เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 178

ตอนที่โทรศัพท์มือถือดังขึ้น มือข้างหนึ่งของเซียวเซิ่งกำลังยันอยู่ที่ด้านหลังประตู มืออีกข้างหนึ่งกำลังโอบกอดเอวบางของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไว้ ศีรษะก้มต่ำ กัดที่ด้านข้างลำคอของเธอเบาๆ แทะเล็มทีละนิด

“อืม......”กระแสไฟที่ชาอ่อนๆแพร่กระจายไปทั่วทุกสารทิศ เสียงคราวเบาๆที่นุ่มนวลและมีเสน่ห์ออกมาจากในปากของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเป็นครั้งคราว สองมือคว้าสาบเสื้อของเซียวเซิ่งเอาไว้แน่น เชิดหน้าขึ้น หรี่ตาลงเล็กน้อย

จั๊กจี้จะตายอยู่แล้ว แต่ว่าจะต้องกัดเขาอย่างถึงอกถึงใจ

เป็นเพราะเธอไม่มั่นใจว่าเซียวเซิ่งจะลงโทษอูเจินจูหรือไม่ ท้ายที่สุดแล้วสถานะของเย่เฟิงก็ยังอยู่ที่ตรงนั้น ผู้ช่วยพิเศษของเซียวเซิ่งประธานเอ็นซี กรุ๊ป อยู่ภายใต้เพียงแค่คนเดียว แต่อยู่เหนือผู้คนนับหมื่น สูงศักดิ์ไม่มีผู้ใดเทียบได้ ทำให้บาดเจ็บก็ไม่มีปัญญาชดใช้

เซี่ยจิ่นเห็นว่าลูกชายไม่รับสาย ทำได้แค่เพียงโทรอีกครั้ง

“คุณสามี โทรศัพท์คุณ.....อ๊ะ!” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเตือนด้วยความหวังดี สามีก็อารมณ์เสียขึ้นมา แรงของฟันก็เพิ่มขึ้นมาทันที เจ็บจนเธอน้ำตารื้น

ผีดูดเลือดตนนี้ ผีดูดเลือดที่หล่อสุดยอด!

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนยกแขนที่อ่อนนุ่มขึ้น โอบลำคอของสามีเอาไว้ ในดวงตามีความลุ่มหลงเพิ่มขึ้นมา: ดูดเถอะ ใครใช้ให้ตนเองมาเป็นภรรยาของเขากัน?

ระยะนี้เธอเองก็ค้นพบว่า เซียวเซิ่งติดนิสัย“ดูดคอ”คนอื่นจะขัดจังหวะไม่ได้ นอกจากเขาจะหยุดเอง

เมื่อก่อน เขาแอบๆกัดลำคอของเธอในเวลากลางคืน ตั้งแต่หลังจากที่เป็นสามีภรรยากัน เขาก็ชัดเจนมากขึ้น

เมื่อได้ยินเสียงร้องที่เจ็บปวดของหญิงสาว ทันทีที่เซียวเซิ่งตกใจ เขาก็คลายฟันคมออกทันทีทันใด แต่ไม่ได้เงยหน้าขึ้น

ใช้ริมฝีปากลูบไล้ตรงที่เธอเจ็บเบาๆ ราวกับว่าเป็นการปลอบโยน เส้นผมสีดำขลับเป็นประกายเงางามพาดผ่านบนใบหน้าของเธอแต่ละครั้ง หอมสดชื่นเหลือเกิน

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเม้มริมฝีปากยิ้ม “คุณสามีรับโทรศัพท์เถอะ บางทีอาจจะเป็นคุณแม่โทรมา ไม่แน่ว่าอาจจะยอมรับฉันแล้วก็ได้~”

หัวใจของเซียวเซิ่งสั่นเทาทันที ชอบที่จะได้ยินคำว่า“คุณแม่”คำนั้นที่ออกมาจากปากเธอ เธอรักเขา ฉะนั้นจึงประจบเอาใจ เรียกเซี่ยจิ่นที่เย็นชาว่า“แม่”

“คุณครับ ช่วยหยิบโทรศัพท์มือถือของผมออกมา”เซียวเซิ่งเงยหน้าขึ้น พ่นลมหายใจที่ยุ่งเหยิงเล็กน้อยใส่บนใบหน้าของภรรยา ในดวงตาที่มีเสน่ห์สีแดงก่ำ เมื่อครู่เกิดอารมณ์ขึ้นแล้ว

