เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 208

แน่นอนว่าเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนรู้ถึงจุดประสงค์ของผู้ช่วยเย่ เธอจึงยกมือขึ้นจับโทรศัพท์ของหล่อนเอาไว้ “คุณไม่คิดจะถามถึงเหตุผลที่ทะเลาะกันเลยเหรอ?”

“คุณทำร้ายร่างกายคนอื่นนั้นมันเป็นเรื่องผิด ไม่จำเป็นต้องรู้เหตุผล” ผู้ช่วยเย่พูดอย่างเย็นชา

“หล่อนสอบได้ 0 คะแนนแล้วโทษว่าเป็นปัญหาที่จอคอมค่ะ” ถังเหวยเอ่ยฟ้องแล้วพูดออกมาอีกว่า “ฉันเลยบอกกับเธอว่าคอมพิวเตอร์ที่นี่ผลิตโดยบริษัทเอ็นซีของเราทั้งหมด คุณภาพยอดเยี่ยม แค่นี้เธอก็ทำร้ายฉัน”

“ทำร้ายร่างกายกันด้วยแค่เหตุผลนี้?” ผู้ช่วยเย่มองไปทางเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนอย่างเย็นชา

เอาเถอะเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนรู้ว่าผู้ช่วยเย่จะไม่ช่วยเธออย่างแน่นอน ดังนั้นจึงไม่อยากอธิบายอะไร “ฉันแค่รู้สึกสงสัยว่าหน้าจอคอมนี้จะถูกใครบางคนดัดแปลงจึงตั้งใจจะเอาไปทำการทดสอบ ได้ไหมคะ?”

“ถ้าเธอมีข้อสงสัยจริง ๆ ก็เอาหน้าจอคอมไปตรวจสอบดู จะลงไม้ลงมือแบบนี้ไม่ได้” ผู้ช่วยเย่เดินถือใบคะแนนจากไปและไม่สนใจถังเหวยอีก

ถังเหวยรู้สึกเบื่อหน่าย เธอจึงยกแขนเสื้อขึ้นมองไปด้วยความประชดประชันว่า “เอาไปตรวจสอบดูสิ ในเมื่อสงสัยว่ามีคนจะทำร้ายเธอ ฉันหวังว่าผลของการตรวจสอบออกมาจะทำให้เธอตาสว่างได้สักที ชอบหาว่าคนอื่นทำร้ายเธอ”

ต่อให้ตอนนี้เอาไปส่งตรวจก็ไม่พบปัญหาอะไรหรอก เพราะเมื่อสักครู่ เธอทาน้ำมันระเหยที่หน้าจอคอม และตอนนี้มันก็ระเหยไปในอากาศโดยไร้ร่องรอย......

“ฉันแค่สงสัยว่าหน้าจอคอมมีปัญหา ฉันบอกตั้งแต่เมื่อไหร่กันว่ามีคนจะทำร้ายฉัน?” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนพูดแก้ไขประโยคเมื่อครู่ ท่าทางของเธอดูเย็นชาเผยให้เห็นอีคิวอันยอดเยี่ยม

“เชอะ คิดว่าตัวเองเก่ง!” ถังเหวยพูดออกมาด้วยใบหน้าอันร้ายกาจ “ผลคะแนนในวันนี้จะถูกโพสต์บนเว็บไซต์ของบริษัท และจะส่งไปในเมล์ผู้บริหารระดับสูงทุกคนด้วย ชื่อเสียงของเธอเสียหายอย่างแน่นอน”

“เอ็นซีกรุ๊ปไม่ได้ขึ้นอยู่กับเธอ ดำรงตำแหน่งของตัวเองให้ดี อย่าทำผิดคิดมากจนตัวตาย” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไม่อยากไปยุ่งกับเธออีกจึงเพียงแค่เอ่ยเตือนแล้วถือจอคอมพิวเตอร์เดินจากไป

“เธอกำลังข่มขู่ฉันอยู่เหรอ?!” ท่าทางของเธอโมโหมาก เธอก้าวออกไปคว้าเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไว้ย่างรวดเร็ว แล้วใส่คำพูดยั่วยุว่า “เธอต้องการให้เลขาโอเล่ย์มาจัดการฉัน? หรือต้องการจะจ้างมือสังหารมาฆ่าฉันล่ะ มาสิฉันไม่กลัวเธอหรอกนะ”

