เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 1097

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อบทที่ 1097 ดูเหมือนว่าตระกูลกู๊ดแมนเคารพน้องสาวมาก 1

ในวันจันทร์ เจี่ยนอี้เฉินและเงี่ยนหวู่เจี๋ยพาเจี่ยนอีหลิงไปที่คฤหาสน์สไตล์ยุโรปของตระกูลกู๊ดแมนในเขตชานเมืองของเป่ยจิง

อาชีพของเจี่ยนอี้เฉินและเงี่ยนหยู่เจี๋ยเป็นอาชีพอิสระและชั่วโมงการทํางานมีความยืดหยุ่นจึงสามารถไปกับเจี่ยนอีหลิงในวันธรรมดาได้

“เสี่ยวหลิงเธอจะไปประชุมกับตระกูลกู๊ดแมนจริงๆเหรอ?”เจี่ยนอี้เฉินต้องการคํายืนยันจากเจี่ยนอีหลิงอีกครั้ง

“อือ”

“เสี่ยวหลิงฉันว่าเรื่องนี้เราควรคุยกันใหม่ไหม?”

เจี่ยนอี้เฉินรู้สึกว่าเรื่องนี้มันเลอะเทอะไปนิด

เจี่ยนอี้เฉินรู้ว่าไม่นานมานี้คนที่ชื่อเฮนรี่กู๊ดแมนจึงพยายามท่าลายตระกูลจ่ายจนถูกนําตัวเข้าคุกในที่สุด

เฮนรี่เป็นเพียงส่วนเล็กๆของตระกูลกู๊ดแมน

ฉันไม่รู้ว่าสมาชิกหลักของตระกูลพวกเขามีปัญหาอะไร

ตระกูลที่ร่ํารวยที่สุดในโลกที่แม้แต่ตระกูลฉินและตระกูลจ่ายก็จัดการไม่ได้ มิฉะนั้นเธอคงไม่รู้ว่าผู้หญิงที่ชื่อลูซี่ก็มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย แต่ด้วยการแทรกแซงของตระกูลกู๊ดแมนตระกูลฉินจึงทําได้เพียงปิดตาข้างหนึ่งเท่านั้น

และวันนี้น้องสาวจะไปที่คฤหาสน์ของตระกูลกู๊ดแมนนี่ไม่ใช่แกะเข้าไปในปากเสือหรอกเหรอ?

ยังเป็นลูกแกะขาวนุ่มอยู่เลย

“ไม่ต้องปรึกษากันแล้ว”เจี่ยนอีหลิงทําหน้านิ่งมากและไม่รู้สึกกังวลเหมือนกับเจี่ยนอี้เฉิน“น้องสาวความแข็งแกร่งของพี่ชายยังไม่เพียงพอที่จะสู้กับชนชั้นมั่งคั่งที่ไม่ธรรมดาแบบนี้ได้…”

เจี่ยนอี้เฉินพูดเบาๆ เจี่ยนอี้เฉินรู้ตัวเอง

เรื่องของตัวเองไม่กี่ชั่งก็ยังนับได้

หลังจากเกิดใหม่ เขาได้ก่อตั้งกลุ่มและอิทธิพลของตัวเองด้วยความช่วยเหลือจากพี่ชายแต่นี่ยังไม่เพียงพอที่จะต่อสู้กับตระกูลฉิน นับประสาอะไรกับตระกูลกู๊ดแมน

“ไม่กลัว ” เงี่ยนอีหลิงหน้าจริงจัง และปลอบโยนเงี่ยนอี้เฉิน

เจี่ยนอี้เฉินยังคงเกลี้ยกล่อม

เจี่ยนอี้เฉินหันไปถามเงี่ยนหยู่เจี๋ยที่อยู่ข้างๆว่า”เสี่ยวเจี๋ยนายคิดว่ายังไง?”

