เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 1029

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 1029 อัจฉริยะตัวน้อยกลายเป็นผู้ช่วยตัวน้อย 1 (ฮา)

ตอนเย็นเวินเจ๋อวิ่งไปที่ห้องทํางานของเจี่ยนอีหลิงและจ่ายหวินเชิงพร้อมหมอนใบเล็กๆของเขา

“พี่สาวหลิง พี่เขยในอนาคต พวกพี่ยังทํางานดึกกันอยู่หรือเปล่า?” เด็กน้อยขยับศีรษะไปด้านหน้าเจี่ยนอีหลิงและมองดูสัญลักษณ์ที่ซับซ้อนบนหน้าจอของเจี๋ยนอีหลิง

“พี่สาว แม่ผมบอกว่าจะต้องเข้านอนตอนสี่ทุ่ม ไม่งั้นจะไม่ฉลาด ตอนนี้ก็ใกล้จะสี่ทุ่มแล้ว ถึงเวลาไปนอนแล้ว พี่ดูผมสิ ผมฉลาดมากเพราะผมเข้านอนเร็วทุกวัน การนอนหลับที่เพียงพอจะสามารถเพิ่มหน่วยความจําในสมองได้อย่างมีประสิทธิภาพ” เขามาที่นี่เพื่อกระตุ้นให้เจี่ยนอีหลิงเข้านอนแต่หัวค่ําและตื่นเช้า

“ไม่เป็นไร” เจี่ยนอีหลิงเคยชินกับการนอนดึกและตื่นแต่เช้า

“ไม่ได้ ไม่ได้ พี่สาวต้องพักผ่อนให้เพียงพอ” เวินเจ๋อดึงแขนของเจี่ยนอีหลิงอย่างระมัดระวังและท่าตัวเหมือนเด็กทารก

เจี่ยนอีหลิงไม่เคยเจอสถานการณ์แบบนี้มาก่อน

นี่เป็นครั้งแรกที่มีคนทําตัวเหมือนเด็กทารกกับเธอ

แก้มของหนูน้อยพองขึ้น ท่าทางเหมือนน้อยใจ

ราวกับว่าถ้าเจี่ยนอีหลิงไม่ยินยอม เขาจะสามารถร้องไห้ออกมาได้ในทันที

เวินเจ๋อหน้าตาดี ริมฝีปากแดง ฟันขาว ใบหน้าเล็กๆเหมือนไข่ที่ปอกเปลือก ดวงตาชุ่มฉ่า ทําให้ผู้คนไม่สามารถที่จะปฏิเสธเขาได้

เวินเจ๋อยังคงทําตัวเหมือนเด็กทารกต่อไป “พี่สาว ผมจะกล่อมให้หลับ และจะเล่านิทานก่อนนอนให้พี่ฟัง ผมเล่านิทานก่อนนอนได้มากมาย เมื่อก่อนตอนที่ผมจะเข้านอน แม่ก็จะเล่านิทาน ก่อนนอนให้ผมฟัง จนผมสามารถท่องได

เจี่ยนอีหลิงมองดวงตาที่ชุ่มฉ่ําของเวินเจ๋อ แล้วปฏิเสธไม่ได้

เจี่ยนอีหลังครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงออกไปจากห้องทํางานของจ่ายหวินเชิ่งและตามเวินเจ๋อไป

“พี่สาว ไปที่ห้องของพี่กันเถอะ ผมจะกล่อมให้พี่นอนหลับ”

“ไม่จําเป็น” เจี่ยนอีหลิงปฏิเสธเสียงเบา

เธอไม่เก่งในการจัดการกับเด็กเธอและกลัวว่าจะทําร้ายเขาถ้าเธอพูดผิด

“ไม่ ถ้าผมเผลอหลับไป พี่สาวจะต้องลุกไปทํางานอย่างแน่นอน ผมต้องคอยดูให้แน่ใจว่าพี่หลับแล้ว”

เด็กน้อยยืนกราน

“แต่ว่า พี่ต้องรออาเซิ่ง”

“ทําไมต้องรอพี่เขยในอนาคตด้วย?”

“พี่อยากมีลูกกับเขา” เจี่ยนอีหลิงตอบ

“เอ่อ?” เวินเจ๋อตกใจกับคําตอบของเจี่ยนอีหลิง “แม้ว่าผมจะอยากให้พี่สาวมีหลาน แต่ตอนนี้พี่สาวก็ยังอายุไม่มาก รออีกสองปีก็ได้ไม่ต้องรีบร้อนหรอก”

“แต่ตอนนี้พี่คิดเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว”

“แต่ผมได้ยินแม่บอกว่า การคลอดลูกนั้นเจ็บปวดมาก แม่บอกว่าแม่เกือบจะยอมแพ้แล้ว เมื่อตอนที่แม่ให้กําาเนิดผม”

“พี่ไม่กลัวความเจ็บปวด” ใบหน้าเล็กๆของเจี่ยนอีหลิงมีสีหน้าที่เย็นชา

“แต่แม่ของผมบอกว่า ผู้หญิงที่ยอมให้กําเนิดลูก เพื่อผู้ชายคนหนึ่ง นั่นหมายความว่าเธอรัก

เขามากและยินดีที่จะแบกรับความทุกข์ยากเพื่อเขา”

“จริงเหรอ?” เจี่ยนอีหลิงก็ไม่แน่ใจนัก ที่เธออยากท่าแบบนี้เพราะเธอ ‘รัก’ อาเซิ่งอย่างงั้นเหรอ?

“พี่สาวชอบพี่เขยในอนาคตใช่ไหม” เวินเจ๋อถามพร้อมกับขมวดคิ้ว

“เหมือนจะใช่”

“พี่สาวอยากมีลูกกับพี่เขยในอนาคตจริงๆหรือ? พี่ยังไม่ได้แต่งงานกันเลยนะ”

“ไม่เป็นไร” เจี่ยนอีหลิงไม่สนใจเกี่ยวกับสิ่งนั้น เธอสนใจชีวิตมากกว่างานแต่งงาน

เรื่องนี้ทําให้เวินเจ๋อรู้สึกกังวล

“ผมเคยดูละครโทรทัศน์มาก่อน” เวินเจ๋อลูบคางเล็กๆของเขาพลางอธิบายกับเจี่ยนอีหลิงอย่างจริงจัง “ที่จริงแล้วผมก็ไม่ชอบดูละครพวกนั้นเหมือนกัน แต่ช่วยไม่ได้ แม่ของผมชอบดู แถมยังลากผมไปดูด้วยกัน ระหว่างดูแม่ยังเอากระดาษทิชชู่เช็ดน้ําตาไปด้วย เฮ้อ ผู้หญิง”
เสียงถอนหายใจเฮือกสุดท้ายเหมือนคนแก่ในวัยเจ็ดสิบปี