เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ นิยาย บท 9

เชลน่าคอสเมติกส์

วันวิวาห์เข้ามาที่ห้องทำงานพร้อมสายตาอันแปลกประหลาดจากพวกพนักงาน

พอเข้ามา ก็เห็นผู้ชายนั่งไขว่ห้างหลังโต๊ะทำงานตัวเอง

ชายหนุ่มหน้าหวาน สวมสูทหลวม ทรงผมถูกปัดไปตามมือ ใบหน้าที่ยังสะลึมสะลือดูเกียจคร้านและเจ้าเล่ห์

พี่ชายสามฝ่ายพ่อของเธอ จิราวัฒน์

คุณปู่มีลูกชายสามคน มีหลานชายให้เขาทั้งหมด 7 คน หลานสาว 2 คน เธอกับวาเลนไทน์มีพี่ชาย 4 คน น้องชาย 3 คน

จิราวัฒน์เป็นคนที่สามในบรรดาหลานชาย ถึงแก่กว่าเธอสองปี แต่ไม่เอาการเอางานตั้งแต่เด็ก เป็นหลานชายสุรุ่ยสุร่ายที่คุณปู่ไม่ชอบมากที่สุด

วันวิวาห์ขมวดคิ้ว：“จิราวัฒน์ นายมาหาฉันที่นี่แต่เช้า ด้วยสภาพหน้าละอ่อนง่วงนอนแบบนี้ทำไม？”

ชายหนุ่มเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ถือปากกาไว้ เคาะไปที่โต๊ะ：“ตั้งแต่นี้ไป ที่นี่คือห้องทำงานฉัน ของของเธอฉันให้คนเก็บเรียบร้อยแล้ว ห้องทำงานใหม่ออกไปแล้วเลี้ยวซ้าย อยู่ข้างประตูห้องน้ำ”

มุมโต๊ะทำงาน วางกล่องกระดาษไว้ ด้านในใส่กระดาษและปากกาที่ปกติวันวิวาห์ใช้ และยังมีเอกสารไม่กี่ฉบับเล็กน้อย

ของอื่นๆที่สำคัญไม่มี

วันวิวาห์ระงับความโกรธในดวงตา ก้าวเข้าไปสองสามก้าว แล้วมองลงมาที่เขาจากมุมสูง“จะไปเอง หรือจะให้ฉันเรียกคนมาเอานายออกไป เลือกมา”

“หึ！”

จิราวัฒน์ยกมุมปากขึ้นอย่างร้ายกาจ：“เธอคิดว่าเธอยังเป็นคุณหนูเพียงคนเดียวของตระกูลโสธรณาลัยอีกเหรอ？”

วันวิวาห์กำหมัดแน่นทันที ขี้เกียจพูดไร้สาระกับเขาอีก：“ยาม เอาเธอออกไป！”

bossใหญ่ทั้งสองเปิดศึกแล้ว！

ผู้ที่รอดูความชุลมุนนี้ก็กระจัดกระจายไป เหลือแค่ยามสองคนที่ถูกเรียก

ทั้งสองเข้ามาที่ห้องทำงานอย่างลำบากใจ：“ประธานวิวาห์ คุณชายสามเป็นผู้มีอำนาจของสำนักงานใหญ่โสธรณาลัยกรุ๊ปพวกเราไม่กล้า……”

วันวิวาห์หยิบตราประทับ CEO บริษัทและใบอนุญาตประกอบธุรกิจจากลิ้นชักที่ล็อกไว้ตบลงบนโต๊ะ：“ฉันต่างหากที่เป็นผู้มีอำนาจของบริษัท！”

อีกอย่าง คุณปู่แบ่งให้ลูกชายสามคนตั้งนานแล้ว บริษัทเครื่องสำอางเป็นของตระกูลโสธรณาลัยพวกเขา ไม่เกี่ยวกับครอบครัวของคุณน้าคุณอาเลย！

และยิ่งคนสุรุ่ยสุร่ายแบบเขานี้ยิ่งไม่เกี่ยวเลยสักนิด！

“นี่……”

ยามทั้งสองมองหน้ากัน อยากลงมือก็ไม่กล้า

วันวิวาห์หยิบโทรศัพท์ออกมา กด “110” สามตัวนี้แล้วให้จิราวัฒน์ดู：“ให้เวลานายสิบวินาที ไม่ไปฉันจะแจ้งความ”

“น้องสาว”

วันวิวาห์พูดจบ ก็มีเสียงนุ่มนวลดังเข้ามาจากหน้าประตู：“อย่าโกรธสิ เรื่องนี้อย่าไปโทษพี่สาม ฉันไม่ดีเอง”

วาเลนไทน์ถือกระเป๋าแบนด์ดังลิมิเต็ด เหยียบรองเท้าส้นสูงมาตรงหน้าวันวิวาห์：“พ่อกับแม่ให้ฉันมาดูบริษัทนานแล้ว ฉันจะไม่เชื่อฟังพวกเขาก็ไม่ได้ ฉันรู้ว่าฉันโง่มาก และไม่ค่อยรู้เรื่องอีก พี่สามก็แค่มีน้ำใจอยากมาช่วยฉันก็เท่านั้น……วิวาห์ เธออย่าโกรธพี่สามเลย จะโทษก็โทษฉันพอ”

ในใจของวันวิวาห์มีแต่ความเดือดดาล

แบบนี้อีกแล้ว！

ตั้งแต่วาเลนไทน์กลับมา อะไรที่ให้เธอได้เธอก็ให้ไปหมด

พอไม่ให้ วาเลนไทน์ก็ใช้วิธีนี้มาแย่งไป！

หน้าอกวันวิวาห์กระเพื่อม ปัดมือของวาเลนไทน์ แล้วกดโทรไปเลย

แป๊บเดียวตำรวจก็มา

หลังจากทราบเรื่องราวทั้งหมด ตำรวจที่มาก็ดูลำบากใจ：“คุณวันวิวาห์ คุณดูนี่ นี่คือความขัดแย้งภายในครอบครัวของตระกูลโสธรณาลัยพวกคุณ ไม่ได้ทำผิดกฎหมาย และก็ไม่ได้ทะเลาะวิวาทตบตี วิธีแก้ปัญหาของเราก็แค่พาพวกคุณไปทำบันทึก ไม่งั้น พวกคุณเจรจาและแก้ไขกันเองก่อนดีไหม？”

ตระกูลโสธรณาลัยเป็นผู้เสียภาษีรายใหญ่ในเมืองนราวัณ รู้จักพวกวันวิวาห์หมด ทายาทของลูกชายคนที่สองแห่งตระกูลโสธรณาลัย