เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 187

ถ้าหากเสี่ยวเนี่ยนมีชีวิตที่ไม่ดี เอี๋ยนจื้อโก๋วรู้สึกว่าตัวเองต้องขอโทษหมีแพนด้าป่าตัวใหญ่ตัวนั้น

เป็นเขาที่แย่งเด็กน้อยมาจากอ้อมแขนของมัน หลังจากที่สูญเสียทารกหญิงไป เสียงร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดใจของหมีแพนด้า ยังคงดังก้องอยู่ในหูของเขามาจนถึงทุกวันนี้......

หวงฟางได้โทรเข้ามาหลายสายแล้ว ราวกับจะเอาชีวิต เอี๋ยนจื้อโก๋วจึงต้องบอกลาลูกสาวและลูกเขยรวมทั้งหลานสุดที่รัก กลับไปยังห้องผู้ป่วยของภรรยา

ครุ่นคิดมาตลอดทาง เขารู้สึกว่าหวงฟางได้ทำเรื่องที่ดีมากเรื่องหนึ่งจริง ๆ

เสี่ยวเนี่ยนไม่ใช่คนธรรมดา หนึ่งคือมีที่มาที่ไปไม่ชัดเจน สองคือรูปร่างหน้าตาของเธอไม่ธรรมดา บวกกับท้องก่อนแต่งจึงทำให้ชื่อเสียงไม่ค่อยดีนัก ดังนั้นผู้ชายธรรมดาจึงไม่สามารถรับมือกับสถานการณ์ที่ซับซ้อนเช่นนี้ได้เลย

และเซียวเซิ่งที่มีรัศมีสง่าสูงส่ง จะต้องสามารถทำให้เสี่ยวเนี่ยนมีชีวิตที่สูงขึ้นอย่างแน่นอน

เสี่ยวเนี่ยนมีที่พึ่งพิง คนเป็นพ่ออย่างเขาก็สบายใจแล้ว สำหรับลูกสาวคนโต จะต้องหาผู้ชายที่เหมาะกับตัวเองเจออย่างแน่นอน......

“เหล่าเอี๋ยน คุณมาอยู่ที่โรงพยาบาลได้ยังไง?” มีคนได้ทักทายเขาที่ระหว่างทาง

เอี๋ยนจื้อโก๋วได้สติกลับคืนมา เมื่อเห็นว่าเป็นคนรู้จัก ก็รีบล้วงบุหรี่ออกมาจากกระเป๋าและยืนให้กับอีกฝ่าย และกล่าวด้วยรอยยิ้ม “เท้าของภรรยาของผมถูกทับ พักรักษาตัวอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งนี้”

คนรู้จักรับเอาบุหรี่ไป และกล่าวอย่างมีมารยาท ฉันต้องไปเยี่ยมพี่สะใภ้หน่อยแล้ว ลูกสาวคนโตของคุณแต่งงานเมื่อคราวก่อน ผมก็ไม่ได้ไป ต้องขอโทษด้วยจริง ๆ”

“ไม่เป็นไร ๆ ไม่ต้องไปเยี่ยมหรอก” เอี๋ยนจื้อโก๋วยิ้มพลางแก้คำผิดให้กับเขา “คนที่แต่งงานเมื่อคราวก่อนคือลูกสาวคนเล็กของผม เธอแต่งเข้าบ้านตระกูลเซียวไปแล้ว”

“อ้อ......แบบนี้เองเหรอ งั้นพวกเราก็เข้าใจผิดไปแล้วสิ!”

“ฮ่า ๆ ไม่เป็นไรหรอก” เอี๋ยนจื้อโก๋วจับมือกับเขาอีกครั้ง “ลูกสาวคนโตของผมยังไม่มีแฟนเลย ถ้าคุณมีคนที่เหมาะสม ช่วยแนะนำให้โรวเอ๋อร์ของผมหน่อยนะ”

“ได้สิ ไม่มีปัญหา พี่สาวของภรรยาเซียวเซิ่งยังจะกังวลหาแฟนไม่ได้อีกเหรอ?”

