เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 257

ไม่ว่าเซียวเซิ่งจะพูดจนน้ำไหลไฟดับอย่างไร เซียวจวินเซิงใบหน้าเรียบเฉย ดวงตา สายตาเย็นชา

ตั้งแต่ที่เซียวเซิ่งรักกับเอียนหยู่โรวรักกันจนเกือบตาย หลังจากที่ตบแต่งเธอมาเป็นภรรยาแล้ว เซียวจวินเซิงปฏิเสธที่จะยอมรับกับรสนิยมทุกอย่างของลูกชาย

แต่มีสิ่งหนึ่งที่ลูกชายพูดไม่ผิด คนที่ในใจของเขารักไม่ใช่เซี่ยจิ่น ดังนั้นจึงปฏิบัติต่อเธอด้วยความรักไม่ได้

เนื่องจากการกระตุ้นหลายครั้งหลายคราของเนี่ยหยวนเมื่อช่วงระยะนี้ เขาปฏิบัติต่อเซี่ยจิ่นอย่างสนิทสนมขึ้นมาบ้างเล็กน้อย แต่ว่ายังคงไม่บรรลุถึงความรักที่ลึกซึ้งขั้นนั้น......

“พ่อ พ่อฟังคำพูดของผมไม่เข้าหูใช่ไหม”เซียวเซิ่งถูกท่าทางเช่นนี้ของบิดาทำให้เกิดความโมโหแล้ว ความกลัดกลุ้มใจทำให้รู้สึกว่ากำลังสีซอให้ควายฟังอย่างไม่ได้ตั้งใจ คิดว่าบิดาไม่เคารพต่อเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน

“ได้ยินแล้ว เธอดีขนาดนั้นเลยหรือ?”เซียวจวินเซิงถามน้ำเสียงเรียบ

บิดาของตระกูลเอี๋ยนคือศาสตราจารย์มหาวิทยาลัย ตามหลักแล้วเอียนหยู่โรวคือลูกหลานของนักวิชาการ แต่อุปนิสัยกลับแย่จนไร้เหตุผล น้องสาวของเธอจะดีไปกว่ากันสักแค่ไหนเชียว?

เซียวเซิ่งราวกับมองความสงสัยของบิดาออก กดอารมณ์โมโหในใจลงไป “พ่อ เสี่ยวเนี่ยนกับพี่สาวของเธอไม่เหมือนกัน ผมพูดไปพ่อก็ไม่เชื่อ ถ้าอย่างนั้นก็เจอสักหน่อยเถอะ เธออยากจะลงมือทำอาหารให้พ่อทานสักมื้อมาโดยตลอด ท่านมีเวลาว่างเมื่อไหร่?”

ลงมือทำอาหารด้วยตัวเอง? ยังมีความจริงใจไม่น้อย เซียวจวินเซิงยิ้มอย่างไม่รับปากและปฏิเสธ

อันที่จริงแล้วเขาค่อนข้างอยากจะให้ลูกชายมีความสุข ในเมื่อลูกชายชอบ จะสนับสนุนอีกสักครั้งทำไมจะไม่ได้? แต่เขาถูกเอียนหยู่โรวทำให้รู้สึกเข็ดขยาด ไม่อยากจะเสี่ยงอีกอันตรายอีกแล้ว

“คุณเซียว อยากทราบว่าการยิ้มเยาะตลอดเวลาของคุณหมายความว่าอย่างไร?”นัยน์ตาดำขลับของเซียวเซิ่งปรากฏความแหลมคมออกมาแวบหนึ่ง น้ำเสียงแฝงไปด้วยการเตือน

หวังว่าบิดาจะทำความเข้าใจให้ชัดเจน ว่าเป็นเพราะเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเขาถึงยอมคืนดี ถ้าหากบิดาไม่สนับสนุนเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน ถ้าอย่างนั้นก็ต้องขออภัย หากสถานการณ์ของสองพ่อลูกจะต้องกลับไปเป็นเหมือนเก่า

เมื่อเห็นว่าลูกชายที่เงียบขรึมและสุขุมเยือกเย็นตลอดมา เซียวจวินเซิงรู้จักประมาณตน “ให้ฉันพิจารณาสักครู่ เมื่อพิจารณาเรียบร้อยแล้วแกค่อยพาเธอมาเจอฉัน”

พิจารณาอะไรกัน ไม่ใช่ว่าเพราะอยากจะสืบเบื้องหลังของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนหรอกหรือ?

