เสพรักร้อน กลางใจตัวพ่อ นิยาย บท 93

ใบหน้าจอมพลหม่นลงไม่พูดจา

ป้าสมถอนหายใจ

เธอคือคนแก่ที่อยู่ข้างกายจอมพล ติดตามผ่านอุปสรรคกับนายท่านที่ยังหนุ่มคนนี้มามากมาย ถือว่าเห็นอะไรมาไม่น้อย

“วันนี้คุณนายกลับมาไวมาก บอกว่าช่วงนี้คุณกังวลเพราะเรื่องของเธอไปเยอะ เพื่อที่จะแสดงความขอบคุณ เลยยุ่งอยู่ในครัวทั้งบ่าย เพื่อทำอาหารที่คุณชอบทานเต็มโต๊ะแบบนั้น มองออกนะว่า ที่จริงเธอไม่ได้เก่งเรื่องครัวเลย แต่กลับตั้งใจทำมาก ทำตามวิดีโอเป๊ะๆ และฉันก็ลองถามดู เธอไม่เคยทำอาหารให้ใคร อย่าว่าแต่ผู้ชาย ผู้หญิงก็ไม่เคยค่ะ นอกจากคุณกับคุณหนูกะทิแล้ว ยังไงเธอก็เป็นคุณหนู”

จอมพลเหม่อลอยภายใต้การบ่นของป้าสม ความโกรธที่อยู่ในใจค่อยๆหายไปเยอะเลย

“คุณลงไปเถอะ เดี๋ยวเธอก็กลับมาแล้ว”

……

วันวิวาห์ขับรถออกไปจากคฤหาสน์

ในเมืองที่ใหญ่โตแบบนี้ นอกจากบ้านโมโมะ ที่จริงเธอก็ไม่มีที่ไปแล้ว

แต่ตอนนี้เธอกลับกลัวสุดๆที่จะเผชิญหน้ากับสายตาเป็นห่วงของเพื่อนสนิท สุดท้ายพอคิดดูแล้ว ก็ขับรถไปที่บริษัท

ห้องทำงานของเธอมีห้องพักผ่อนมาด้วย

วันวิวาห์ด่าจอมพลในใจเป็นหลายพันหมื่นครั้ง สุดท้ายก็หยิบโทรศัพท์ออกมาสั่งซื้อยาคุมฉุกเฉิน

ได้ยามาแล้ว เธอก็ลังเลเล็กน้อย

ถึงแม้ตอนนั้นเธอจะหมดสติไป แต่ความรู้สึกยังอยู่

ถึงแม้จอมพลจะเลวทราม แต่ก็ไม่ได้เป็นสัตว์เดรัจฉาน

เธอกัดฟัน จากนั้นทิ้งยาคุมลงถังขยะ

คฤหาสน์โอรส

หลังจากป้าสมออกไป จอมพลก็เดินไปเดินมารอบๆห้องอย่างหงุดหงิด

ถึงความโกรธจะหายไปกว่าครึ่งหนึ่งแล้ว แต่พอคิดถึงตอนที่วันวิวาห์อยู่กับแสงใต้โดยไร้ความป้องกันและเชื่อใจสุดๆ ก็ไม่สบายใจแปลกๆอีกครั้ง

พะว้าพะวังอยู่ทั้งคืน จู่ๆจอมพลก็ตะลึง

ตัวเองเป็นอะไรไป？

ถูกผู้หญิงคนหนึ่งมาควบคุมได้ง่ายแบบนี้เหรอ？！

“ก็แค่ผู้หญิงเพียงคนเดียว อยากทำอะไรก็ทำไปเถอะ!”

เดินเข้าไปอาบน้ำในห้องน้ำ และนอนอยู่บนเตียง

คฤหาสน์ในช่วงดึกทั้งๆที่เหมือนเดิม แต่กลับเงียบผิดปกติและดูว่างเปล่าเล็กน้อย

จอมพลพลิกตัวไปมาไม่อาจนอนหลับได้ จากนั้นจึงลุกขึ้นนั่งด้วยความหงุดหงิด คว้าโทรศัพท์โทรหากวินทร์

ฝันดีถูกรบกวน กวินทร์ระเบิดอารมณ์ออกไป：“ห่าเอ๊ยใครเนี่ยดึกๆดื่นๆไม่หลับไม่นอน……”

“ง่วงมาก？”

จอมพลพูดด้วยเสียงเยือกเย็น ห่างกันด้วยสายโทรศัพท์แบบนี้ก็ยังฟังความเยือกเย็นและโมโหได้

กวินทร์รู้สึกสั่นสะท้าน งัวเงียตื่นขึ้นทันที：“พี่พล？เหอะๆ ไม่ง่วง！ผมเป็นนกฮูกกลางคืนตามแบบฉบับ เวลานี้จะง่วงได้ไง！”