“อืม”เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนล้วงโทรศัพท์ออกมาจากในกระเป๋ากางเกงของเขา เหลือบมองหน้าจอแวบหนึ่ง เป็นอย่างที่คิดไว้ว่าเซี่ยจิ่นโทรมา หัวใจก็ตื่นเต้นขึ้นมาจนทนไม่ไหว จ้องมองสามีที่รับสายโทรศัพท์ตาไม่กะพริบ

“แม่”น้ำเสียงของเซียวเซิ่งทุ้มต่ำและเย็นชาเหมือนเช่นเคย

เมื่อครู่เซี่ยจิ่นโทรติดต่อกันถึงสามครั้ง ลูกชายก็ไม่รับสายของเธอ ลักษณะนิสัยที่เดิมทีเงียบสงบทันใดนั้นก็ระเบิดออกมา “ไอ้ลูกเวร แกรนหาที่ตายใช่ไหม! วอนให้แม่แกตีแก......”

แว้ดแว้ดแว้ดแว้ดแว้ดอยู่ชุดใหญ่ ล้วนเป็นคำที่ด่าลูกชายทั้งนั้น

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนแอบยิ้มอย่างรู้สึกมีความสุข ดวงตาเปล่งประกายระยิบระยับเหมือนกับดวงดาวที่ส่องประกายอยู่บนขอบฟ้า ในใจของเซียวเซิ่งชื่นชอบ ปาดที่หางตาของเธอครั้งหนึ่ง

เพื่อป้องกันไม่ให้สามีเก้อเขิน เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนมุดออกไปจากใต้รักแร้ของเขาอย่างรู้สถานการณ์และหลีกเลี่ยง แอบคิดในใจที่กล่าวกันว่าคุณผู้หญิง ก็เพื่อแสดงออกให้คนข้างนอกดูเท่านั้นละมั้ง อยู่ในบ้านก็ต้องกินขี้ปี้นอนด่าลูกชายเช่นเดียวกัน

เซียวเซิ่งเบี่ยงหูออกไป รอให้มารดาระบายออกมาให้เสร็จเรียบร้อยแล้ว ถึงถามอย่างเรียบเฉย “มีอะไร?”

ไม่รู้ว่าเซี่ยนจิ่นพูดอะไรไปบ้าง เซียวเซิ่งหลับตาลง “เป็นอย่างที่เธอพูดนั่นแหละ แต่ว่าเธอใช้เรื่องบุญคุณในการช่วยชีวิตมาเป็นแต้มต่อทำให้ผมค่อนข้างไม่พอใจ แม่ แม่เอาเงินออกมาแล้วไล่เธอออกไปซะ ผมเป็นบุคคลที่แต่งงานแล้ว ให้ตัวติดอยู่กับเธอนั้นไม่เหมาะสม”

เซี่ยจิ่นอยากจะกำจัดเอียนหยู่โรวทิ้งตั้งนานแล้ว เมื่อได้รับการยินยอมจากลูกชาย แอบดีใจอยู่ในใจเงียบๆ “ฉันสามารถช่วยแกกำจัดเอียนหยู่โรวทิ้งได้ แต่ แกก็จะเอาน้องสาวเธอไม่ได้เช่นกัน หย่าซะ แม่จะหาภรรยาดีๆให้แกเอง”

“คำพูดประเภทนี้ไม่ต้องพูดอีก”ในตาดำขลับของเซียวเซิ่งฉายลำแสงอันตรายแวบหนึ่ง “ถ้าหากแม่ยังอยากให้ผมกลับไปที่บ้านหลังนั้น ก็ยอมรับเธอซะ!”

“ลูกชาย ไม่ใช่ว่าแกจะทำตามใจแกได้ทุกครั้งไปนะ”เซี่ยจิ่นไม่ใจอ่อน “เอียนหยู่โรวทำให้ฉันคลื่นไส้มาครั้งหนึ่งแล้ว คราวนี้จะตามใจแกไม่ได้อีกแล้ว!”

“แม่ ผมชอบเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนจริงๆ”น้ำเสียงของเซียวเซิ่งอ่อนโยนลงเล็กน้อย คุยกับมารดาอย่างเปิดอก “เนื่องจากรักเธอ ผมอยากเป็นผู้ชายที่ดีกว่าเดิมคนหนึ่ง เมื่อก่อนผมเป็นลูกที่กตัญญูไม่พอ ทำตัวไม่ดีกับแม่และพ่อ เมื่อมีเธอแล้ว ผมก็อยากจะไปแสดงความเคารพกตัญญูต่อพวกคุณด้วยกันกับเธอ......”

ให้เธอหนึ่งร้อยล้าน ยังไม่แน่ว่าเธอจะยอมออกไปจากชีวิตของเซียวเซิ่ง!

