เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 222
“คุณผู้หญิง ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรอีกเหรอคะ?” ดีไซเนอร์ถามอย่างอกสั่นขวัญแขวน
เธอทำเรื่องน่าละอายใจ แทบอยากที่จะไม่ต้องการเจอกู้ซีหนิงไปอีกตลอดชีวิต แต่ได้ผลประโยชน์จากเธอ จึงทำได้เพียงฝืนเดินไปทางรถปอร์เช่คันนั้น
“ขึ้นรถ” กู้ซีหนิงผลักประตูรถข้างคนขับออก รอให้ดีไซเนอร์ขึ้นรถ จากนั้นก็ยื่นนิ้วมือห้านิ้วออกมา “คุณช่วยฉันตัดชุดแบบเดียวกัน ฉันให้คุณจำนวนเท่านี้”
ถึงจะห้าหมื่นหยวน และยั่วยวนเป็นอย่างมาก
ดีไซเนอร์หวั่นไหว แต่ก็ส่ายหน้าอย่างรวดเร็ว ไม่ใช่ว่าเธอไม่เคยรับงานส่วนตัว แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนกัน “ขอโทษนะคะ แบบร่างลูกค้าออกแบบเอง ถ้าหากลอกเลียนแบบก็จะถูกฟ้องร้อง”
“ฉันกับผู้หญิงคนนั้นไม่รู้จักกัน ต่อให้สวมใส่ก็ไม่มีโอกาสใส่ชุดชนกัน เธอจะรู้ได้ยังไงว่าถูกลอกเลียนแบบ?” กู้ซีหนิงมองดูเธอ เธอวิเคราะห์อย่างมีเหตุมีผล “อีกอย่างต่อให้เธอเห็นแล้ว คุณไม่ได้รับงานของเธอ ไม่มีทางสงสัยมาถึงตัวคุณแน่นอน”
“นี่...” ดีไซเนอร์พิจารณาเธอดูอีกครั้ง มั่นใจได้ว่าเธอคือคุณหนูของตระกูลผู้ดี แล้วพูดอย่างลำบากใจ “สถานะของคุณน่าจะไม่ธรรมดา เข้าร่วมงานเลี้ยงใหญ่เป็นประจำ จะต้องโดดเด่นจนเป็นภัยแก่ตัว”
“วางใจได้ ฉันไม่ใส่ออกไปข้างนอก แค่วางไว้ในบ้านถือว่าเป็นงานศิลปะ”
กู้ซีหนิงหยิบเงินสดสองก้อนออกมาจากกระเป๋าของเธอ เขย่าอยู่ในมือ “มีช่องทางหาเงินแต่ไม่ยอมรับคือคนโง่ ทุกคนเป็นคนธรรมดา คุณอย่ายึดมั่นในคุณธรรมกับฉันเลย รับไปเถอะ”
“คุณไม่รู้จักคุณเอี๋ยนคนนั้นจริงๆ เหรอ?”ดีไซเนอร์ลังเลใจ
“ไม่รู้จัก” กู้ซีหนิงดึงกระดาษขาวแผ่นหนึ่งออกมา แล้วห่อเงินเอาไว้ ยัดใส่อ้อมแขนของดีไซเนอร์ “รอให้ทำชุดเสร็จแล้ว ฉันค่อยจ่ายให้คุณอีกสิบเท่า ตกลงตามนี้”
“ค่ะ” เงินสิบเท่ามากพอทีเธอจะต้องหาเงินหลายปี ดีไซเนอร์ฝืนใจยอมรับ “คุณต้องการวัสดุแบบไหนสีอะไรคะ?”
“เหมือนกับผู้หญิงคนนั้นเป๊ะ ห้ามมีความแตกต่างใดๆ”
“คุณเปลี่ยนสีได้ไหมคะ?” ดีไซเนอร์ขมวดคิ้ว ทำไมรู้สึกว่าคุณหนูคนนี้ตั้งใจสวมชุดชนกันนะ?
“ไม่เปลี่ยน เอาแบบนี้แหละ” กู้ซีหนิงผลักประตูรถข้างคนขับ แล้วพูดอย่างหยิ่งยโส “ไม่ส่งนะ”
ดีไซเนอร์ลงจากรถจากจนปัญญา ในตอนที่เธอปิดประตูรถลงตามหลัง ในดวงตาของกู้ซีหนิงเผยรอยยิ้มแปลกประหลาด ดีไซเนอร์รู้สึกเสียวสันหลัง รีบวิ่งเผ่นออกไป...
กู้ซีหนิงหุบยิ้ม แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือโทรหาพี่ชาย “พี่ ช่วงเช้าที่พี่พูดกับฉันว่าผู้หญิงที่สวี่เจียนชอบคือใคร?”
“ภรรยาคนปัจจุบันของเซียวเซิ่ง”
เชี่ย! กู้ซีหนิงโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ดังนั้นที่เธอต้องถูกบังคับ มันเกี่ยวข้องกับเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน? อย่าโทษที่เธอไม่เกรงใจ!
ภายในตึกการค้า อูเจินจูกำลังลองสวมกระโปรง
เธอไม่เคยสวมกระโปรงมาก่อน แต่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนคิดว่าเธอควรจะหาคู่แต่งงานได้แล้ว ดังนั้นอยากให้เธอลองรูปแบบใหม่ดูหน่อย “ผู้หญิงต้องอ่อนหวานและสง่างามถึงเป็นที่น่ารักใคร่ เธอใส่แต่กางเกงยีนไม่ได้”
อูเจินจูกลอกตาไปมา ในหัวนึกถึงผู้หญิงสวยหยาดเยิ้มคนนั้นที่นั่งอยู่บนตักเย่เฟิงก่อนหน้านี้ เธอก็สวมกระโปรง เผยขาอวบขาว
OK ในเมื่อเย่เฟิงชอบผู้หญิงสวมกระโปรง เธอลองดูหน่อยก็ไม่ใช่ว่าจะไม่ได้
“เสี่ยวเหนียนหยู เป็นยังไงบ้าง?” อูเจินจูออกมาจากชุดลองเสื้อผ้า แล้วจับชายกระโปรงหมุนสองรอบ เหมือนกับผีเสื้อเริงระบำ บุคลิกเปลี่ยนไปอย่างมาก
“สวย” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนยกนิ้วโป้งให้เธอ แล้วยิ้มชมเชย “มีความเป็นผู้หญิงมาก เจินจูของฉันสวยตั้งแต่เกิดอยู่แล้ว”
“ก็มีแต่เธอที่รู้สึกว่าฉันสวย” อูเจินจูเขินเล็กน้อย เธอกะพริบตาใส่เพื่อนรัก “งั้นฉันใส่เลยนะ?”
“แน่นอนอยู่แล้ว นี่เป็นของขวัญวันเกิดที่มอบให้เธอ” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนยิ้มให้เธออย่างอบอุ่น จากนั้นก็ดึงบัตรออกมารูด
กระโปรงตัวนี้ 2000 กว่าหยวน ในเวลาปกติเธอตัดใจซื้อไม่ได้จริงๆ แต่มีสามีแล้วไม่เหมือนกัน ใช้เงินของสามีในใจรู้สึกสบายใจ
โซนเครื่องสำอางชั้นสาม เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนซื้อเครื่องสำอางคุณภาพสูงให้อูเจินจูอีกชุดหนึ่ง เป็นของขวัญวันเกิดอีกเหมือนกัน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น