เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 117

大姐大 บทที่ 117: กระสอบทรายมนุษย์ 1

“หือ”

หยูซีคิดในใจว่าเทพหลิงเพิ่งจ้องเขม็งไปที่ไอดอลวงดนตรีชายเมื่อกี้นี้ ทำไมถึงไม่ยอมรับ

หลังจากที่คิดอยู่ชั่วขณะ หยูซีจึงค่อยหันหน้าไปและก็พบในทันใดนั้นว่าเจี่ยนอีหลิงกับจ๋ายหวินเชิ่งนั้นเดินไปไกลแล้ว

“เฮ้…สองคนนั่นน่ะ… ทำไมพวกนายท่านถึงทิ้งผมอีกแล้ว… มีจิตสำนึกบ้างสิ…”

เขามีท่าทีงงงันขณะที่สองคนนั้นทิ้งเขาไปอย่างไร้ความปรานี

ที่นี่เป็นชุมชนที่เป็นที่ตั้งของอพาร์ตเมนต์ของจี้หมิง

คืนนี้จี้หมิงเป็นกระสอบทรายมนุษย์ที่จ๋ายหวินเชิ่งหามาให้เจี่ยนอีหลิง

พวกเขาสามคนไปถึงประตูห้องของจี้หมิง ซึ่งบอดี้การ์ดของจ๋ายหวินเชิ่งได้รออยู่ล่วงหน้าแล้ว

เมื่อไปถึงเขาก็เปิดประตูเข้าไปทันที และจี้หมิงที่อยู่ด้านในก็ไม่อาจจะมีแม้แต่โอกาสจะขัดขืน

เมื่อเห็นจ๋ายหวินเชิ่งกับคนอื่นๆเข้ามา จี้หมิงก็พยายามยิ้มพยักหน้าทักทายทำใจดีสู้เสือ

“นายท่านเชิ่ง พี่ซี พวกพี่เพียงแค่โทรศัพท์มาถ้ามีอะไร ไม่จำเป็นต้องมาที่นี่ด้วยตนเองก็ได้…”

รอยยิ้มบนใบหน้าของจี้หมิงนั้นถูกเค้นออกมาอย่างยากลำบาก

กระโดดเชือกห้าพันครั้งเมื่อวันก่อนทำให้เขาปวดเมื่อยไปทั้งตัวเป็นเวลาหลายวัน เขาต้องเดินเหมือนกับมัมมี่ เวลาเข้าห้องน้ำก็นั่งส้วมไม่ได้

หลังจากที่ต้องร้องครางน้ำตาเล็ดไปหลายวัน เขาก็ฟื้นตัวขึ้นมาได้อย่างยากลำบาก

จ๋ายหวินเชิ่งกลับมาหาเขาอีกครั้ง

จี้หมิงพลันรู้สึกถึงลางร้าย

เขาคิดว่าเขาคงได้อยู่อย่างสงบสุขแล้วในหลายวันนี้ เขาไม่คิดที่จะไปไหนและไม่คิดที่จะทำอะไร

อย่าคิดถึงว่าจะไปตอแยนายท่านเชิ่ง เขายังไม่กล้าแม้จะไปตอแยเจี่ยนอีหลิงอีกครั้งด้วยซ้ำไป กระทั่งชื่อของเธอเขาก็ยังไม่อยากที่จะเอ่ยถึง

หยูซีอยากจะหัวเราะเมื่อเขาเห็นจี้หมิงเป็นอย่างนี้ แต่ด้วยจิตวิญญาณของมนุษยธรรม เขาก็จำเป็นต้องกลั้นหัวเราะเอาไว้

หยูซีบอกจี้หมิงว่า “จี้หมิง ครั้งที่แล้วนั้นเป็นนายท่านเชิ่งที่มาตามหานาย แต่คราวนี้เป็นอีหลิงที่มาหานาย ในเมื่อครั้งที่แล้วนายวางแผนจัดการกับอีหลิง แล้วนายก็ยังไม่ได้กล่าวขอโทษอีหลิง”

จี้หมิงเบิกตากว้าง ไม่นะ เขาไม่อยากเชื่อในสิ่งที่ตนเองได้ยิน

นั่นหมายความว่าครั้งที่แล้วที่นายท่านเชิ่งบอกให้เขากระโดดเชือกห้าพันครั้ง เรื่องที่ได้จบลงไปแล้วนั้นเป็นเพียงแค่ส่วนของนายท่านเชิ่ง และก็ยังคงมีส่วนของเจี่ยนอีหลิงที่ต้องคิดแยกต่างหากอย่างนั้นใช่ไหม

จ๋ายหวินเชิ่งหยักรอยยิ้มที่มุมปาก

ปฏิกิริยาของจี้หมิงนั้นรุนแรงกว่าหยูซี

เธอ เธอ หวังว่าเธอคงไม่ใช้สิ่งนี้ตีเขานะ

เมื่อเห็นเจี่ยนอีหลิงตรงเข้ามาหาพร้อมกับไม้แบตมินตัน จี้หมิงรู้สึกตื่นตระหนก

“เจี่ยน เจี่ยนอีหลิง ถ้าเธอมีอะไรก็พูดออกมาเถอะ ฉันขอโทษเธอแล้ว ฉันยอมรับผิดแล้ว อย่าใช้ของแบบนี้ มันฆ่าคนได้นะ”

ใช้ไม้แบตมินตัน นี่มันโหดร้ายไม่ใช่หรือไง

“นอนลง” เจี่ยนอีหลิงกล่าวกับจี้หมิง

อะไรนะ

จี้หมิงไม่สามารถที่จะตามทันกับคำสั่งแปลกๆของเจี่ยนอีหลิง

—————————————————————-

ผู้แปล * 人在屋檐下，不得不低头。 คนอยู่ใต้ชายคาต้องก้มหัว เป็นคำอุปมาอุปไมย หมายถึงการอยู่ภายใต้การบีบบังคับของผู้อื่นจำเป็นต้องยินยอมเชื่อฟัง