เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 220

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนผูกเนกไทให้ผู้ชายเป็นครั้งแรก แต่กลับชำนาญฝีมือมาก รัดไปบิดมาก็ได้ปมวินด์เซอร์ที่สวยงามออกมา

เซียวเซิ่งพึงพอใจมาก ดวงตาสีดำเผยรอยยิ้ม

ภรรยาเป็นคนฉลาดฝีมือดี เรื่องนี้เซียวเซิ่งรับรู้ตั้งนานแล้ว ทุกครั้งที่ถูกเธอโอบไว้...อืม ตัวเองเลือดสูบฉีด ร่างกายฮึกเหิม อดไม่ได้ที่อยากจะถลกหนังกินเธอเข้าไป...

เธอได้กลิ่นฮอร์โมนที่แผ่ซ่านจากรูขุมขนของสามี เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนจนปัญญา และก็ไม่สบายใจ

ได้ยินมาว่าผู้ชายคนหนึ่งรักคุณ หัวใจจะอ่อนโยนเหมือนน้ำ ร่างกายแข็งแรงเหมือนเหล็ก จากนั้นจะหลั่งออร่าพิเศษดึงดูดเพศตรงข้าม...

ตอนนี้ลมหายใจเหล่านี้ แผ่ซ่านออกมาเพื่อเธอ เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเหม่อลอยโดยไม่รู้ตัว ฉากพลอดรักกับสามีปรากฏต่อหน้าต่อตา จู่ๆ ในใจรู้สึกเร่าร้อน

“คิดอะไรอยู่?” เห็นใบหูจนกระทั่งปลายนิ้วมือของภรรยาแดงเป็นแถบ แถมยังสั่นเล็กน้อย เซียวเซิ่งถามอย่างมีความสุข

“เปล่า ไม่ได้คิดอะไร” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนตั้งสติ ถอยหลังไปหนึ่งก้าวมองไปทางสามี

เสื้อเชิ้ตสีดำควบคู่เนกไทสีเงินเทา เส้นผมดกดำปาดไปด้านหลังเผยหน้าผากที่สวยงาม มีความเป็นผู้ใหญ่ มั่นคง และมั่นอกมั่นใจ สามีแบบนี้หล่อมากๆ

“หือ?” เซียวเซิ่งส่งเสียงไม่พอใจ “ฉันสัมผัสได้อย่างชัดเจนว่ามีคนคลั่งไคล้ฉันอยู่”

“บ้า...คลั่งนาย สามีของฉันมีเสน่ห์เหลือเกิน” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนอดโอบเอวสามีไม่ได้ เธอขยับเข้าใกล้เขาแล้วถูไถอย่างอ่อนโยน เธอหมกมุ่นอยู่กับการสูดหายใจความเย็นชาบนร่างกายของเขา

เซียวเซิ่งโอบเอวภรรยาไว้ ก้มหน้ามองไปด้านหลังท้ายทอยของเธอ ข้างบนมีร่องรอยที่เขาทิ้งไว้ สตรอว์เบอร์รี่สีแดงขนาดเล็กหนึ่งพวง

“ที่รัก อันที่จริงพวกเราแยกกันทำงานก็ดี อยู่ห้องทำงานเดียวกัน ฉันอดคิดไม่ได้—”

“อยากกินฉัน?” เซียวเซิ่งสกัดกั้นสิ่งที่ภรรยาจะพูดออกมา “เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน เธอเป็นเด็กผู้หญิงช่วยสงวนตัวหน่อยได้ไหม?”

“เฮ้ ฉันแค่อยากพูดว่าอยากมองคุณ” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนถลึงตาใส่สามีอย่างโมโห “อีกอย่าง พวกเรายังไม่ไปฮันนีมูน ทำไมนายไม่มีความโรแมนติกเลยสักนิด?”

เซียวเซิ่งยิ้มขอโทษ “เสร็จงานช่วงนี้ก็ไปฮันนีมูนกัน”

ถ้าหากเขารู้ว่าตัวเองใกล้จะสูญเสียสิทธิ์ในการพาเธอไปฮันนีมูน เช่นนั้นเขาจะพาเธอไปตอนนี้ พาเธอไปตอนนี้ พาเธอไปเดี๋ยวนี้...

คฤหาสน์บ้านกู้ พี่ชายน้องสาวกำลังรับประทานอาหารกลางวันแต่ละคนมีความคิดของตัวเอง

“ฉันคิดว่าอยู่กับเธออีกสักห้าปี อายุ 25 ปีถึงจะเหมาะสมที่จะแต่งงาน ใครจะรู้ว่า...เฮ้อ!”

น้องสาวยอมแต่งงานกับสวี่เจียนแล้ว กู้จ่านหนิงสามารถรายงานผลได้แล้ว แต่ในใจกลับรู้สึกไม่ดี “เธอนับยังไงก็เพิ่งอายุ 20 ปี สวี่เจียน 31 แล้ว! พี่อดใจไม่ได้จริงๆ…”

เซียวเซิ่งชาติชั่ว สัตว์เลือดเย็นก็คือสัตว์เลือดเย็น ไม่มีความเห็นอกเห็นใจ เสียดายที่ซีหนิงแอบรักเขาสิบปี

“พี่บอกว่าสวี่เจียนจะไม่แตะต้องฉันไม่ใช่เหรอ งั้นพี่ยังเป็นกังวลอะไรน่ะ?” กู้ซีหนิงวางชามข้าวลง แล้วจ้องมองพี่ชายอย่างสงสัย

“ใช่ เขาจะไม่แตะต้องเธอ” กู้จ่านหนิงถอนหายใจ เธอไม่กล้าบอกน้องสาวว่าสวี่เจียนยังมีแม่ที่น่ากลัวขนาดไหน เธอใสซื่อแบบนี้ จะเผชิญหน้ากับปีศาจแก่แบบนั้นได้ยังไง?”

“งั้นฉันออกไปซื้อของสำหรับงานแต่งงาน” กู้ซีหนิงถือกระเป๋า จะเดินออกไป

กู้จ่านหนิงรีบตามออกมา “เธอเป็นแค่เด็กผู้หญิงจะซื้ออะไรได้ รอพี่สะใภ้เธอกลับมาเตรียมให้เธอ”

“พี่สะใภ้ตั้งครรภ์อยู่ไม่ใช่เหรอ พี่อย่าทำให้เธอเหนื่อย” กู้ซีหนิงขึ้นรถ “ฉันไปซื้อชุดแต่งงานตามถนนไว้ต่อกลอนก็พอแล้ว ยังไงเขาก็ไม่อยากขอฉันแต่งงาน ฉันเองก็ไม่อยากแต่งกับเขา! ยังมีอีกเรื่อง พี่ห้ามให้สินเดิมของฝ่ายหญิงนะ!”

ให้ไปแล้ว สองพันล้าน ครั้งนี้ขาดทุนย่อยยับ!