เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 224

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนถูกตะคอกใส่อย่างงุนงง อีกครั้งที่ได้เห็นความแข็งแกร่งของแม่สามีผู้รำ่รวย “คุณแม่ หนูพูดอะไรผิดเหรอคะ?”

“ครอบครัวเดียวกันพูดอะไรว่ารังแกกัน!” เซี่ยจิ่นพูดสั่งสอนเธอเสียงเย็นชา “การเป็นมนุษย์ต้องคำนึงถึงภาพรวม ฝืนทนการประณามแบกรับหน้าที่สำคัญ คนเจ้าเล่ห์บ้านนอกแบบเธอ ยังวางแผนที่จะแต่งงานเข้าตระกูลร่ำรวย ตายแล้วยังไม่รู้ว่าตายยังไงด้วยซ้ำ!”

คำพูดของเธอรุนแรง น้ำเสียงไม่เป็นมิตร บรรยาศน่ากลัว

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนแอบเห็นดวงตาคู่สวยภายใต้แว่นกันแดด เต็มไปด้วยความสังหารรุนแรง

การสนทนาพังทลายแล้ว อยู่ต่อไปไม่ได้แล้ว

เธอลุกขึ้นยืน พูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “คุณแม่ อันที่จริงหนูมารับคนเป็นเพื่อนเพื่อน จากนั้นเห็นคุณแม่พอดี เรื่องนี้หนูจะไม่บอกเซียวเซิ่ง คุณแม่อย่าโมโหนะคะ หนูไปแล้วค่ะ”

เซี่ยจิ่นโบกมือ แทบอยากจะไล่ผู้หญิงขัดหน้าขัดตาคนนี้ไปเร็วๆ

แต่ที่ทำให้เธอประสาทก็คือ เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนหยุดลงอีก”คุณแม่ ค่ำคืนยาวนานผ่านไปอย่างยากลำบาก หรือว่าเพิ่มเพื่อนกัน กลางดึกหนูคุยและเล่นเกมเป็นเพื่อนคุณแม่ได้นะคะ?”

เพื่อให้เกิดความข้องเกี่ยวกับแม่สามี เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนถือว่าใช้สมองขบคิดอย่างหนักแล้ว เฮ้อ ถ้าหากตัวเองแต่งงานกับผู้ชายธรรมดาๆ จะต้องไม่เปลืองแรงขนาดนี้แน่นอน

“ไม่จำเป็นแล้ว เสพสุขหมดซึ่งความก้าวหน้า” เซี่ยจิ่นปฏิเสธ แล้วแอบแสดงความเยาะเย้ย “สะใภ้ของตระกูลเซียว ในโทรศัพท์ไม่ควรมีแอพโซเชียลและเกม ควรจะมอบเวลาให้กับงานและดูแลสุขภาพของคนในครอบครัว”

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน: “...”

อยากจะถามเซี่ยจิ่นจริงๆ ครอบครัวของเธอเป็นสังคมเก่าแก่ ผู้หญิงไม่ได้รับการปลดปล่อย? ถ้าหากเปลี่ยนเป็นคุณหนูตระกูลผู้ดีแต่งงานกับลูกชายของเธอ เธอจะทารุณแบบนี้ไหม?

ขณะที่กำลังเก้ๆ กังๆ เสียงโทรศัพท์ของอูเจินจูดังขึ้น เห็นข้อความของคุณพ่อ เธอรีบลุกขึ้นยืน “เสี่ยวเนี่ยนอยู่ที่ไหน? ไปเถอะ พ่อแม่ฉันออกมาแล้ว”

“มาแล้ว!” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนหยิบโซดาขวดนั้นออกมาจากกระเป๋า แล้วยื่นไปทางเซี่ยจิ่น “คุณแม่ ครั้งนี้หนูไปแล้วจริงๆ นะคะ”

น้ำขวดนั้นเฉียดโดนแขนของเซี่ยจิ่นโดยไม่ระวัง เธอรีบปัดฝุ่น ท่าทางรังเกียจที่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนสกปรก

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเสียใจอยู่ครู่หนึ่ง วางน้ำโซดาลงบนเก้าอี้ด้านข้าง แล้วหันหลังออกไป

เซี่ยจิ่นปวดหัวจนขมวดคิ้ว เธอมองไปทางน้ำโซดาขวดนั้นโดยไม่ตั้งใจ ในใจไม่รู้ว่าถูกอะไรผันแปร

อันที่จริงเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนมีความรู้สึกนึกคิด สามี ลูกชาย ลูกสาวไม่รู้ความลำบากของเซี่ยจิ่น แต่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนกลับรู้ แถมพยายามจะหนุนหลังเธอ...

เฮ้อ! ถ้าหากเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนยอมแยกจากเซียวเซิ่ง ตัวเองจะชดใช้ให้เธอ แม้กระทั่งรักเธอ...

“ขอบคุณน้ำของเธอ” ผ่านไปครู่หนึ่ง เซี่ยจิ่นหยิบน้ำโซดาขวดนั้นขึ้นเป็นครั้งแรก เธอเปิดฝาออก แล้วจิบเล็กน้อย

สถานะไม่ยอมรับ ความรู้สึกเหมือนว่ายอมรับแล้วนิดหน่อย เสียดายที่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไม่ได้เห็น...

ช่วงห้าโมงกว่า ผู้ช่วยเย่เพิ่งตามมาถึง นำผ้าห่มและสิ่งจำเป็นในชีวิตประจำวันอื่นๆ มาให้เธอ และยังมีกาแฟกับข้าวกล่อง

“คุณนายคะทานข้าวตอนนี้ไหมคะ?”

“ไม่อยากทาน” เซี่ยจิ่นส่ายหน้า แล้วถามอย่างเหนื่อยล้า “ทางด้านเอ็นซี กรุ๊ปจัดการเป็นยังไงบ้างแล้ว?”

“ทุกอย่างพร้อมแล้ว รอแค่โอกาส” ผู้ช่วยเย่พูดเสียงเบา “อันที่จริงฉันคิดว่าเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไม่เลวนะคะ คุณนาย พวกเราจะต้องกำจัดเธอให้สิ้นซากจริงๆ เหรอคะ?”

“เธอเป็นตายก็ไม่ยอมแยกจากเซียวเซิ่ง ฉันจะทำยังไงได้?” เซี่ยจิ่นกลุ้มใจจนกุมขมับ “ฉันก็ไม่อยากมีความแค้นกับใคร แต่คุยกับตระกูลกงไว้แล้วว่าจะเปลี่ยนลูกสาวมาเป็นลูกสะใภ้ เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไม่ยอมยกตำแหน่ง ตระกูลกงจะไม่พอใจฉันได้!”