เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 1071

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 1071 ถ้าบอกว่าไม่มีเล่ห์เหลี่ยม ใครจะเชื่อ?

ร่างกายที่เล็กกะทัดรัด คาดไม่ถึงเลยว่าจะทําให้ผู้คนรู้สึกปลอดภัย เวินเฉิงชะงักไปครู่หนึ่ง จากนั้นดวงตาของเขาก็เริ่มแดงก่ํา

หลานสาวของตัวเองถูกชาวเน็ตเข้าใจผิดและถูกดูหมิ่น เขาต้องการที่จะปกป้องศักดิ์ศรีของพวกเราทุกคนอยู่ที่นี่”

เมื่อเห็นน่าตาในดวงตาของเวินเฉิง เจี่ยนอีหลิงก็ปลอบโยนเขา “ไม่ต้องเศร้า ไม่ต้องกลัว

“อือ ลุงไม่เศร้า ลุงไม่กลัว” เขาไม่มีอะไรต้องกลัว เขาแค่รู้สึกหมดแรง และรู้สึกไม่สบายใจ เวินเฉิงหันไปหาไช่ชิงเยว่และพูดว่า “ฉันไม่มีอะไรติดค้างกับคุณแล้ว อาน่วนและเสี่ยวหลิงยิ่งไม่ต้องพูดถึง ถ้าคุณอยากจะสาบาน ฉันสาบานกับคุณ สาบานได้ทุกอย่างที่คุณต้องการ ถ้าคุณอยากให้มันยุ่งยากฉันจะโทรแจ้งตํารวจมาเพื่อจัดการ เฉิงกล่าวอย่างเด็ดขาดโดยไม่มีอะไรต้องสงสัยเลย ประกอบกับการที่ไช่ชิงเยว่ไม่สามารถสร้างหลักฐานสรุปได้ เลยทําให้พวกคนที่ชอบซุบซิบอดไม่ได้ที่จะหันไปทางฝั่งของเจี่ยนอีหลิง

[ดังนั้นไม่ว่าชายผู้นี้จะนอกใจหรือไม่ก็ตาม เจี่ยนอีหลิงก็ไม่เกี่ยวอะไรด้วยงั้นเหรอ?] [เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ ตอนแรกนอกจากเจี่ยนอีหลิง พวกเขาไม่ยอมสาบาน ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนั้นจะไม่มีหลักฐานเลยจริงๆ]

[ดังนั้นไม่มีค้อนจริงๆ แค่ขู่ให้ตื่นกลัวงั้นเหรอ?]

[แค่จะบอกว่าเทพหลิงของเราไม่ใช่คนแบบนั้น เทพหลิงของเรามีไอคิวสูงขนาดนี้ จะทําเรื่องโง่ๆแบบนี้ได้ยังไงกัน? ผู้หญิงคนนั้นดูไม่ฉลาด ]

ชาวเน็ตส่วนใหญ่ไม่ได้โง่ ตอนแรกไช่ชิงเยว่ยังสามารถใช้ประโยชน์จากความเห็นอกเห็นใจของชาวเน็ตได้ แต่ตอนนี้เธอใช้ค้อนจริงไม่ได้แล้ว แต่กลับถูกคนอื่นด่าว่าแทน ยากที่ชาวเน็ตจะเห็นใจเธออีกครั้ง