“งั้นขอบคุณมากนะ” กำลังคุยกันอยู่ โทรศัพท์ของเอี๋ยนจื้อโก๋วก็ได้ดังขึ้น เขากดปุ่มปฏิเสธ และบอกลาคนรู้จัก และรีบเดินกลับไปโดยเร็ว

หวงฟางเห็นสามีกดตัดสายอีกครั้ง ก็โมโหเป็นฟืนเป็นไฟขึ้นมาทันที “ลูกสาวถูกคนทำร้ายเจียนตาย ตาแก่กลับไม่ยอมรับโทรศัพท์! เก่งจริงก็อยู่กับลูกสาวคนเล็กไปตลอดชีวิตสิ แล้วอย่ากลับมา”

“ฮือ ๆ ......” เอี๋ยนหยู่โรวนั่งอยู่ในห้องพักผู้ป่วยของผู้เป็นแม่ด้วยท่าทางทุลักทุเล ร้องไห้คร่ำครวญอยู่ไม่หยุด ราวกับได้รับความไม่เป็นธรรมอย่างหนัก

“โรวเอ๋อร์หยุดร้องได้แล้ว เดี๋ยวมาจะหาคนไปเล่นงานนังลูกผสมอูเจินจูให้ตาย”

หวงฟางปากกล่าวสาปแช่งไป เดินโซเซลงจากเตียง พลางปลอบโยนลูกสาวของตัวเอง “ลูกไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน จะได้ไม่เป็นหวัดเอา แม่มีวิธีจัดการกับพวกมัน แก้แค้นให้ลูก!”

“แม่ ครั้งนี้แก้แค้นไม่ได้แล้ว” เอี๋ยนหยู่โรวร้องครวญคราง ด้วยท่าทางหมดอาลัยตายอยาก “หนูถูกคุณแม่ของเซียวเซิ่งซ้อนแผน ต่อไปพวกเราไม่มีเงินอยู่อีกแล้ว!”

“อะไรนะ?” หวงฟางร่างกายสั่นสะท้านไปทั้งตัว สีหน้าซีดขาวลงไปทันที “หล่อนซ้อนแผนลูกยังไง?”

เอี๋ยนหยู่โรวเล่าเรื่องราวที่เกิดขึ้นรอบหนึ่ง จากนั้นก็หยิบเอาหนังสือสัญญาฉบับหนึ่งออกมา “หนูไม่มีทางเลือกเลยได้เซ็นสัญญาฉบับนี้ หลังจากนี้ไม่มีความสัมพันธ์ใด ๆ กับเซียวเซิ่งอีก ไม่เพียงแค่นี้ เขายังได้เอาทรัพย์สิน บริษัท อสังหาริมทรัพย์ รถยนต์ที่อยู่ภายใต้ชื่อของหนูกลับไปทั้งหมด แม้กระทั่งสมาชิก VIP ของหนูของสถาบันเสริมความงามภายใต้ชื่อของเธอก็ยังได้ยกเลิกไปด้วย......”

“หา?” หวงฟางตะลึงหน้าถอดสี และตบลงไปบนศีรษะของลูกสาวอย่างแรง “โง่จริง ๆ! เซี่ยจิ่นฉลาดแบบนั้น เธอไปคุยกลับหล่อน ไม่เท่ากับเป็นลูกไก่ในกำมือของหล่อนหรอกเหรอ? เรื่องนี้น่าจะมีเซียวเซิ่งเป็นคนคุย เขาเห็นแก่บุญคุณในการช่วยชีวิตเมื่อสี่ปีก่อน ก็คงไม่ใจร้ายใจดำกับลูกแบบนี้!”

เอี๋ยนหยู่โรวเจ็บจนต้องใช้มือกุมศีรษะ หลบฝ่ามือของคนเป็นแม่ด้วยความกลัว “เซี่ยจิ่นต้องการคุยกับหนู หนูมีทางเลือกอะไรอีกล่ะ? เห็นสายตาเยือกเย็นและคมกริบของเธอ หนูก็กลัวขึ้นมา......”

“ต่อให้เธอต้องแกล้งทำเป็นสลบ ก็อย่าไปคุยกับเธอ!” หวงฟางโมโหจนต้องนั่งลงไปบนพื้น “ลูกได้บอกกับหล่อนไปไหมว่า เมื่อสี่ปีก่อนลูกเป็นคนช่วยชีวิตลูกชายของหล่อน?”