เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ นิยาย บท 53

วันวิวาห์ส่ายหน้า ด้วยสายตาแน่วแน่ “ขอโทษด้วยค่ะลุงใหญ่ อาสาม ฉันให้พวกคุณลุงเอาคุณปู่ไปไม่ได้ค่ะ หลังจากอยู่ที่นี่ร่างกายของคุณปู่ถึงได้ดีสีขึ้นมาหน่อย ตอนนี้ท่านก็มีสติฟื้นขึ้นได้เป็นพักๆ ถ้าหากย้ายไปอีกตอนนี้ แล้วเกิดเรื่องไม่คาดคิดขึ้นระหว่างทาง ผลพวงมันจะเลวร้ายจนไม่กล้าคิด ถถ้าคุณลุงไม่อยากให้ท่านรักษาอยู่ที่นี่จริงๆ ก็รอให้ท่านดีขึ้นก่อนค่อยมารับไปก็ได้ค่ะ ตอนนี้ ลุงใหญ่อาสามอยากมาเยี่ยมท่าน ฉันต้อนรับเสมอค่ะ ”

“แบบนั้นได้ยังไง！”

ชูรักษ์ขมวดคิ้ว “มีตระกูลไหนที่ลูกชายยังอยู่ แต่ให้หลานสาวดูแลคนแก่แทน？ยิ่งไปกว่านั้น พวกเราอยากมาเยี่ยมท่าน ยังต้องขออนุญาตเธออีก มันฟังเข้าท่าหรือไง？”

ชูฤทธิ์พยักหน้าคล้อยตาม

ตำรวจด้านข้างเกลี้ยกล่อมด้วยเช่นกัน “ประธานวันวิวาห์ครับ คุณรีบหลีกทางเถอะครับ ต่อให้คุณเป็นหลานสาวแท้ๆของคุณท่านปรมะ แต่ก็ไม่ใช่ผู้ปกครองโดยตรงนะครับ ไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจให้คุณท่านอยู่ต่อ ยิ่งไปกว่านั้น ตอนนี้ลูกชายแท้ๆของคุณท่านมารับเอง ……”

คุณท่านได้รับการดูแลอยู่ห้องที่สอง จากนิสัยขี้โมโหของชูเกียรติ กลับไปต้องไม่ได้รับการดูแลอย่างดีแน่ๆ

วันวิวาห์ไม่อนุญาตอย่างแน่วแน่

ขณะที่ทั้งสองฝ่ายกำลังยืนกรานต่อกัน เสียงทุ้มต่ำก็ดังเข้ามาในหูของทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์

“กวินทร์ ตำรวจที่เมืองนราวัณของนาย เข้าข้างพวกตัวเองไม่ดูถูกผิดแบบนี้หมดเลยหรือเปล่า？”

คนพูดหัวเราะอย่างเหน็บแนม “ถึงว่าระบบรักษาความสงบเรียบร้อยถึงได้แย่ขนาดนี้ ”

เสียงของชายที่ฟังดูสบายๆแต่เหมือนลมเย็นๆพัดผ่าน ที่ทำให้คนตัวสั่นขึ้นมาได้อย่างไม่มีเหตุผล

ตระกูลโสธรณาลัยที่ถูกหัวเราะกันต่างพากันสีหน้าคาดไม่ถึง

ตำรวจเมืองนราวัณที่ถูกหัวเราะเยาะก็พากันหน้าซีด

เมื่อทุกคนหันมา เมื่อเห็นกวินทร์เข้ามา ผู้คนทั้งหมดที่โกรธทั้งหมดก็หยุดลง

สาเหตุนั้นง่ายมาก คนพูดไม่ใช่ใครที่ไหนมาอวดดี แต่เป็นกวินทร์ที่ไม่มีใครกล้ายุแหย่！

แต่จิราวัฒน์ไม่ได้อยู่ในกลุ่มพวกจบเห่

หลังจากคุณชายสามจิราวัฒน์ได้รับอำนาจจากคุณท่าน ก็มุ่งอยู่แต่กับสุรานารีที่หอนางโรม คุณชายกวินทร์เป็นใครนั้น เขาเคยได้ยิน แต่ไม่เคยให้ความสนใจ

จิราวัฒน์จ้องมองด้วยความโกรธในสายตาอย่างไม่ขาดสาย “เขามายุ่งเรื่องชาวบ้าน ”

หันกลับมา ด้วยความแข็งกระด้าง “วันวิวาห์ จะส่งคุณปู่มาให้ไหม？”

“ไม่ให้ ”

“หาที่ตายสินะ！”

จิราวัฒน์ยกมือขึ้นจะกุมผมของวันวิวาห์ เพื่อจะลงมือ

มือยังไม่ทันได้แตะถึงผมของวันวิวาห์ ก็ถูกสกัดไว้กลางคัน

คนที่เข้ามารังสีเย็นชา คว้าเข้าที่มือของเขา จากนั้นก็หักแล้วบิด ล็อกแล้วไขว้ไปด้านหลัง เท้าข้างหนึ่งเหยียบเข้าที่เสื้อกั๊กด้านหลัง

“ตุ๊บ！”

จิราวัฒน์ถูกเหยียบหมอบลงกับพื้น

จอมพลเช็ดมืออย่างรังเกียจ มองจิราวัฒน์ลงมาจากที่สูงราวกับเศษขยะ “ผู้หญิงของฉัน ก็ต้องให้นายแตะผมเธอง่ายๆ เหมือนกันเหรอ？”

“ราวัฒน์！”

เมื่อลูกถูกทำร้าย ชูรักษ์พุ่งเข้ามาด้วยความโกรธจัด “วันวิวาห์ เธอเหิมเกริมมากเลยนะ ถึงกับต้องหาคนนอกมาลงมือกับพี่ตัวเองเลยเหรอ？”

วันวิวาห์ขอโทษอย่างไม่จริงใจ “ลุงใหญ่ ขอโทษด้วยนะคะ จอมพลไม่ได้ตั้งใจค่ะ ลูกผู้พี่สามเป็นคนเอื้อมมือของมาก่อน เขาแค่ปกป้องฉันตามสัญชาตญาณค่ะ ”

หันไปทางจอมพล มุมปากของเธอยิ้มเบาๆ แล้วชมด้วยเสียงที่ได้ยินกันแค่สองคน “หล่อสุดๆไปเลย ”

นัยน์ตาของจอมพลมีรอยยิ้มผ่านเข้ามา

ชูเกียรติตาเป็นประกายด้วยความพึงพอใจ

เมื่อพี่ใหญ่ถูกยั่วโมโห ก็ไม่สามารถยืนอยู่ข้างวันวิวาห์เด็กตัวเล็กนั่นได้อีก

เขาแสร้งทำเป็นโกรธ “วันวิวาห์ เธอกล้าไปหาคนนอกให้มาลงมือคนในบ้าน ก่อกบฏ！แถมยังไม่ให้เขาขอโทษลุงใหญ่กับพี่เขาอีกอีก ”

“คนนอก？”

จอมพลนัยน์ตาเย็นชาหรี่ลง บีบเข้าที่คางของวันวิวาห์ บังคับให้เธอเงยหน้า “ลูกสาวที่แต่งออกเรือนก็เหมือนน้ำที่สาดออกไป วันวิวาห์ ใครกันแน่เป็นคนในครอบครัวเธอ？ฉันที่เป็นสามีเธอคนนี้ทำให้เธอไม่อยากเปิดเผยเลยเหรอ？”

ความโกรธที่ไหลเชี่ยวในสายตาของชายหนุ่มทำให้วันวิวาห์สั่นด้วยความกลัว