“น้องสาวให้เราตามไปและฉันเชื่อใจน้องสาว”เจี่ยนหมู่เจี๋ยสนับสนุนการตัดสินใจทั้งหมดของเจี่ยนอีหลิง

เงี่ยนอี้เฉินมุมปากกระตุกเล็กน้อย เกี่ยวกับการควบคุมของน้องสาว เขายังไม่สามารถแข่งขันกับเสี่ยวเจี๋ยได้

เขากลัวว่าอีกไม่นานพวกเขาจะเข้าไปในถ้ําเสือและออกมาไม่ได้

เฮ้ ฉันควรส่งข้อความหาพี่ชายเพื่อรายงาน เผื่อว่าพวกเราติดอยู่ในถ้ําเสือจริงๆแล้วออกไปไม่ได้ก็ยังมีคนรู้และพวกเขาสามารถมาช่วยได้

เจี่ยนอี้เฉินแก้ไขข้อความอย่างเงียบๆแล้วส่งไปที่เจี่ยนอี้เหิง

[พี่ชาย ฉัน น้องสาวและหยู่เจี๋ยไปที่คฤหาสน์ของตระกูลกู๊ดแมน ถ้าฉันไม่ได้กลับมาก่อนอาหารเย็นอย่าลืมมารับเราด้วยล่ะ]

เจี่ยนอี้เหิงส่งข้อความหาเจี่ยนอี้เฉินอย่างรวดเร็ว[ใครจะไม่กลับมาก่อนอาหารเย็น?]

เอ่อ…

[ถ้าห้าโมงเย็นพวกเรายังไม่กลับไป พี่มารับพวกเราได้ไหม?]

กลับบ้านตอนห้าโมงเย็นเพื่อกินข้าว

เจี่ยนอี้เฉินดูข้อความแม้จะพูดไม่ออกแต่ก็สบายใจอย่างอธิบายไม่ถูก

ทั้งสามคนมาถึงทางเข้าของคฤหาสน์ชานเมืองเป่ยจิงของตระกูลกู๊ดแมน

หลังจากคนขับรถเปิดประตูทั้งสามคนก็ลุกออกจากเบาะหลัง

ทันทีที่เขาลงจากรถ ประตูเหล็กขนาดใหญ่ของคฤหาสน์ก็เปิดออก

คนรับใช้สองแถวออกมาจากด้านในโค้งคํานับอย่างนอบน้อม

“ไม่ใช่ใช่ไหม? ขอเชิญท่านเข้าโกศ*หรือเปล่า?”เจี่ยนอี้เฉินมีข้อสงสัย (#HA# ขอเชิญ ท่านเข้าโกศสํานวนจีนหมายถึงใช้วิธีการของคนผู้นั้นจัดการกับตัวเขาเอง)

ตามหลักแล้วน้องสาวและตระกูลกู๊ดแมนควรจะอยู่ในประเภทที่มีวันหยุดเทศกาลเฉลิมฉลอง

ทำไมคนจากตระกูลของพวกเขาถึงต้อนรับพวกเขาด้วยความเคารพแบบนี้?

เจี่ยนอี้เฉินอดสงสัยไม่ได้ว่าสิ่งที่รอพวกเขาอยู่จะเป็นงานเลี้ยงฉลองอันยิ่งใหญ่งั้นเหรอ?

เจี่ยนอี้เฉินดันเจี่ยนหมู่เจี๋ยด้วยศอก”เสี่ยวเจี๋ยนายคิดว่าทัศนคติของคนพวกนี้มีปัญหานิดหน่อยใช่ไหม? ”
“อือ” เจี่ยนหยู่เจี๋ยไม่ปฏิเสธประเด็นนี้

“พวกเราตกลงกันแล้ว ถ้าเกิดมีปัญหาอะไรขึ้น เดี๋ยวฉันจะขวางทางไว้แล้วนายพาน้องสาวหนี
ไป” เจี่ยนอี้เฉินกล่าว