ชื่อเสียงของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนนั้นฉาวโฉ่ จะยอมให้ตรวจสอบไม่ได้อย่างเด็ดขาด เซียวเซิ่งฉีกรอยยิ้มที่ทำให้คนลุ่มหลงขึ้นมาทันที รินชาให้บิดาอีกครั้ง พูดด้วยความสนิทสนม “พ่อ พ่ออย่าไปสืบประวัติเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเธออย่างเด็ดขาด จะดูไม่เป็นการเคารพกันเกินไป ในชีวิตของคนเรา มีใครบ้างที่ไม่ถูกติฉินนินทา?”

“ไม่สืบ”เมื่อเห็นว่าลูกชายสุดที่รักแสดงเป็นเด็กดีแสดงรอยยิ้มแสดงความน่ารักแสดงความน่าสงสารแสดงความโหดเหี้ยม เซียวจวินเซิงรู้สึกว่าน่าขำทั้งเอ็นดู รับถ้วยน้ำชาในมือของเขา จิบด้วยความสง่างามหนึ่งอึก ในใจมีความสบายอกสบายใจอยู่บ้างเล็กน้อย

อย่างไรเสีย ชาที่ลูกชายเป็นผู้ชงเองกับมือนั้นรสชาติดีอย่างแท้จริง

ดื่มด่ำชาคุณภาพดี สองคนพ่อลูกยังทานข้าวด้วยกันอีกหนึ่งมื้อ ถึงแม้ว่าไม่ได้มีการพูดคุยกันตลอดเวลา แต่ว่าภายในใจของแต่ละคนต่างก็อยากจะรักษาความสัมพันธ์ของพ่อลูกตอนนี้เอาไว้

เซียวจวินเซิงดื่มไปหลายแก้ว เมื่อจบมื้ออาหารก็เกือบจะเมาแล้ว

เทพบุตรก็คือเทพบุตร เมาแล้วก็ยิ่งสง่างดงาม มองใครต่างก็สวยหยาดเยิ้ม เปล่งประกายแวววาว ไม่เพียงแค่สร้างความตื่นตาตื่นใจให้แก่แขกผู้หญิงในโรงแรมทั้งหลาย กลับถึงบ้านก็เห็นจุนหรู เซี่ยจิ่นและเนี่ยหยวนสวยงามกว่าเดิม

เดิมทีพี่สาวคนโตที่นอนหลับไปเรียบร้อยแล้ว ได้ยินว่าน้องชายสุดที่รักกลับมาแล้ว รีบให้เนี่ยหยวนช่วยแต่งตัว นั่งรออยู่ที่โซฟาของห้องโถงใหญ่ เซี่ยจิ่นและเซียวจวินม่อก็ทำได้แค่เพียงอยู่เป็นเพื่อน

“คุณลุงรอง เหมือนกับว่าแม่ของฉันจะชอบคุณลุงใหญ่มากกว่านะ”เนี่ยหยวนยิ้มอย่างขี้เล่นกับเซียวจวินม่อ “ในใจของคุณลุงมีความรู้สึกไม่เท่าเทียมอยู่บ้างไหมคะ?”