จ่ายหวินเชิ่งนั่งอยู่บนโซฟาปิดริ้มฝีปากยิ้ม และดีดนิ้ว

บอดี้การ์ดสองคนออกมาข้างนอกประตู และเอาของที่ได้เตรียมไว้มาก่อนหน้านี้

“มิสไช่ชิงเยว่ เธอเพิ่งได้ไกล้ชิดกับคนของตระกูลกู๊ดแมนเมื่อไม่นานมานี้” ในมือของจ่ายหวินเชิ่งถือข้อมูลเกี่ยวกับการติดต่อระหว่างไช่ชิงเยว่และลูซี่กู๊ดแมนไช่ชิงเยว่และลูซี่คิดว่าจ่ายหวินเชิ่งไม่รู้ว่าเธอทั้งสองมีการติดต่อกัน? พวกเธอคงจะประเมินค่าความสามารถของจ่ายหวินเชิงต่ําเกินไป ตระกูลกู๊ดแมนเคยใส่ร้ายเจี่ยนอีหลิง และพยายามยั่วยุให้เกิดการต่อสู้กันระหว่างตระกูลฉินกับตระกูลจ่าย หากคนแบบนี้อยู่ในเมืองหลวง จ่ายหวินเชิ่งจะไม่ระวังตัวเลยงั้นเหรอ? เว้นแต่จ่ายหวินเชิ่งจะโง่

“เป็นที่ทราบกันดีว่ามิสเตอร์เฮนรี่กู๊ดแมนแห่งตระกูลกู๊ดแมนมีส่วนเกี่ยวข้องกับการสังหารนายฉินหงจื้อที่เป็นอันตราย และใส่ร้ายตระกูลของฉันเพื่อปลุกปั่นปัญหาระหว่างตระกูลฉิน ตระกูลจ๋าย ทั้งสองตระกูล มิสลูซี่กู๊ดแมนที่ติดต่อด้วยนั่นก็คือลูกสาวของมิสเตอร์เฮนรี่กู๊ดแมน ฉันไม่รู้ว่า คุณจะพออธิบายได้ไหมว่าทําไมตอนนี้คุณถึงอาศัยอยู่ในบ้านตระกูลกู๊ดแมน รับเงินของตระกูลกู๊ดแมนมา แล้วมาหาเราเพื่อขอค่าเลี้ยงดูที่เรียกกันว่า…?”

กิจการของมิสเตอร์เฮนรี่นั้นเป็นธุรกิจใหญ่มาก ในขณะนั้นที่ทั้งเมืองหลวงคิดว่าทั้งสองตระกูลฉินและจ่ายกําลังจะทะเลาะกัน

ครั้งหนึ่งเจี่ยนอีหลิงเคยกลายเป็นผู้ต้องสงสัย ไม่ใช่ครั้งแรกที่ตระกูลกู๊ดแมนใส่ร้ายเจี่ยนอีหลิงไช่ชิงเยว่และลูซี่ร่วมมือกัน ถ้าบอกว่าไม่มีอะไร ใครจะเชื่อ?

[ตระกูลกู๊ดแมนดูเหมือนจะเป็นตระกูลที่ร่ํารวยในต่างประเทศใช่ไหม? เธอทํางานให้กับตระกูลกู๊ดแมน แต่เธอกลับบอกว่าตัวเองไม่มีเงินเนี่ยนะ?]

[ทําไมฉันรู้สึกเหมือนจะได้กลิ่นการสมรู้ร่วมคิด? ]

[ไช่ชิงเยว่สละค่าเลี้ยงดูของตัวเองแล้ว ในทางกฎหมายเป็นไปไม่ได้ที่เธอจะได้รับมัน รู้ทั้งรู้ว่าจะไม่ได้รับแต่ก็ยังอยากจะมาอีก คิดดูแล้ว น่ากลัวจริงๆ!]

[ไม่ใช่ ใช่ไหม? โลกนี้อันตรายขนาดนั้นเลยเหรอ? นี่เป็นการสมรู้ร่วมคิดงั้นเหรอ?] [ผู้หญิงคนนี้น่ากลัวเกินไปไหม? ? แสร้งท่าเป็นเป็นทุกข์ แท้จริงแล้ว มีเจตนาแอบแฝงอยู่ คิดจะใช้ชาวเน็ตอย่างพวกเราเป็นกระบอกปืนงั้นเหรอ?]