“เธอต่างหากที่หวาดระแวงว่าจะมีคนทำร้าย” แววตาของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนฉายประกาย ถึงความโมโหแล้วหยุดชะงักฝีเท้าลงพูดว่า “คนคนหนึ่งที่จิตใจเต็มไปด้วยความสกปรก มักจะคิดว่าคนอื่นสกปรกแบบตัวเอง น่าขยะแขยง”

“นี่เธอกำลังด่าฉันทางอ้อมอย่างงั้นเหรอ?” ถังเหวยเผยอริมฝีปากขึ้น เผยให้เห็นฟันของเธอที่เหมือนกับสุนัขแยกเขี้ยว “นี่เธอ ชีวิตนี้ฉันจะไม่ยอมเธอแน่ ถ้าเธอไม่ตาย ฉันก็ตาย ตายกันไปข้างหนึ่ง!”

ไม่เธอตาย ก็ฉันตาย

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนตัวสั่นสะท้านราวกับว่าถูกมนต์สะกด เธอรีบก้าวขาไปอย่างรวดเร็วแล้วกลับไปยังห้องทำงาน หัวใจของเธอยังคงเต้นรัว

ถังเหวยเกลียดแค้นเธอขนาดนี้เชียว ทำไมถึงได้เกลียดเธอมากขนาดนี้นะ?

เมื่อคิดย้อนกลับไป ตนและถังเหวยเคยเผชิญหน้ากันอยู่สองหน แม้ว่าทุกครั้งเธอจะชนะ แต่ก็ไม่ได้เป็นคนไปหาเรื่องเถอะหล่อนก่อน เป็นหล่อนต่างหากที่มาหาเรื่องเธอ ต่อให้ถังเหวยชอบเซียวเซิ่งอย่างไร ก็ไม่น่าจะถึงจุดความเป็นความตายมั้ง

ช่างเถอะ จากนี้อยู่ให้ห่างจากเธอดีกว่า แต่ว่าเรื่องของจอมอนิเตอร์นี้คงต้องตรวจสอบต่อไป

ทั้งเซียวเซิ่งและโอเล่ย์กำลังประชุมอยู่ เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนจึงทำได้เพียงนำจอนี้ให้กลับเฉินเหยียนเหยียน “คุณช่วยส่งจอนี้ไปตรวจสอบดูได้มั้ยว่ามันผิดปกติหรือเปล่า?”

“ได้ค่ะ ผู้ช่วยพิเศษเอี๋ยน” เฉินเหยียนเหยียนรู้ว่าเธอสอบได้ 0 คะแนนแล้วและเห็นใจเธอมาก

การโดนตัดเงินเดือนหรือลดตำแหน่งเป็นเรื่องที่หลีกเลี่ยงไม่ได้แน่ คงจะต้องไปจากห้องทำงานของประธานบริษัท แต่เธอก็รู้ดีว่าเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนนั้นเป็นดั่งสมบัติที่ท่านประธานและโอเล่ย์ทะนุถนอม ดังนั้นไม่ว่าหล่อนจะทำอะไรเธอก็ตกลง

“ผู้ช่วยพิเศษเอี๋ยนคะ หน้าจอนี้ใช้ในการสอบเหรอ?”

“ใช่ค่ะ” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนพยักหน้า แล้วเล่าเรื่องที่เธอเจอมาเมื่อสักครู่ให้ฟัง ด้วยท่าทางจะร้องไห้

เฉินเหยียนเหยียนกลอกตามองแล้วครุ่นคิดถึงคำพูดเธอ จู่ ๆ ก็ตระหนักได้ว่า “จากคำอธิบายของคุณเมื่อสักครู่ ทำไมฉันถึงรู้สึกว่าคุณถูกสเปรย์ป้องกันหมาป่ากันนะ?”

“สเปรย์กันหมาป่าเหรอ?”

ประโยคนี้ปลุกสติเธอขึ้นมา เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนจำได้ว่าก่อนหน้านี้สวี่เจียนเคยให้สเปรย์กันหมาป่ากับเธออยู่ขวดหนึ่ง แต่ไม่ทันระวังและถูกลูกชายเอาไปฉีดเล่น ในตอนนั้นเธอก็มีอาการแบบนี้