เซียวจวินม่อก็ไม่ได้ถือสา กวาดสายตามองเซี่ยจิ่นแวบหนึ่ง กระซิบกระซาบกับหลานสาว “ลุงเกิดมาก็คือสำเนาและยางสำรองของพี่ชาย ยอมรับชะตากรรมตั้งแต่แรกแล้ว”

ในขณะที่กำลังพูด เซียวจวินเซิงเดินโซไปเซมาเข้ามา ผู้ติดตามด้านหลังจะประคองเขา เขาก็ไม่ยอม

ตอนนี้เทพบุตรที่สง่างามโดดเด่นปรากฏขึ้นในสายตา เนี่ยหยวนรู้สึกเพียงแค่ภายในใจอบอุ่นขึ้นมาทันที ดวงตาจ้องตรงไปที่เขา

เซียวจุนหรูเห็นสีหน้าท่าทางที่แสดงออกนี้ของลูกสาวบุญธรรม ยิ้มขึ้นมาอย่างมีแผนการอยู่ในใจ หากวาจามิอาจพูดให้น่าตื่นใจแม้นตายก็ไม่คิดหยุดพัก(หมายถึงตื่นตะลึงให้เป็นที่จดจำของผู้คน) “หยวนหยวน ไปช่วยคุณลุงของเธออาบน้ำ”

“หา?”เซี่ยจิ่นหน้าถอดสี “พี่คะ จวินเซิงอาบน้ำคนที่ช่วยได้มีเพียงแค่ฉันเท่านั้น เนี่ยหยวนเป็นหลานสาว จะทำอย่างนั้นได้ยังไง——”

“ทำไมจะไม่ได้?”ดวงตาทั้งสองข้างของเซียวจุนหรูเฉียบขาดทันที กลับสู่มาดของหัวหน้าครอบครัว “หยวนหยวนอ่อนเยาว์งดงาม ผิวพรรณนุ่มเด้งราวกับน้ำ เหมาะสมเป็นที่สุด แน่นอนว่าเธอก็ไม่ได้ขี้เหร่ แต่เมื่อพูดถึงอายุอานามแล้ว รูปลักษณ์ภายนอกสดใสและงดงาม แต่ว่าข้างในน่าจะแห้งเหี่ยวแล้วละมั้ง? แต่จวินเซิงยังหนุ่มยังแน่น รสนิยมสูงส่ง เธอคู่ควรตรงไหนกัน?”

เซี่ยจิ่นโมโหจนตรงหน้ากลายเป็นสีดำ ภายในใจเจ็บแปลบขึ้นมาทันที “พี่คะ ต่อให้ฉันแก่กว่านี้ ก็คือภรรยาคนแรกของจวินเซิง! พี่ทำแบบนี้จะให้ฉันทนได้อย่างไร?”

“ฉันยังไม่ได้พูดว่าเธอไม่ใช่ภรรยาของเขา แต่เธอแก่แล้ว”เซียวจุนหรูมองค้อนเธอแวบหนึ่ง กล่าวอย่างมีเหตุผลชอบธรรม “ผู้หญิงแก่แล้วก็ต้องประพฤติตัวเรียบร้อย แต่เธอเอาแต่อยากให้น้องชายสุดหล่อของฉันเฝ้าแต่เธอเอาไว้คนเดียว ต่อให้เขายินดี ฉันเองก็ตัดใจไม่ลง”

“พี่คะ พี่หมายความว่ายังไงกันแน่?”เซี่ยจิ่นลุกลี้ลุกลนโดยสิ้นเชิง

“อีกเดี๋ยวฉันค่อยบอกเธอว่าหมายความว่ายังไง”เซียวจุนหรูมองไปทางเนี่ยหยวน ออกคำสั่งเสียงเข้ม “ไปช่วยคุณลุงของเธออาบน้ำ เบาๆหน่อยล่ะ”

“ค่ะ คุณแม่”เนี่ยหยวนมองน้าสะใภ้ด้วยความเห็นใจแวบหนึ่ง โค้งคำนับต่อเธออย่างขออภัย บอกเป็นนัยๆว่าลำบากใจเพราะเป็นคำสั่งของมารดา หลังจากนั้นก็เดินไปทางคุณลุง กำลังจะประคองเขา

“ไม่ต้อง”เซียวจวินเซิงยืนอย่างมั่นคง มองไปทางพี่สาวที่อยู่ห่างไปสองสามเมตร หรี่ดวงตาลึกลับลงเล็กน้อย “พี่ พวกพี่กำลังหารืออะไรกัน?”

