอใจ พรุ่งนี้ก็จะปล่อยคุณไป อะไรที่เรียกว่าพอใจก็คือจิตใจเบิกบานผ่อนคลาย จิตใจและสรีระถึงจุดที่สูงสุด”

เขาน่าไม่อายเลยจริงๆ เอาเรื่องกิเลสส่วนตัวมาพูดได้อย่างดูทรงเกียรติสง่าผ่าเผยขนาดนี้