อยากจะฉีกเช็กใบนี้แล้วเอาไปปาใส่หน้าของเซี่ยจิ่นเสียจริง แต่ว่าเธอไม่กล้า

“คุณนายให้รางวัลคุณ ทำไมไม่รับ?”ผู้ช่วยเย่ถามด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เอียนหยู่โรวยกมือขึ้นเสยผมทีหนึ่ง พูดด้วยท่าทางสง่าผ่าเผย “คุณนาย ที่ดิฉันและเซียวเซิ่งอยู่ด้วยกันไม่ใช่เพื่อเงิน แต่เป็นเพราะดิฉันรักเขา รักเขาเข้ากระดูก”

ผู้ช่วยเย่ไม่อาจทนดูได้จริงๆ หัวเราะเยาะหยันทีหนึ่ง เอียนหยู่โรวคนนี้ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงจริงๆ รอดูว่าอีกเดี๋ยวจะถูกคุณนายจัดการอย่างไร

“ผู้หญิงที่รักลูกชายฉันมีเป็นร้อยเป็นพัน เธอเป็นลำดับที่เท่าไหร่ล่ะ?” เซี่ยจิ่นยิ้มเล็กน้อยทันที รักษาท่าทีที่สุขุมเยือกเย็นที่เป็นมาตั้งแต่ไหนแต่ไร “อีกอย่างเซียวเซิ่งไม่ใช่คนโสดแล้ว ข้อนี้เธอน่าจะค่อนข้างชัดเจน ถึงแม้เธออยากจะเป็นภรรยาน้อย คุณสมบัติก็ไม่เพียงพอ อายุมากเกินไป รูปร่างหน้าตาขี้เหร่เกินไป”

หน้าตายิ้มแย้มของเอียนหยู่โรวหยุดชะงักไปทันที กำลังสาปแช่งเซี่ยจิ่นอย่างชั่วร้ายภายในใจ ปากก็แข็งกร้าวขึ้นมา “แต่ว่าฉันช่วยชีวิตของเซียวเซิ่ง ชีวิตของเขามีค่าแค่เพียงหนึ่งล้าน?”

“คุณเอี๋ยน เงินหนึ่งล้านนี้ไม่ใช่ขอบคุณแกที่ช่วยชีวิตตอนนั้น”เซี่ยจิ่นมองทางเธออย่างเรียบเฉย “สี่ปีมานี้ แกเรียกร้องเงินทองจากลูกชายของฉัน เพียงพอที่จะซื้อชีวิตแกสิบชีวิต หนึ่งล้านนี้ก็ถือว่าฉันทำบุญ เพื่อที่แกจะได้ไม่เร่ร่อนกลายเป็นขอทาน”

“ฮึ่!”ใบหน้าของเอียนหยู่โรวเต็มไปด้วยความไม่พอใจ หยิบไพ่ใบสุดท้ายออกมา “ในเมื่อพวกคุณลืมบุญคุณแบบนี้ ถ้าอย่างนั้นก็อย่ามาโทษว่าฉันไม่เกรงใจ! ฉันจะเปิดแถลงข่าว เปิดเผยเรื่องที่เซียวเซิ่งข่มขืนฉันตอนนั้น!”

“เปิดโปง? เฮอะเฮอะ......”ผู้ช่วยเย่อดไม่ไหวแล้วจริงๆ หัวเราะด้วยความเย็นชา “ถ้าอย่างนั้นเธอต้องมีหลักฐานถึงจะได้ พูดมั่วซั่วอาจจะเข้าคุกได้”

ไม่มีหลักฐาน บนใบหน้าของเอียนหยู่โรวมีสีแดงอ่อนเข้ามาแทนที่ ในดวงตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น

เซี่ยจิ่นมองดูอยู่ในสายตา กล่าวอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว “ในเมื่อมองหน้ากันไม่ติดแล้ว ถ้าอย่างนั้นก็ไม่มีบุญคุณอะไรให้ต้องเอ่ยถึงแล้ว ผู้ช่วยเย่ เธอไปตรวจสอบบัญชีที่พ่อบ้านเซี่ยทางนั้น ดูว่าเอียนหยู่โรวเบิกเงินไปทั้งหมดเท่าไหร่ ส่งจดหมายทวงถามให้เธอ ให้เธอชดใช้ตามจำนวนนั้น”

“หา?”เอียนหยู่โรวหนังศีรษะชาวาบทันที ทรุดลงไปบนพื้นเสียงดังตึ้ง “คุณนาย มีอะไรก็ค่อยๆคุยกัน คำพูดเลอะเทอะที่ฉันพูดไปเมื่อครู่ อย่าได้ถือสา!”