เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 75

“ลูกอกตัญญู แกพูดบ้าอะไรเนี่ย！”จงเสี่ยฮวามองลูกชายอย่างตกใจ ถามอย่างปวดใจว่า“ต้องเรียกพ่อแก ให้เขามาลงโทษแกใช่ไหมถึงจะดีขึ้น？”

“ลงโทษสิครับ เทียบกับต้องบ้าอยู่ในห้องมืดๆ นี้ สู้รับการลงโทษดีกว่า จะตายหรือจะอยู่ต้องมีความสุข”

“สวี่เจียน แกฟังแม่พูดนะ”จงเสี่ยฮวาจับกำแพงแล้วยืนขึ้นมา“ครั้งนี้เซียวเซิ่งเอาเงินออกมา เป็นความเกรงใจครั้งสุดท้าย ถ้าแกมีเรื่องกับเขาอีก เขาจะลงมือจริงๆ เพื่อผู้หญิงสำส่อนคนนั้นแล้วถึงกับต้องทำลายอนาคต มันคุ้มเหรอ？”

“ไปๆๆ……”สวี่เจียนดึงมือแม่อย่างรำคาญ ผลักเธอออกไป

จงเสี่ยฮวาทั้งโกรธทั้งแค้น แต่เพื่อรักษาภาพลักษณ์ของลูกชาย เธอได้แต่หัวเราะเยาะตัวเอง พูดกับยามเฝ้าทั้งสองฝั่งว่า“หึหึ……ฉันตื่นเต้นมาก ทุบข้าวของของรองผู้บัญชาการสวี่ของพวกคุณจนพัง อย่าลืมเอาชุดใหม่มาให้เขาล่ะ”

“วางใจเถอะ คุณป้าสวี่ พวกเราไม่ปฏิบัติแย่ๆ ต่อรองผู้บัญชาการสวี่”ยามกล่าวด้วยความเคารพ

“ช่างเป็นเด็กดีเสียจริง”จงเสี่ยฮวาเปิดกระเป๋า หยิบสองร้อยออกมาจากในกระเป๋า ยัดให้พวกเขาด้วยความกระตือรือร้น“ป้าให้พวกพวกคุณไปซื้อชาดื่มนะ”

“ขอบคุณครับ แต่พวกเรารับซองแดงไม่ได้”ทั้งสองรีบคืนเงินเธอ

“พวกคุณสองคนรักษาตามกฎมาก ช่างดีเสียจริง แต่ว่า เงินค่าชานี้ไม่ถือเป็นสินบน ถือว่าป้าให้ความเห็นใจลูกน้องแทนรองผู้บัญชาการสวี่ รับไว้เพื่อไว้หน้าป้าเถอะ”

“ป้าแค่หวังดี รับไว้เถอะ”หลินเซวียนเดินเข้ามา ทักทายด้วยรอยยิ้ม“สวัสดีค่ะป้า”

“โหย เสี่ยวหลินเซวียนสวยขึ้นเรื่อยๆ เลยนะ”หลังจากใจสลายกับลูกชาย จงเสี่ยฮวาก็เปลี่ยนความเย็นชาก่อนหน้านี้ ดึงหลินเซวียนมาไว้ด้านข้างอย่างเป็นมิตร“มา ป้ามีอะไรจะพูด”

จงเสี่ยฮวาเป็นคนฉลาด เธอดูออกว่าผู้ช่วยสาวคนนี้ชื่นชมลูกชายของเธอ งั้นเธอใช้ประโยชน์จากตรงนี้ดีกว่า

“เสี่ยวเซวียน เรื่องผู้บัญชาสวี่ของหนูทำเอาป้าแทบบ้าจริงๆ！”จงเสี่ยฮวาถอนหายใจ“หนูว่าเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนมีอะไรดี？แม่เลี้ยงเดี่ยวคนหนึ่ง ไม่รู้ว่าเป็นลูกใคร คิดแล้วก็เหนื่อยใจ ป้ายอมให้สวี่เจียนเลือกหนูนะ อย่างน้อยพวกหนูก็มีความสนใจแบบเหมือนกัน ……”

หลินเซวียนใจเต้น ดูเขินอายเล็กน้อย ยิ้มอย่างเขินๆ ไปว่า“คุณป้าคะ ฉันคู่ควรกับผู้บัญชาสวี่ที่ไหนกัน？เขาเป็นเหมือนเทพในใจฉันเลย สูงเกินกว่าจะคว้า”

