บทที่ 110: การเผชิญหน้า 2
“ถ้างั้นเราไปดูที่ประตูกันเถอะ” หลังจากที่คิดทบทวนอยู่ชั่วขณะ เจี่ยนหยุ่นน่าวก็เสนอความคิดเห็น
“ก็ดี” โม่ชืออวิ้นตอบตกลง
ทั้งสองคนมาที่ประตูคฤหาสน์ด้วยกัน
“เธอเอาของขวัญวางไว้ตรงไหน” เจี่ยนหยุ่นน่าวถามโม่ชืออวิ้น
“ตรงนี้” โม่ชืออวิ้นชี้ไปที่ข้างประตูและกล่าวว่า “ฉันไม่รู้ว่า… ฉันไปทานอาหารกับเธอในวันนั้น ดังนั้นฉันคิดว่าจะวางมันไว้ที่ประตู เผื่อว่ามีคนหยิบมันขึ้นมาเมื่อพวกเขาเห็น”
ถ้าโม่ชืออวิ้นวางมันไว้ตรงตำแหน่งนั้น ก็ต้องมีคนหยิบมันขึ้นมาถ้าพวกเขาเห็น
เจี่ยนหยุ่นน่าวมองไปรอบๆและก็พบถุงกระดาษอยู่ในพุ่มไม้ไม่ไกลจากประตูนัก
ถุงกระดาษเปียกชื้นไปด้วยน้ำค้างและยับยู่ยี่
เห็นได้ชัดว่าถุงกระดาษนั้นอยู่ในตำแหน่งนี้มาเป็นเวลาหลายวันแล้ว
เจี่ยนหยุ่นน่าวเปิดถุงกระดาษและหยิบเอาเสื้อกันหนาวสีดำและผ้าพันคอออกมา
“นี่เป็นของขวัญที่เธอเตรียมไว้เหรอ” เจี่ยนหยุ่นน่าวถามโม่ชืออวิ้น
โม่ชืออวิ้นตรงเข้ามาหา ด้วยความรู้สึกผิด เธอมองดูเสื้อกันหนาวและผ้าพันคออย่างระมัดระวัง จากนั้นก็พยักหน้า
หัวใจของเธอเต้นเร็ว และเป็นครั้งแรกที่เธอพูดโกหกแบบนี้ ซึ่งทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ
เธอพยายามเตือนใจตนเองว่าอดีตได้ผ่านพ้นไปแล้วก็ขอให้มันผ่านไป ทุกสิ่งย่อมไม่เปลี่ยนแปลง เธอสามารถที่จะลืมมันไปได้ และเธอก็จะยังทำให้แม่ของเธอมีงานทำต่อไป
เจี่ยนหยุ่นน่าวขมวดคิ้วขณะที่เขามองดูถุงกระดาษในมือ
นี่หมายความว่าชืออวิ้นไม่ได้โกหก เธอให้ของขวัญกับพี่ชายคนโตของเขาจริงๆ
แต่เขาไม่รู้ว่าทำไมของขวัญที่เธอให้มาจึงถูกทิ้งอยู่ในพุ่มไม้ อีกทั้งเจี่ยนอีหลิงก็เผอิญใช้ถุงกระดาษแบบเดียวกันใส่เสื้อกันหนาวและผ้าพันคอสีเดียวกันให้กับพี่ชายคนโตของเขา
ทำไมสิ่งเหล่านี้จึงเกิดขึ้นมาได้บังเอิญขนาดนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส
เรื่องนี้ยังอัปเดตต่อไหมคะ😭...