งานกีฬาสานสัมพันธ์ครอบครัวจบลงแล้ว พวกเขาสามคนกินข้าวข้างนอกเสร็จ จึงจะกลับบ้าน
จอมพลมีงานด่วนต้องสะสาง วันวิวาห์จึงรับภารกิจอาบน้ำให้หนูน้อยจอมป่วน
อาบน้ำให้เด็กครั้งแรก วันวิวาห์เลิ่กลั่กเล็กน้อย
โชคดีที่หนูกะทิไม่ดื้อไม่ซน จึงสำเร็จภารกิจอย่างรวดเร็ว
ตอนอุ้มหนูกะทิออกจากอ่างอาบน้ำ แล้วคิดจะเอาผ้าเช็ดตัวคลุมให้ เธอก็เหลือบไปเห็นปานรูปพระจันทร์เสี้ยวที่หลังเอวของเด็ก
เธอชะงักงัน“เอ๋ หนูก็มีปานรูปพระจันทร์เสี้ยวตรงนี่ด้วยเหรอ?”
เด็กน้อยทำตาขวางใส่“มีปานแล้วแปลกตรงไหน? กบในกะลา”
“ไม่แปลกหรอกที่มีปาน แต่ปานของหนูเหมือนกับปานด้านหลังเอวของฉันเลย”
วันวิวาห์ดึงเสื้อตัวเองขึ้น แล้วเผยเอวด้านหลังให้ดู
เป็นปานที่มีตำแหน่ง รูปลักษณ์และสีเหมือนกัน
เพียงแต่ปานของเธอใหญ่กว่าหนูกะทิเล็กน้อย
เด็กน้อยก็รู้สึกประหลาดใจขึ้นมา
ทว่าไม่นานเด็กน้อยก็เก็บความรู้สึกนี้ไว้ พูดราวกับเป็นผู้ใหญ่ว่า“ก็ไม่น่าแปลกหรอกค่ะ จากการสำรวจ จะมีคนมีรูปปาน และคนพวกนี้อาจจะมีรูปปานหรือไฝเหมือนกัน ซึ่งไม่ได้แปลกอะไร”
วันวิวาห์คลุมผ้าเช็ดตัวให้หนูกะทิ จากนั้นก็อุ้มขึ้นมา
“จู๊บ”
เธอจูบใบหน้าเล็กแก้มยุ้ยเสียงดัง พลางกล่าวแย้มยิ้ม“ไม่ว่ายังไง พวกเราก็ได้เจอกันหนึ่งในล้าน แสดงว่ามีวาสนา และที่สำคัญ ตอนนี้ฉันเป็นหม่ามี๊ของหนูด้วย”
“คิก”
เด็กน้อยยิ้มอย่างยโส “อยากให้หนูเรียกว่าหม่ามี๊ น้าต้องจัดการเอาคุณพ่อให้อยู่หมัดก่อน ”
วันวิวาห์หงอยเลยทีนี้
ไอ้เด็กบ้านี้ อายุเล็กเดียว แต่สายตากลับเฉียบแหลม ที่แท้ก็ดูออกทุกอย่าง
เธอหัวเราะ พลางนวดเส้นผมเปียกแฉะของเด็กน้อย “ท่านผู้ว่าวางใจได้ค่ะ ดิฉันจะพยายามจัดการคุณพ่อท่านให้อยู่หมัดค่ะ”
หลังจากที่กล่อมหนูน้อยนอนแล้ว วันวิวาห์ก็กลับห้องนอน และจอมพลก็สะสางงานเรียบร้อยแล้วเช่นกัน
เธอเข้าไปหาด้วยความอยากรู้“ที่รักขอถามอะไรหน่อย”
“ว่ามาสิ”
“แม่ของกะทิเป็นคนแบบไหน คนที่คู่ควรคุณได้ และมีลูกสาวน่ารักและฉลาดแบบนี้ ต้องเป็นผู้หญิงเก่งและสวยมากใช่ไหมคะ?”
“ไม่รู้” จอมพลเงียบไปชั่วครู่“พูดตรง ๆก็คือ ผมไม่รู้จักเธอคนนั้น”
“หา?”
วันวิวาห์ประหลาดใจเหลือแสน
จอมพลกล่าวเสียงเรียบเฉย“หนูกะทิเกิดมาโดยไม่คาดหมาย ผมพึ่งรู้หลังจากคลอดกะทิแล้ว ถ้าแม่ของเธอไม่ได้เสียเลือดมากจนตาย ลูกก็คงหาผมไม่เจอ”
วันวิวาห์รู้สึกสลดใจ
หนูกะทิน่าสงสารมาก
เพื่อทำลายบรรยากาศหนักอึ้ง เธอจึงหัวเราะอย่างหยอกล้อว่า“ดูไม่ออกเลย ผู้ชายเป็นการเป็นงานอย่างคุณมีวันไนท์สแตนด์กับเขาด้วย”
จอมพลขมวดคิ้วมุ่น เตือนเสียงเย็นเยียบ“อย่าใช้ความคิดสกปรกของคุณมาคาดเดาผม”
“เชอะ”
วันวิวาห์เบะปากอย่างดูแคลน กล้าทำแล้วยังกลัวคนอื่นว่าอีก?!
“เก็บไว้ดี ๆ”
เขาโยนนามบัตรใบหนึ่งใส่เธอ
วันวิวาห์รีบรับมา“ทำไมเหรอคะ?”
“นักสะกดจิต นัดยากมาก ตอนไปให้แจ้งเป็นชื่อผม”
คิก!
มีคนรู้จักทำอะไรก็ง่ายขึ้นจริง ๆ กลายเป็นคนมีเส้นซะงั้น
วันวิวาห์รับไว้ด้วยความดีใจ“ขอบคุณค่ะ ที่รักเก่งที่สุดเลย”
เธอส่งจูบให้ ก่อนจะหมุนกายไปด้านหน้าตู้เสื้อผ้า แล้วหาชุดนอนไปอาบน้ำ
“เดี๋ยวก่อน”
“ยังมีเรื่องอะไรอีกคะ?” วันวิวาห์หันหน้ามามอง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