จงเสี่ยฮวาฟังแล้วก็สบายใจ เอากำไลบนข้อมือถูไปที่มือหลินเซวียน ฝากฝังจากใจว่า“เซวียนจ๊ะ เซวียนต้องช่วยป้าโน้มน้าวเขานะ คอยดูเขาไว้ อย่าปล่อยให้เขาเดินผิดทาง ไม่ง่ายเลยกว่าเขาจะมาถึงวันนี้ได้ ขอร้องล่ะ”

“ป้าวางใจเถอะค่ะ เรื่องที่ไม่ดีต่อเขา ฉันไม่ทำแน่”หลินเซวียนรับประกัน

“เด็กดี ป้าเชื่อหนู งั้นป้าไปแล้วนะ หนูรีบเข้าไปโน้มน้าวเขาสิ”จงเสี่ยฮวาเหลือบมองที่ประตูห้องขังอีกครั้ง แล้วจากไปอย่างไม่เต็มใจ พ่อแม่ที่น่าสงสาร เธอรักลูกชายตัวเองจริงๆ อยากหาคู่ให้ลูกชายที่จะช่วยในหน้าที่การงานเขา อาชีพการงาน ผิดเหรอ？

หลังจากมองส่งจงเสี่ยฮวาออกไปแล้ว หลินเซวียนก็รีบวิ่งเข้าไปในห้องขัง แล้วฉากตรงหน้าก็ทำให้เธอตกใจจนหัวใจแทบวาย

สวี่เจียนใช้เศษแก้วตรงนั้นปาดเส้นเลือดของข้อมือตัวเอง เลือดสองเส้นพุ่งออกมาราวกับผีเสื้อ สาดไปที่ผนัง เขาไม่อยากฆ่าตัวตาย แต่อยากได้โอกาสพาไปที่โรงพยาบาล แล้วหาโอกาสหลบหนี

“ผู้บัญชาสวี่ คุณทำร้ายตัวเองไม่ได้นะ！”หลินเซวียนเสียใจมาก ตาพร่ามัว พุ่งไปคว้าข้อมือของสวี่เจียน“อย่ารุนแรงแบบนี้โอเคไหม พวกเราค่อยคิดหาวิธี มันต้องมีทาง！คุณก่อเรื่องแบบนี้ จะส่งผลต่ออาชีพคุณได้”

“ผมรอไม่ไหวแล้ว”ริมฝีปากของสวี่เจียนซีดขาวเพราะเสียเลือด พูดอย่างอ่อนแรงว่า“เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนบาดเจ็บ ผมร้อนใจ ผู้ชายคนหนึ่งปกป้องไม่ได้แม้แต่ผู้หญิงที่รัก จะมีชีวิตอยู่ไปทำไม？”

“ผู้บัญชาสวี่ วิลล่าตระกูลเซียวเป็นที่แบบไหนกัน คุณก็เคยเข้าไปนี่ ช่วยเธอไม่ได้อยู่แล้ว”หลินเซวียนฉีกเสื้อเชิ้ตช่วยพันแผลให้สวี่เจียน คุกเข่าลงกับพื้น แล้วเอาหัวเขาซุกไปในอ้อมแขนของตัวเอง“รอคุณใจเย็นขึ้น ฉันจะทำความสะอาดที่นี่ ให้ใครรู้ไม่ได้ว่าคุณทำเรื่องโง่ๆ แบบนี้”

“ผมทำเรื่องโง่ๆ ไปเยอะเลย”สวี่เจียนหลับตาลง“ผมเสียใจที่กตัญญูเกินไป ต้องขออนุญาตแม่ทุกอย่าง สุดท้ายก็จบที่แม่ลูกนั้นมีความเห็นไม่ตรงกัน ผมเสียใจที่ให้เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนกลับประเทศ เสียใจที่ปล่อยให้เธอทำงาน เสียใจที่ไม่แต่งงานกับเธอ อยากได้เธอ ……”

“ผู้บัญชาสวี่ ไม่งั้น……คุณปล่อยเธอไปเถอะ คนอย่างเซียวเซิ่งไม่ต่างอะไรกับคนที่โหดร้าย ยิ่งคุณแคร์ เขาก็ยิ่งอยากแย่ง”