บทที่ 1072 คําว่า “แม่”

ไช่ชิงเยว่รู้สึกเย็นวาบอยู่ที่ข้างหลัง

คิดว่าสิ่งที่ตัวเองทํา มักจะทําอยู่ต่อหน้าต่อตาจ่ายหวินเชิ่งเสมอ

ไช่ชิงเยว่เมื่อมองไปที่จ่ายหวินเชิ่งที่ดูเหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้ม ความเย็นยะเยือกจากฝ่าเท้าของเธอก็เพิ่มขึ้น

เดิมทีนิ้วของจ่ายหวินเชิ่งเคาะที่วางแขนของโซฟาตามความเคยชิน เขาเคาะเป็นระยะๆ สิ่งนี้ทําให้ไช่ชิงเยว่รู้สึกกังวลอย่างอธิบายไม่ถูก

ความกลัวที่ผุดขึ้นจากก้นบึ้งของหัวใจทําให้ขาของไช่ชิงเยว่อ่อนแรงลง

แต่เมื่อไช่ชิงเยว่นึกถึงลูซี่อีกครั้ง เธอทํางานให้กับมิสลูซี่และตระกูลกู๊ดแมน เธอไม่จําเป็นต้องกลัวจ่ายหวินเชิ่งมากขนาดนั้น

หลังจากเวินน่วนได้ยินจ่ายหวินเชิ่งพูดแบบนั้น เธอก็หมดความสงบไปโดยสิ้นเชิง

“อือ” เจี่ยนอีหลิงตอบด้วยเสียงต่ํา ก้มหน้านิ่งเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วพูดอย่างยากเย็นว่า “แม่” คําเรียกง่ายๆที่เรียกออกมา เจี่ยนอีหลิงนั้นต้องใช้ความพยายามอย่างมาก

เวินน่วนตกตะลึง

คําว่า “แม่” ถูกเรียกออกมาอย่างไม่ทันตั้งตัว

ตั้งแต่เหตุการณ์นั้นที่เกิดขึ้นเมื่อสามปีที่แล้ว เธอก็ไม่เคยได้ยินลูกสาวเรียกเธอว่าแม่อีกเลย

เธอรู้ว่าลูกสาวและตัวของเธอเองถูกพรากจากกัน แต่เธอไม่รู้ว่าควรจะต้องเปลี่ยนแปลงทั้งหมดนี้ยังไงดี

สิ่งที่เธอและสามีสามารถทําได้ คือทําบางสิ่งให้ลูกสาวของตัวเองเท่าที่พวกเขาจะทําได้ เจี่ยนชูฉิงและเวินน่วนทั้งตกใจและมีความสุข ดวงตาของทั้งคู่แดง น้ําตาของพวกเขากําลังไหลริน

“หนูอยากดื่มน้ําซุปที่แม่ปรุง” ครึ่งหลังประโยคของเจี่ยนอีหลิงที่ออกมาจากปากเธออย่างยากลำบาก

“เอาล่ะ คืนนี้แม่จะทําอาหารให้ลูก” เวินน่วนตอบตกลงอย่างต่อเนื่อง

น้ําตาไหลรินออกจากเบ้าตาอย่างไม่น่าเชื่อ

จริงสิ เธอสัญญากับแม่สามีชัดๆว่าจะไม่หลั่งน้ําตา ทําไมวันนี้ถึงยังไร้ประโยชน์ เธอพูดไปนํ้าตาก็ไหลไป

ฝีมือของเวินน่วนไม่ดีนัก เธอเพิ่งเริ่มทําซุปให้ลูกสาวเมื่อสามปีที่แล้ว และซุปส่วนใหญ่ก็นําไปถวายวัดหวู่ซ่าง*(ท้อง) ของเจี่ยนหยุนโม่

(HÃÈÀ หวู่ซ่างเมี่ยว คําว่า jì หวู่ซ่าง แปลว่าอวัยวะภายในทั้งห้า หัวใจตับม้ามปอดไต /È เมี้ยว แปลว่า วัดวาอาราม เป็นค่าล้อเลียนถึงร่างกายแบบตลกๆ มาจากนิยายเสียดสีตลกเรื่อง P Hi เหอเตียน ของ จางหนานจวง แห่งราชวงศ์ชิง)

เพราะเขาไม่สามารถทนต่อความผิดหวังของแม่ได้ และไม่อยากให้น้องสาวต้องทนทุกข์ทรมาน เขาจึงได้รับ “ความรัก” จากซุปของแม่ไปจนหมดสิ้น