เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ นิยาย บท 55

โรงพยาบาลอุ่นรัก

เมื่อจอมพลเมื่อทราบข่าวก็รีบกลับไปที่ห้องฉุกเฉิน “เธอเป็นยังไงบ้าง？”

กวินทร์สีหน้าจริงจัง รีบพูด “สมองได้รับผลกระทบกระเทือนปานกลาง ไม่ได้สาหัสอะไรมาก ”

สีหน้าจอมพลดูไม่ได้อย่างสุดขีด “สมองได้รับการกระทบกระเทือนระดับกลางขนาดนั้นยังไม่เป็นไรมากอีกเหรอ？นี่คือคำที่หมอพูดเหรอ？”

กวินทร์บุคคลที่ซวย “……”

เขาถอนหายใจ “ฝั่งตรงข้ามเมาแล้วขับ ตอนที่ชนเข้าที่รถ การตอบสนองของพี่สะใภ้ไวมาก เลยรอดมาได้อย่าหวุดหวิด ถ้าเธอหักพวงมาลัยช้างกว่านี้อีกวินาทีเดียว ตำแหน่งที่ถูกชนก็คงจะเป็นเบาะนั่งของเธอ แบบนั้นก็คงไม่ใช่ใช้สมองกระทบกระเทือน ”

จอมพลนัยน์ตามืดขรึม “ในเมื่อฝั่งตรงข้ามขับรถไม่เป็น งั้นก็ไม่ต้องให้เขาขับไปตลอดชีวิต นายไปจัดการด้วยตัวเอง ”

“ครับ ”

กวินทร์ที่กำลังจะหันหลัง ก็ฟังที่จอมพลพูด “ไม่สิ ไม่ต้องให้ขับกันทั้งบ้าน！”

กวินทร์ตะลึงไปชั่วขณะ “ครับ ”

จอมพลคิดไปสักพัก ก็กัดฟันแล้วพูดอีกครั้ง “เดี๋ยวก่อน เก้าชั่วโคตร！”

กวินทร์ “……”

เขากดตัวเองที่อ่อนแรง ตรงหัวใจที่เต้นตุบตับ “……ผมจะไปเดี๋ยวนี้！”

กวินทร์กลัวว่าจอมพลจะเพิ่มข้อกำหนดขึ้นมาอีก จึงรีบหันหลังแล้ววิ่งออกไป

แม่เจ้า พี่พลตอนนี้น่ากลัวมาก！

ต้องไปเช็กก่อนว่าเก้าโคตรคือเก้าโคตรไหน……

จอมพลไปดูวันวิวาห์ที่ห้องผู้ป่วย

ใบหน้าของผู้หญิงที่อยู่ในสภาวะหมดสติขาวซีด คิ้วขมวดกันอย่างไม่สบาย หลับไปอย่างมั่นคง

จอมพลมองอย่างขมวดไปทั้งคิ้วทั้งหัวใจ แล้วเรียกวีระเข้ามา “ที่ฉันให้นายเอาให้เธอ นายเอากากๆ ที่ไหนให้เธอ ถึงได้ไร้กันชนแบบนี้？”

วีระ “……”

เพิ่งจะกำชับลูกน้องเสร็จกวินที่กำลังจะเข้ามาก็ค่อยๆปล่อยลูกบิดที่มือลงอย่างเงียบๆ วีระด้านในผู้น่าสงสารอย่างสุดไม่ได้

จิ๊！

ฟ้าต้องมีฝนตก ผู้หญิงต้องออกเรือน คนเมามันจะชนเข้ามา ไม่ใช่รถบั๊มสักหน่อย ใครมันจะห้ามได้？！

หรือว่าต่อไปเวลาออกจากบ้านต้องขับรถถังเลยไหม？！

พี่พลเขาเผด็จการอย่างที่คิดไว้เลยแฮะ！

……

เมื่อวันวิวาห์ฟื้นขึ้น จอมพลที่กำลังมองของอยู่ข้างๆเตียง

เมื่อเห็นเธอลืมตา เขาก็รีบลุกขึ้น

เห็นได้ชัดว่าใบหน้ามีแต่ความห่วงใย แต่ปากกลับตำหนิเป็นชุด “เคยเห็นคนโง่ แต่ไม่เคยเห็นโง่เท่าเธอ ตกลงขับรถไม่เป็นหรือไง？ยังไม่ออกจากเขตเมืองเลขสี่สิบก็ถูกชนแล้ว เธอยังโง่ได้อีกเหรอ？”

ในหัวของวันวิวาห์วิงเวียนอย่างรุนแรง ในสายตาเหมือนกับมีดาวเต้นไปมา

เมื่อนึกย้อนถึงเหตุการณ์รถคว่ำ ในใจยังคงสยองอยู่

เธอพูดอย่างอิดโรย “ขับรถมาหลายปีขนาดนี้ ยังไม่เคยเจอกันชนที่เธอจะเอาชีวิตไม่รอด ”

พุ่งเข้ามาหาเธอโดยตรง แล้วไม่ได้รัดเข็มขัด

จอมพลเบื่อได้ยินเบาะแส ก็ขมวดคิ้ว “ผลตรวจของฝ่ายตรงข้ามคือเมาแล้วขับ เมื่อก่อนก็เคยมีคดีนี้อยู่ ”

วันวิวาห์ตอบรับอย่างอ่อนแรง ทันใดนั้นตาก็เปิดกว้างขึ้น “ใช่แล้ว กะทิล่ะ？ รับกลับมาหรือยัง？”

จอมพลหยิบก้านสำลีชุบน้ำทาเข้าที่ปากแห้งๆของเธอ “ที่บ้านมีคนขับรถมีคนับใช้ เธอไม่จำเป็นต้องเป็นห่วงเธอหรอก ยังมีวิทยานิพนธ์ที่ยังทำไม่เสร็จอยู่ไม่ใช่เหรอ？ตอนนี้มีเวลา คิดเรื่องวิทยานิพนธ์ของเธอเถอะ คนอื่นจะได้ไม่มาว่ากะทิได้ว่ามีแม่เรียนไม่จบ ”