“พี่สงสารเธอ อยากจะยกหยวนหยวนให้เป็นสาวใช้ห้องข้างของเธอ”เซียวจุนหรูยิ้มจนเห็นฟันขาว พูดเหมือนเมฆลมที่พัดผ่านไป”

“พี่......จริงๆเลย”เซียวจวินเซิงถือว่าเธอเพียงแค่หยอกเย้า ยิ้มแล้วส่ายหัวอย่างจำใจ ทันใดนั้นก็อดไม่ได้ที่จะไอออกมา เนี่ยหยวนรีบตบเบาๆที่ด้านหลังของคุณลุง ดูแลเป็นอย่างดี

เซี่ยจิ่นมองดูอย่างทุกข์ใจ อยากจะเดินเข้าไปเหมือนกัน แต่กลับถูกเซียวจวินม่อดึงมือเอาไว้ “พี่สะใภ้นั่งเงียบๆจะดีกว่า พี่ชายผมเมาแล้ว ต่อให้พี่สะใภ้หาเรื่องทะเลาะกับเขา เขาก็แยกแยะผิดถูกไม่ชัดเจนอยู่ดี”

“เธอปล่อยฉัน”เซี่ยจิ่นมองไปทางเขาด้วยความเดือดดาล “เธอไม่คิดว่าพี่สาวเหลวไหลหรอกหรือ?”

เซียวจวินม่อวาดรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ทันที “พี่สะใภ้พูดแบบนี้ได้ยังไงกัน? พี่สาวจัดแจงให้เนี่ยหยวนปรนนิบัติพี่ชายของผม เห็นได้ชัดว่าเป็นเพราะอยากแบ่งเบาภาระของพี่สะใภ้”

“ไม่ต้องการ!”เซี่ยจิ่นเดือดดาลเป็นอย่างมาก อยากจะดิ้นให้หลุดพ้นมือของน้องชายสามี

ใครจะไปรู้ว่าเซียวจวินม่อเก็บรอยยิ้มลงไปทันที ทันทีที่มือออกแรง ขอเหวี่ยงเซี่ยจิ่นลงไปบนโซฟาอย่างรุนแรง ยกขาขึ้นเหยียบไว้บนโต๊ะน้ำชา ขวางทางไปของเธอเอาไว้ “พี่สะใภ้นั่งดีๆ ไม่อย่างนั้นอย่าโทษว่าผมไม่มีมารยาท พี่สาวเป็นผู้เลี้ยงดูพวกผมสองพี่น้องมาจนเติบใหญ่ เธอพูดอะไร ก็หมายความว่าแบบนั้น”

มุมริมฝีปากของเซี่ยจิ่นกระตุกทันที นัยน์ตาสวยปรากฏความรังเกียจออกมา เธอมองออกแล้วว่า คนของตระกูลเซียวต้องการจัดการเธอ

น่าเสียดายที่ทั้งลูกชายและลูกสาวต่างก็ไม่อยู่ด้วย ตนเองกลายเป็นคนหัวเดียวกระเทียมลีบ ยังไม่จำเป็นต้องให้พี่น้องตระกูลเซียวมาช่วยไกล่เกลี่ยเรื่องผัวเมีย? จะดีขนาดนี้เสียที่ไหนกัน?

เซี่ยจิ่นมองไปทางสามีอย่างขอความช่วยเหลือ เซียวจวินเซิงมองกลับมาทางเธอด้วยสายตาที่เมาเยิ้มขมุกขมัว “หนูจิ่น เซียวซาล่ะ?”

