เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า นิยาย บท 1724

คุณย่าเฉียนรั้งลู่ฝานไว้แล้วหันมาพูดกับฟู่ชีว่า “ฟู่ชี เธอกลับไปก่อนเถอะ เรื่องออกคำสั่งเขาให้เป็นหน้าที่ฉันเอง”

ฟู่ชีขมวดคิ้วพูดว่า “แต่......”

คุณย่าเฉียนพูดว่า “ทำไม เธอไม่เชื่อฉันเหรอ”

ฟู่ชีจำใจปล่อยมือแล้วรีบเดินออกไป

คุณย่าเฉียนใช้ไม้เท้าเคาะแขนลู่ฝานแล้วพูดว่า “ตามฉันมา!”

ลู่ฝานเดินตามคุณย่าเฉียนออกมานอกหมู่บ้าน เดินมาถึงที่ที่มองไม่เห็นคนอื่นแล้ว คุณย่าเฉียนจึงหยุดลงแล้วพูดว่า “ลู่ฝาน วันนี้นายใจร้อนมาก”

ลู่ฝานพูดว่า “คุณย่าจะปล่อยให้เทวทูตปีศาจบ้าบออะไรนั่นฆ่าพวกเธอแบบนั้นเหรอ คุณย่าบอกว่าจะปกป้องคนของคุณย่าไม่ใช่เหรอ”

คุณย่าเฉียนพูดเสียงเย็นชาว่า “ลู่ฝาน เหมือนนายยังไม่เข้าใจว่าที่นี่คือที่ไหน ฉันจะบอกนายอีกที ที่นี่คือเขตปีศาจ คือถิ่นของผู้ฝึกชั่วร้าย คือหน่วยแยกที่ 33 ของจิตใจเต๋าสำนักมาร คือสถานที่สะสมพลังของสำนักมาร ที่นี่ไม่เหมือนโลกภายนอก สำหรับผู้ฝึกชั่วร้าย การเข่นฆ่าคือสัญชาตญาณ การเข่นฆ่าคือความต้องการ การเข่นฆ่าคือความปรารถนา เห็นคนตายที่นี่คือเรื่องปกติมาก”

ลู่ฝานพูดอย่างราบเรียบว่า “แม้คนของคุณย่าตายต่อหน้าต่อตาเนี่ยนะ”

คุณย่าเฉียนจ้องตาลู่ฝานแล้วพูดว่า “ถ้าร่างจริงของฉันอยู่ที่นี่ ฉันต้องลงมือฆ่าเงามืดนั่นแน่นอน ถึงขั้นที่ลงมือฆ่าหัวหน้าหน่วยย่อยที่นี่ด้วย แล้วฉันจะดูแลเขตโลหิตแห่งนี้เอง แต่นายต้องดูให้ดีว่าร่างที่ฉันเหลือไว้ที่นี่เป็นแค่ธรรมกาย ร่างที่พลังเพิ่งเข้าสู่วิถี กลั่นยาและให้คำแนะนำได้นิดหน่อย ฉันไม่มีกำลังต้านทานผู้ฝึกชั่วร้ายที่นี่ นายก็เหมือนกัน”

จู่ๆ ลู่ฝานหัวเราะแล้วพูดว่า “คุณย่า ถ้าคุณย่าคิดแบบนี้ คุณย่าสบประมาทฉันเกินไปแล้ว”

คุณย่าเฉียนใช้ไม้เท้าดันตรงหัวใจลู่ฝานแล้วพูดว่า “ลู่ฝาน อย่าทำเรื่องโง่ๆ ถ้านายอยากออกจากที่นี่ไปเจอหลิงเหยาอีก นายต้องฟังคำพูดฉัน ทำอะไรอย่างอ่อนน้อมถ่อมตน ฟื้นฟูพลัง จากนั้นออกไปหาที่ที่ผนึกเขตโลหิตเบาบาง ทำลายผนึกแล้วออกไป กลับไปแต่งงานกับหลิงเหยา นี่คือเรื่องที่นายต้องทำ!”

ลู่ฝานไม่พูดอะไรอีก มองคุณย่าเฉียนเงียบๆ

จู่ๆ ลู่ฝานพูดว่า “ที่แท้ธรรมกายของคุณย่าไม่มีพลังอะไรนี่เอง!”

คุณย่าเฉียนเก็บไม้เท้ากลับมาแล้วพูดว่า “อืม ตอนนี้นายรู้แล้ว อันที่จริงฉันบังคับนายไม่ได้เลย แต่ฉันต้องเตือนนายไว้ อย่าทำเรื่องผิดต่อหลิงเหยา”

ลู่ฝานพยักหน้าพูดว่า “สบายใจได้เลยคุณย่า เรื่องที่ฉันเคยรับปาก ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงแน่นอน”

คุณย่าเฉียนพยักหน้า “งั้นก็ดี ลู่ฝาน จำคำฉันไว้ให้ดี อย่าทำเรื่องโง่ๆ เรื่องทุกอย่างที่ขาดสติ อาจทำให้นายตายที่นี่ ฉันขอพูดอีกรอบ ที่นี่คือถิ่นของผู้ฝึกชั่วร้าย!”

พูดจบ คุณย่าเฉียนเดินออกไปช้าๆ

ลู่ฝานมองด้านหลังคุณย่าเฉียน กลับรู้สึกผ่านอะไรมาอย่างโชกโชน

จู่ๆ เจดีย์เสวียนเก้ามังกรโผล่ออกมา เจ้าดำก็มุดออกมาจากเข็มขัดลู่ฝานแล้วขึ้นมาบนไหล่

“เจ้านายผู้ยิ่งใหญ่คงไม่ปล่อยไปใช่ไหม พระเจ้า เจ้านายกำลังช่วยผู้ฝึกชั่วร้ายอยู่นะ เจ้านายดูให้ดีนะ คนที่เจ้านายจะช่วยคือผู้ฝึกชั่วร้าย!”

เจดีย์เสวียนเก้ามังกรตะโกนเสียงดังไม่หยุด

แววตาลู่ฝานเป็นประกายวูบไหว “ไอ้เก้า ไม่ต้องตะโกนแล้ว หุบปากเลย แกพูดถูก ฉันจะฆ่าเงามืดนั่น คนคนนั้นคือผู้ฝึกชั่วร้ายที่สมควรตาย!”