เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 1021

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 1021 ฉันรู้ว่าเธอจะมา ฉันจึงมาที่นี่เพื่อมาดูเธอ

การที่ลูซี่เป็นสมาชิกขององค์กรฉุนอวี้ไม่ได้ส่งผลต่อการตัดสินใจของเธอ

“เธอต้องการจะทําอะไรเมื่อเข้ามาที่องค์กรฉุนอวี้” ลูซี่ถามอีกครั้ง

“ไม่เกี่ยวอะไรกับเธอ”

นี่คือค่าตอบและยังคงเป็นน้ําเสียงที่เยือกเย็น

เจี่ยนอีหลิงไม่อยากคุยกับลูซี่มากเกินไป

เธอรู้ว่าลูซี่ไม่ใช่ผู้ประเมินในวันนี้ ถ้าลูซี่เป็นผู้ประเมิน ลูซี่คงไม่พูดกับเธอแค่ว่าเป็นสมาชิกขององค์กรฉุนอวี้แน่นอน

“เธอจะคุยกับฉันแบบนี้ไปได้อีกสักเท่าไหร่” ลูซี่ตอบเจี่ยนอีหลิงอย่างเย็นชา เจี่ยนอีหลิงไม่สนใจเธอและเดินเข้าไปในห้องทดลอง

หลังจากเข้ามาที่ประตู เธอได้รับการต้อนรับจากหญิงวัยกลางคน อายุประมาณ 40 ปี ชาวเอเชีย มีรูปร่างท้วม ผิวขาว และมีใบหน้าที่ใจดี

สวมชุดทํางานและเสื้อคลุมสีขาว

“มิสเจี่ยนยินดีต้อนรับการมาถึงของเธอ” ผู้หญิงคนนั้นต้อนรับการมาถึงของเจี่ยนอีหลิงอย่างอบอุ่นและใจดี

“ขอบคุณมากค่ะ”

เมื่อได้ยินคําตอบที่นุ่มนวลของเจี่ยนอีหลิงรอยยิ้มของผู้หญิงคนนั้นก็กว้างขึ้น

“ฉันได้เห็นรูปถ่ายของเธอตามข่าวต่างๆมากมาย ตอนนั้นฉันคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่น่ารักมาก ไม่คิดว่าตัวจริงจะน่ารักกว่าในรูปเสียอีก”

เจี่ยนอีหลิงผู้ที่ถูกชมว่าน่ารักก้มหน้าลงด้วยความเขินอายเล็กน้อย

ผู้หญิงคนนั้นมองแล้วยิ้ม ช่างน่ารักจริงๆ

ผู้หญิงคนนั้นพูดกับเจี่ยนอีหลิงว่า “อย่ากลัวฉันเลย ฉันเป็นผู้ประเมินเธอในวันนี้ ฉันชื่อหยูซิง อายุ 47 ปี ลูกสาวของฉันอายุมากกว่าเธอ เธอจะเรียกฉันว่าพี่หรือป้าก็ได้”

“พี่หยู” ลูซี่เดินเข้าไปทักทายหยูซิง

“ลูซี่เธอก็มาด้วยสินะ” หยูซิงพูดกับลูซี่ว่า “วันนี้ฉันก็มาช่วยดูมาตรฐานของศัลยแพทย์ชั้นนําของฉันเหมือนกัน”

ลูซี่ถามหยูซิงว่า “พี่หยู ตอนนี้องค์กรฉุนอวี้ของพวกเราสนใจความสามารถด้านศัลยกรรมด้วยงั้นเหรอ?”

องค์กรฉินอวี้กําลังทําวิจัยเป็นหลัก

การผ่าตัดไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของการวิจัย

นี่เป็นเทคนิคมากกว่าวิชาการ

หยูซิงยิ้มและตอบว่า “ถ้าเป็นศัลยแพทย์ธรรมดาฉันก็คงจะไม่พิจารณา แต่นี่เป็นระดับมิสเจี่ยน ฉันสามารถพิจารณาเป็นพิเศษได้ มิสเจี่ยนได้รับการยอมรับจากโรงพยาบาลลั่วไห่เซินและกลายเป็นสมาชิกของโรงพยาบาลลั่วไห่เซิน แสดงให้เห็นว่าความสามารถของเธอนั้นไม่ธรรมดาแน่นอน”

การได้รับการยอมรับจากโรงพยาบาลลั่วไห่เซินเป็นเกณฑ์ที่สําคัญมาก

ลูซี่ยิ้มอย่างกระอักกระอ่วนและมองไปที่เจี่ยนอีหลิงอีกครั้ง ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเย็นชา

หยูซิงพูดกับเจี่ยนอีหลิงต่อว่า “มิสเจี่ยนเข้ามากับฉัน ผ่อนคลายนะ สิ่งที่ฉันต้องตรวจสอบ ไม่ใช่ความรู้ทางวิชาชีพของเธอ ฉันรู้ว่าตัวเองไม่มีความรู้ทางวิชาชีพของเธอ แต่ฉันต้องตรวจสอบความสามารถที่จําเป็นในการเข้าร่วมองค์กรของเรา”

ทําไมเขาถึงอยู่ที่นี่?

“เสี่ยวหลิง” ฉินชวนยิ้มให้เจี่ยนอีหลิงอย่างอ่อนโยน

รอยยิ้มที่อ่อนโยนแบบนี้ตามนวนิยายต้นฉบับ มีเพียงไม่ชื่ออวิ้นเท่านั้นที่มีเกียรติได้รับรอยยิ้มแบบนี้

ในขณะนั้นเจี่ยนอีหลิงพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่สบตากับเขา นับประสาอะไรกับรอยยิ้มแบบนั้น

“แล้วทําไมนายถึงอยู่ที่นี่ล่ะ?”

เจี่ยนอีหลิงถามอย่างระมัดระวัง เธอจะหยุดพูดเมื่อเธอรู้สึกกระวนกระวาย

เจี่ยนอีหลิงมองไปที่ฉินชวนด้วยความตื่นตัวและห่างเหินอย่างเห็นได้ชัด

“รู้ว่าเธอกําลังมา ฉันถึงมาที่นี่เพื่อมาดู” เสียงของฉินชวนนั้นนุ่มนวลและดึงดูดราวกับแม่เหล็ก