เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 1143

บทที่ 1143 ผู้เฒ่าประหลาด 1

ดังนั้น เธอจึงไม่สามารถถอดเสื้อผ้าเขาออกได้

ถ้าใส่เสื้อผ้า ก็จะดีขึ้นมาหน่อย

เจี่ยนอีหลิงตกลง และไม่ถอดเสื้อผ้าของจ่ายหวินเชิ่งออกอีก

ผ่านเสื้อผ้า มือเล็กบีบกล้ามเนื้อแขนและขาของจ่ายหวินเชิ่งเบาๆ

น้ําหนักกําาลังพอดี ไม่เบา ไม่หนัก ให้ความรู้สึกสบาย

ใบหน้าที่ซีดเผือดของจ่ายหวินเชิ่งเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงเล็กน้อย เขายังคงประเมินอิทธิพลของเจี่ยนอีหลิงที่มีต่อเขาต่ําไป แม้จะผ่านเสื้อผ้า…
เสียงอู้อี้ดังออกมาจากลําคอของจ่ายหวินเชิ่ง

“นายเจ็บเหรอ?” เจี่ยนอีหลิงถาม

“เกือบแล้ว หยุดทําได้แล้ว”

จ่ายหวินเชิ่งพูดด้วยเสียงทุ้มต่ํา น้ําเสียงของเขาแหบพร่าผิดปกติ

“ถ้าเจ็บก็อดทนหน่อยนะ กล้ามเนื้อของนายไม่ได้ออกกําลังกายมาเป็นนานแล้ว ต้องค่อยๆฟื้นตัว การนวดที่เหมาะสมจะช่วยปูทางสําหรับการออกกําลังกายฟื้นฟูร่างกายของนายในอนาคต” เจี่ยนอีหลิงกล่าวว่า ความเจ็บปวดสามารถอดทนได้

แต่…

“นายท่านเชิง เทพหลิง!”

หยูซีวิ่งเข้าไปในห้องอย่างไม่ทันตั้งตัว

จากนั้นเขาก็ยืนอึ้งอยู่กับที่

ภาพตรงหน้าเขาคือสิ่งที่เขาไม่เคยคิดมาก่อน

หลังจากงุนงงไปสักพัก หยูซีก็รีบขอโทษ “ขอโทษ ขอโทษ!”

จากนั้นเขาก็วิ่งออกไปราวกับจะบินได้ และล็อกประตูให้ทั้งสองคนหลังจากที่ออกไปแล้ว

หยูซีตบหน้าอกของตัวเองที่ประตูด้วยท่าทางตกใจ

นายท่านเชิงกับเทพหลิง พวกเขารีบร้อนเกินไปไหม?

กลางวันแสกๆ ไม่ได้ล็อคประตู…

ยิ่งไปกว่านั้น ร่างกายของนายท่านเชิ่งก็ยังเป็นอย่างนั้น…

ดั่งคําพูดที่ว่า ยิ่งห่างยิ่งทําให้รักกัน ไม่ได้เจอหน้ากันถึงสองปี จะเป็นจิตใจหรือร่างกาย ก็คงคิดถึงกันมากเป็นพิเศษ

นึกไม่ถึงว่าเทพหลิงจะเป็นฝ่ายเริ่มอยู่ข้างบน… คิดไม่ถึงจริงๆ…

หยูซีที่กําลังคิดเรื่องนี้อยู่ ก็หันไปเห็นจินจิ่นกําลังถือของบางอย่างเข้ามาในห้องหยูซีรีบหยุดเธอ

“มีอะไรเหรอ?” จินจิ่นถามอย่างสงสัย

“นายท่านเชิงหลับอยู่ คุณ…อย่าเพิ่งเข้าไปรบกวนพวกเขาเลย”

“หลับแล้ว? ตอนนี้เนี่ยนะ?” จินจิ่นรู้สึกงุนงงเล็กน้อย

“ใช่ ตอนนี้ร่างกายของเขาอ่อนแอ อาจจะผล็อยหลับไปได้ทุกเมื่อ” เพื่อความสุขของนายท่านเชิงและเทพหลิง เขาสามารถพูดโกหกได้เล็กน้อยจินจิ่นเชื่อแล้ว

“จริงสิ มิสจิน คุณมีจุดชมวิวดีๆ แถวนี้บ้างไหม? เทพหลิงอยากพานายท่านเชิ่งไปเดินเล่น ผมอยากเลือกสถานที่ดีๆ สําหรับคู่รักให้ทั้งสองคนมาก

หมู่บ้านจินสุ่ยเป็นพื้นที่บนเนินเขา ล้อมรอบด้วยภูเขาและสภาพแวดล้อมทางธรรมชาติที่ดี

“วิวตรงภูเขาด้านหลังค่อนข้างดีเลย มีน้ําตกอยู่แห่งหนึ่ง แต่ที่นั่นมีผู้เฒ่าประหลาดคนหนึ่งอาศัยอยู่ เขาไม่ชอบให้ใครเข้าใกล้ นิสัยค่อนข้างรับมือยาก ถ้าคุณเจอเขาก่อนหน้านี้ อาจจะโดนเขาดุด่าก็ได้”

“ผู้เฒ่าประหลาด?” หยูซีรู้สึกสงสัยเล็กน้อยว่าแปลกประหลาดยังไง

“อือ เขาผอม ไม่สูงมาก หลังค่อมเล็กน้อย ปกติไม่ค่อยไปมาหาสู่กับคนในหมู่บ้าน อาศัยอยู่ในภูเขา ปลูกสมุนไพร แต่ก็ไม่ใช่คนเลวร้ายอะไร แม้ว่าปกติแล้วจะเข้ากันได้ยาก ถ้าใครถูกงูกัด ก็ไปหาเขาเพื่อขอสมุนไพรสักชุด ถึงแม้เขาจะพูดด้วยสักสองสามประโยค แต่ก็ให้อย่างแน่นอน และสมุนไพรเขาก็มีประโยชน์มาก ช่วยชีวิตคนไปไม่น้อย”

“อย่างนี้นี่เอง ไม่ใช่คนเลวก็พอแล้ว” ตราบใดที่ไม่ได้คุกคามความปลอดภัยของนายท่านเชิ่ง และเทพหลิงก็ไม่มีปัญหา

เจี่ยนอีหลิงกับจ่ายหวินเชิ่งออกไปเดินเล่นด้วยกัน