“เซียวซาบอกว่าไปที่รีสอร์ตเพื่อฝึกวาดภาพ ฉันอนุญาตแล้ว”เซียวจุนหรูยึดสิทธิ์ในการพูดจาของเซี่ยจิ่นไปทันที คล้ายกับเป็นผู้มีอำนาจตัดสินใจเรื่องภายในครอบครัว “หยวนหยวน ถ้าหากว่าคุณลุงของเธอไม่อยากอาบน้ำ เธอก็ประคองเขาเข้ามา นั่งข้างฉัน”

“ค่ะ คุณแม่”เนี่ยหยวนยกแขนของคุณลุงขึ้น วางไว้บนไหล่ของตนเอง มืออีกข้างประคองด้านหลังของเขาเอาไว้

ร่างกายของคนทั้งสองแนบชิดกัน มีเพียงแค่เศษผ้าบางๆกั้นเอาไว้ชั้นหนึ่งเท่านั้น แลกเปลี่ยนอุณหภูมิร่างกายของกันและกัน เมื่อได้แนบชิดกับร่างกายที่แข็งแรงกำยำของคุณลุง หัวใจของเนี่ยหยวนก็เต้นผิดจังหวะขึ้นมาทันที แก้มที่เป็นสีแดงระเรื่อใกล้ชิดกับแผ่นอกของเขา

คุณลุงช่างหล่อเหลาจริงๆ กลิ่นจากเส้นผมของเขาโชยเข้ามาในจมูก หอมจนทำให้เธอมึน

เซี่ยจิ่นมองดูภาพฉากนี้อย่างทำอะไรไม่ได้ จนหัวใจด้านชาไปแล้ว โดยปกติสามีสติปัญญาดีมาก แต่เมื่อเมาแล้วนั่นถือเป็นอีกเรื่องหนึ่ง ถ้าหากพี่สาวคนโตของสามีให้เนี่ยหยวนหลับนอนกับเขา......

ทันทีที่พวกเขามีเรื่องความสัมพันธ์ชายหญิง ถ้าเช่นนั้นก็เท่ากับว่าตนเองถูกเฉดหัวไปอยู่ในตำหนักเย็น ตลอดชีวิตที่เหลืออยู่จะมีเพียงแค่ตะเกียงน้ำมันกับพระพุทธรูปโบราณอยู่เป็นเพื่อน

เมื่อคิดถึงตรงนี้ หัวใจของเซี่ยจิ่นก็เศร้าใจอย่างรุนแรง กำหมัดแน่นโดยไม่รู้ตัว เล็บจิกเข้าไปในเนื้อก็ไม่รู้สึกเจ็บ เธอจะต้องรักษาตำแหน่งของตนเอง รักษาสามีเอาไว้!

แต่เธอที่ทั้งโดดเดี่ยวและอ่อนแอ จะรบชนะพี่สาวคนโตของสามีและน้องชายของสามีที่โหดร้ายราวกับหมาป่าและเสือได้อย่างไร?

ใครจะมาช่วยเหลือเธอได้กัน!

เงาร่างของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนก็ผ่านเข้ามาตรงหน้าของเธออย่างฉับพลัน นัยน์ตาของเซี่ยจิ่นเปล่งประกายด้วยไฟแห่งความหวังขึ้นมา แต่แล้วก็มอดดับลงอย่างรวดเร็ว

แม่หนูคนนั้นเคยคิดจะออกหน้าแทนเธอ น่าเสียดายที่ถูกเธอปฏิเสธไปแล้ว!

บัดนี้เมื่อเห็นแล้วว่าปกป้องตนเองเอาไว้ไม่ได้แล้ว เซี่ยจิ่นอดไม่ได้ที่จะเกิดความเสียใจขึ้นมาบ้างเล็กน้อย หากรู้ว่าพี่สาวคนโตของสามีจะทำเกินเลยถึงขนาดนี้ตั้งแต่แรก บางทีเธออาจจะยอมรับเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนแล้วก็ได้......