เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 1113

เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ บทที่ 1113 สองปีต่อมา

สองปีผ่านไปอย่างรวดเร็ว

ไม่มีข่าวคราวเกี่ยวกับเจี่ยนอีหลิงเลย

เธอได้หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย พร้อมกับเครื่องบินและคนอื่นๆที่กําลังบินอยู่เหนือมหาสมุทรแปซิฟิก

มีเพียงคนจากตระกูลจ่ายและตระกูลเจี่ยนเท่านั้น ที่ยังไม่ยอมแพ้ พวกเขายังคงส่งคนออกไปค้นหา

ในช่วงสองปีที่ผ่านมา น่านน้ํามหาสมุทรแปซิฟิก และเกาะเล็กๆบริเวณนั้นถูกค้นหาโดยพวกเขาทุกซอกทุกมุม กําลังคนและทรัพยากรวัสดุที่ลงทุนไปนั้นนับไม่ถ้วน

แต่ไม่ว่าจะมีทรัพยากรทางการเงินที่แข็งแกร่งเพียงใด พวกเขาก็ไม่สามารถนําเด็กสาวคนนั้นกลับคืนมาได้

โลกภายนอกรู้ดีว่า แทบเป็นไปไม่ได้เลยที่เจี่ยนอีหลิงจะมีชีวิตรอด

มีเพียงตระกูลจ่ายและตระกูลเจี่ยนเท่านั้น ที่ยังคงยืนกรานหลอกตัวเองมานานนับสองปี การหายตัวไปของเจี่ยนอีหลิงได้อยู่ในการค้นหายอดนิยมในปีนั้น ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นค่าค้นหาว่า ดาราวาไรตี้ esports ยอดฮิต ศัลยแพทย์อัจฉริยะ และหัวหน้าฝ่ายวิจัยและพัฒนาเวชสําอางที่เสียชีวิตเพราะอุบัติเหตุทางเครื่องบิน

คนส่วนใหญ่เสียใจและไว้อาลัยกันอย่างมากมาย

เวยป๋อของจ่ายหวินเชิ่งและเจี่ยนหยู่หมิน ต่างก็เต็มไปด้วยข้อความปลอบโยนของชาวเน็ต แต่ก็ยังมีคนบางส่วนที่ยินดีกับความโชคร้ายของผู้อื่น

แต่ไม่กี่เดือนต่อมา ผู้คนภายนอกต่างค่อยๆลืมเลือนไปจนหมดสิ้น และมีเพียงตระกูลจ่ายและตระกูลเจี่ยนเท่านั้น ที่จมอยู่กับความเจ็บปวดนี้

ปู่เจี่ยนและย่าเจี่ยนเดิมทีคิดที่จะอพยพออกจากเมืองหลวง และกลับไปยังบ้านเกิดของพวกเขาที่เมืองเหิงหยวน

แต่เมื่อเห็นสถานการณ์ของตระกูลจ่าย ปู่เจี่ยนจึงตัดสินใจที่จะอยู่ต่อ ถึงแม้ว่าพวกเขาจะช่วยเหลืออะไรไม่ได้ แต่พวกเขาก็สามารถสร้างความอบอุ่นให้กันและกันได้

ในช่วงสองปีที่ผ่านมา นอกเหนือจากการค้นหาและกู้ภัยแล้ว ตระกูลจ่ายและตระกูลเจี่ยนได้เลือนหายไปจากสายตาของผู้คนในเป่ยจิง

เมืองหลวงในปัจจุบัน ตระกูลฉินได้กลายเป็นผู้นําเพียงหนึ่งเดียว และผู้นําตระกูลที่ได้รับการยอมรับก็คือ ฉินชวนแห่งตระกูลฉิน

สําหรับจ่ายหวินเชิ่ง มีเพียงไม่กี่คนที่พูดถึงเขา และในช่วงสองปีที่ผ่านมาก็ไม่มีใครเห็นเขาอีกเลย

ในช่วงสองปีที่ผ่านมา มีสิ่งเดียวที่เรียกได้ว่าคือความสุขของตระกูลเจี่ยน น่าจะเป็นการถือกําเนิดของทารกในตระกูลเจี่ยนรุ่นที่สี่ ซึ่งเป็นลูกของเจี่ยนหยู่หมินและหลัวซิ่วเอิน

ไม่ใช่เด็กผู้หญิงที่ทุกคนคาดหวัง แต่ก็เป็นหัวใจของตระกูลเจี่ยน ที่น่าชีวิตเล็กๆ มาสู่บ้านที่ไร้ชีวิตชีวาหลังนี้

เด็กผู้ชายในวัย 1 ขวบครึ่ง กําลังเดินโยกเยกไปมาอย่างน่ารักน่าชัง

“เดี๋ยวพรุ่งนี้ ไปบ้านปู่ทวดและย่าทวดกับแม่ อย่าได้ถามเรื่องของอาเข้าใจไหม” หลัวซิ่วเอินกําลังทําการบ้านกับลูกชายของตัวเอง

พรุ่งนี้เป็นวันครบรอบ 2 ปี ที่เสี่ยวหลิงหายตัวไป ซึ่งปู่เจี่ยนและย่าเจี่ยนคงจะอารมณ์ไม่ดี ดังนั้น เธอจะพาเซียวเจี้ยนไปกับพวกเขาด้วย

“ทําไม?” บนใบหน้าเล็กๆ เต็มไปด้วยเครื่องหมายคําถาม “อาเล็ก สวยมาก!”

เซียวเจี้ยนไม่เคยเห็นอาเล็กของตัวเอง แต่เขาเคยเห็นรูปถ่ายมาก่อน

เซียวเจี้ยนถึงจะอายุไม่มาก แต่เขาชอบที่จะโผเข้ากอดหญิงสาวหน้าตาดี

ถ้าหากตรงหน้าเขามีหนุ่มหล่อและสาวสวยยืนอยู่ เซียวเจี้ยนจะไม่ลังเลที่จะโผเข้าไปในอ้อมแขนของสาวสวย และเรียกพวกเธอว่า “พี่สาว” อย่างอ่อนหวาน

หลังจากที่ได้เห็นรูปอาเล็กของตัวเองแล้ว เขาก็อยากจะไปหาเธอให้ได้

“ไม่ต้องถามว่าทําไม ถ้ากล้าเอ่ยถึงอาเล็กต่อหน้าปู่ทวดหรือย่าทวดล่ะก็ เมื่อกลับมาถึงบ้าน แม่จะตีก้นแกให้บานสะพรั่งเลยเข้าใจไหม?”

ใบหน้าเล็กๆ บิดเบี้ยวทันทีเมื่อได้ยินค่ากล่าวนั้น

เซียวเจี้ยนไม่กล้ายั่วโมโหแม่ เพราะแม่ของเขาดุมาก

จากนั้น เด็กชายตัวน้อยก็ได้ยินเสียงการเคลื่อนไหว และเมื่อเห็นพ่อของตัวเองกลับมาถึงบ้านเซียวเจี้ยนจึงรีบวิ่งเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว