เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 49

หลังจากที่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนครุ่นคิดอยู่นาน ก็รู้สึกว่าตอนนี้มีแค่ต้องใช้ประโยชน์จากเอี๋ยนหยู่โรวถึงจะหนีออกไปได้ ก็เลยเป็นครั้งแรกที่เธอเป็นฝ่ายไปเคาะเปิดประตูของเอี๋ยนหยู่โรวก่อน

“เธอมาทำไม?” พอเห็นเธอ เอี๋ยนหยู่โรวก็ตาแข็งขึ้นมาทันที อดไม่ได้ที่จะแขวะเธอ

“มาช่วยเธอ” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนผลักเธอออก แล้วเดินเข้าไปนั่งในห้อง

“ช่วยฉัน?” เอี๋ยนหยู่โรวในเวลานี้ก็เหมือนมดที่อยู่ในหม้อร้อน จะไปต่อหรือจะถอยกลับก็ลำบากทั้งสองทาง แม่ก็เร่งรัดให้เธอกลับบ้าน เซียวเซิ่งเองก็ไม่สนใจใยดี เธอไม่อยากบอกแม่เรื่องที่เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนได้รับการเอ็นดู เลยทำได้แค่เล่นละครตบตาไปวันๆ

มีคนช่วยย่อมเป็นเรื่องดี แต่เธอเชื่อว่าเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไม่ได้เป็นคนดีอะไรขนาดนั้น

“ใช่ ช่วยเธอ ฉันพึ่งรู้วันนี้ว่าเธอไร้ประโยชน์ขนาดนี้ แม้แต่ใบทะเบียนสมรสก็ยังเอามาไม่ได้” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเปิดเผยอย่างไม่เกรงใจ

พอพูดถึงอันนี้ ตาของเอี๋ยนหยู่โรวก็แดงก่ำขึ้นมาทันที โมโหจนต้องกัดฟันไว้ พุ่งเข้ามาเปิดประเด็น “ยัยผู้หญิงต่ำช้า！กล้าจะลองดีกับฉัน วันนี้ฉันกับเธอต้องตายกันไปข้างหนึ่ง！”

เธอถูกกดหัว ไม่ยอมตั้งนานแล้ว

“เก็บแรงไว้เถอะ！” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนผลักเธอออกไป “เธอจะตายลงเหรอ? เอี๋ยนหยู่โรว ฉันไม่อยากจะมีประเด็นกับเธอหรอกนะ ถึงแม้ว่าเธอจะอายุมากกว่าฉันสามปี แต่ตั้งแต่เด็กฉันก็ไม่เคยกลัวเธอ เธอสู้ฉันไม่ได้หรอก”

“ตกลงเธอมีจุดประสงค์อะไรกันแน่ที่บอกคนอื่นไม่ได้?” เอี๋ยนหยู่โรวถามอย่างโหดเหี้ยม

“เธอก็น่าจะรู้ ฉันไม่ได้จะแย่งสามีกับเธอเลยสักนิด สวี่เจียนต่างหากที่เป็นคนที่ฉันรัก ขอแค่เธอช่วยฉันหนีออกไปได้ ก็เหมือนกับว่าเธอได้ช่วยตัวเธอเองไปในตัว”

“ชิ” เอี๋ยนหยู่โรวทำเสียงเย้ยหยันอย่างเหยียดหยาม “อยากให้ฉันช่วยเธอ? ก็ได้ แต่เธอก็ต้องเอาความจริงใจมาแลกสักหน่อยสิ”

เธอดึงลิ้นชักออก หยิบมีดหั่นแตงโมออกมาแล้วยื่นไปตรงหน้าเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยน “อยากให้เซียวเซิ่งปล่อยเธอไปนั้นง่ายมาก ทำลายหน้าตาของตัวเองซะก็จบ ที่เขาชอบเธอ ก็เพราะหน้าตาจิ้งจอกเจ้าเล่ห์ของเธอไงล่ะ กรีดจมูกเลย เขาปล่อยเธอไปแน่นอน”

“สมองนี่นับว่าเป็นของดีนะ แต่เสียดายดูเหมือนเธอจะไม่ค่อยมีเลย” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนโยนมีดหั่นแตงโมลงบนพื้นอย่างเหยียดหยาม

“จะฆ่าจะแกงกันแก้ไขปัญหาไม่ได้หรอก และฉันก็จะไม่ทำร้ายตัวเองด้วย”

“งั้นฉันก็คงมองไม่เห็นความจริงใจของเธอ”

“ถ้าบอกว่า…...ฉันสามารถพาเธอไปนอนอยู่บนเตียงของเซียวเซิ่งได้ล่ะ จริงใจพอไหม?” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเลิกคิ้ว

สายตาของเอี๋ยนหยู่โรวสว่างขึ้นด้วยความโลภ ในใจเริ่มร้อนระอุ “ทำยังไง?”

“ทุกคืนเขาจะไปนอนที่ห้องฉัน......รอจนเขาหลับลึกแล้ว ฉันจะให้เธอเข้ามา เขาที่อยู่ท่ามกลางไฟสลัวคงมองไม่ชัดว่าเป็นใคร เธอจะทำอะไรกับเขาก็ได้ วันต่อมาท้องก็คงจะเป็นเรื่องมงคลอย่างมาก”

“เธอดูถูกเซียวเซิ่งเกินไป” เอี๋ยนหยู่โรวส่ายหน้า พูดอย่างเสียใจ “เขาระวังตัวมาก ฉันอยู่กับเขามาหลายปีขนาดนี้ ยั่วยวนเขาไปไม่น้อย ต่อให้เป็นตอนที่ดื่มเหล้าเมาจนไม่เป็นผู้เป็นคน เขาก็ไม่มีทางต้องการฉัน เธอคิดว่าแผนเธอมันจะเวิร์คเหรอ?”

เฮ้อ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอวางแผนสกปรกนี่ ไม่ค่อยจะมีประสบการณ์ เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนขมวดคิ้ว ถอยหายใจอย่างหมดหวัง แล้วลุกขึ้นยืน

เอี๋ยนหยู่โรวเบนสายตา กระตุกยิ้มมุมปากอย่างแปลกๆ “แต่ว่านะ ยังมีอีกวิธี”

“อะไร?”

“เด็กหลอดแก้วไง~” เอี๋ยนหยู่โรวยัดถุงยางให้เธอ ยิ้มอย่างมีเลศนัย “ตอนนี้เทคโนโลยีทันสมัย ขอแค่เธอเอาน้ำเชื้อของเซียวเซิ่งมาให้ฉันได้ก็พอ ไปทำกับเขา พอทำเสร็จก็เอาน้ำเชื้อมาให้ฉัน”

ให้เธอทำกับเซียวเซิ่งเนี่ยนะ? มือของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนสั่น ถุงยางนั้นตกลงบนพื้น

“ถึงแม้ว่าเขาจะมานอนค้างคืนที่ห้องฉัน แต่พวกเราไม่เคยมีอะไรกัน ที่ฉันอยากหนีก็เพราะเรื่องนี้ไง แล้วทำไมฉันต้องหาเรื่องใส่ตัวเพื่อเธอด้วย?”

“ที่แท้เขาก็ไม่เคยแตะต้องเธองั้นเหรอ?” เอี๋ยนหยู่โรวถอนหายใจ สีหน้าขรึมลงทันที “งั้นเธอจะไปมีประโยชน์อะไร แถมยังมาวางอำนาจในห้องฉันอีก รำคาญจริงๆเลย！ไสหัวออกไป！”

ขณะที่พูด ก็ดันเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนออกไปอย่างต่อเนื่อง