เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 1199

บทที่ 1199 พวกพี่ชายไปร้องเพลงกันจริงๆ 1

เธอรู้ว่าเจี่ยนอีหลิงเป็นศัลยแพทย์ที่น่าทึ่ง แต่ไม่เคยรู้ว่าเธอเก่งขนาดนี้

ในวันผ่าตัด เนื่องจากว่าเธอเป็นหมอฝึกหัดคนใหม่ จึงไม่ได้ไปดูเฟยชิงทําการผ่าตัดเหมือนหมอคนอื่น

แต่หลังจากการผ่าตัด การพูดคุยของเพื่อนร่วมงานทําให้เธอรู้สึกถึงความแข็งแกร่งของเจี๋ยนอีหลิงอย่างแท้จริง

“ยังไงก็ดีกว่าพวกเรา อาทิตย์หน้าพวกเราจะจับกลุ่มกัน คุณช่วยเราเชิญเธอได้ไหม?” เจี่ยนอีหลิงไม่ได้อยู่ในกลุ่มงานของสาขา ทําให้เจี่ยนอีหลิงไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของการจับกลุ่มในครั้งนี้

แต่ตอนนี้เพื่อนร่วมงานต้องการใกล้ชิดกับเจี่ยนอีหลิงมากขึ้น ยกเว้นเพียงไม่กี่คน ทุกคนเกือบจะเห็นพ้องกันว่าเจี่ยนอีหลิงสามารถไปเข้าร่วมกลุ่มกับพวกเขาได้

“นี่…ถึงฉันจะถาม แต่มันก็ขึ้นอยู่กับเจี่ยนอีหลิงเอง” จางหยุนไม่กล้าพูดมากเกินไป

มื่อถึงเวลาเลิกงาน จางหยุนและเจี่ยนอีหลิงก็ออกจากโรงพยาบาลด้วยกัน

ทันทีที่พวกเขาเดินออกจากประตู ทั้งสองก็เห็นผู้คนที่เพิ่มมากขึ้นในจัตุรัสไม่ไกลจากโรงพยาบาล

“เกิดอะไรขึ้น?” ความอยากรู้อยากเห็นตามสัญชาตญาณของมนุษย์ ผลักดันให้จางหยุนมองไปทางนั้น “ดูเหมือนว่าจะมีเสียงเปียโน”

เสียงเปียโน?

ทันใดนั้นเจี่ยนอีหลิงก็นึกอะไรขึ้นมาได้ และรีบเดินไปทางทิศทางของฝูงชน

ความครึกครื้นทั่วไปกับเจี่ยนอีหลิงไม่ค่อยเกี่ยวข้องกัน แต่ความครึกครื้นในวันนี้อาจจะแตกต่างออกไปเล็กน้อย

เจี่ยนอีหลิงและจางหยุนเบียดเสียดเข้าไปในฝูงชน

บนจัตุรัสที่ว่างเปล่า มีแกรนด์เปียโนตั้งอยู่

นักดนตรีหนุ่มแสนหล่อเหลากําลังบรรเลงอย่างดื่มดํา นิ้วมือเรียวยาวของเขาเล่นบนแป้นเปียโนอย่างรวดเร็ว ท่าให้ผู้ชมตื่นตาตื่นใจถ้วนก่อน

นักดนตรีไม่ใช่คนอื่น แต่เป็นเจี่ยนหยุ่นน่าว

เจี่ยนหยู่หมินถือไมโครโฟนและร้องเพลงอย่างไพเราะเคียงข้างเขาอย่างสง่างาม ชุดเครื่องเสียงระดับไฮเอนด์กระจายเสียงเปียโนและเสียงร้องได้อย่างลงตัว ดึงดูดผู้ชมนับไม่ถ้วน

ทุกคนจําได้ว่าคนที่เล่นเปียโนเป็นนักเปียโนหนุ่มที่เพิ่งเป็นที่รู้จักในช่วงสองปีที่ผ่านมาและนักร้องคนนี้ก็คือ เซี่ยหมินหยู่ อดีตสมาชิกวง Jupiter ที่ออกจากวงการบันเทิงเมื่อหลายปี

ตรงหน้าทั้งสองคนมีชามใบหนึ่ง ชามแตกมีรอยรั่วภายใน และมีป้ายเขียนข้างๆ ว่า “ยินดีต้อนรับ”

การรวมตัวกันแบบนี้ มากพอที่จะมีคอนเสิร์ตเป็นหมื่นๆ คน แต่สุดท้ายทั้งคู่ก็แสดงกันที่ริมถนนงั้นเหรอ?

นี่มันเรื่องอะไรกัน?

แล้วศิลปินพเนจรจะอยู่กันยังไง?

ถ้าไม่ใช่เพราะบอดี้การ์ดกําลังขวางทางอยู่ ตอนนี้ฝูงชนที่กําลังมุงดูคงพุ่งเข้าไปแล้ว

จางหยุนดึงแขนของเจี่ยนอีหลิง “ฉันไม่ได้ฝันไปใช่ไหม นักเปียโนที่ฉันชอบ กําลังเล่นเปียโนต่อหน้าฉัน”

ตอนที่อยู่ในหมู่บ้านจินฮุ่ย จินจิ่นและเจี่ยนอีหลิงอาศัยอยู่ด้วยกัน ทําให้เธอได้พบกับพี่ชายทั้งหลายของเจี่ยนอีหลิง

แต่จางหยุนไม่เคยเห็น จางหยุนได้พูดคุยกับเจี่ยนอีหลิงเพียงครั้งเดียวก่อนที่จะมาถึงเป่ยจิง และมีคนของเจี่ยนอีหลิงมารับตัวเธอไป

ในช่วงเวลานั้น เธอไม่ได้พบกับครอบครัวของเจี่ยนอีหลิง

ระหว่างที่จางหยุนยังคงประหลาดใจ เจี่ยนอีหลิงก็เดินไปหาเจี่ยนหยู่หมินและเจี่ยนหยุ่นน่าว

บอดี้การ์ดที่ปิดกั้นผู้ชมอื่นๆ ไม่ได้หยุดเจี่ยนอีหลิง

เจี่ยนหยู่หมินและเจี่ยนหยุ่นน่าวต่างก็เห็นเจี่ยนอีหลิง

เจี่ยนหยู่หมินเดินเข้ามาดึงเจี่ยนอีหลิง สายตามองเจี่ยนอีหลิงอย่างอ่อนโยนราวกับว่าเพลงนี้ร้องเพื่อเธอ

เจี่ยนหยู่หมินมีสายตาที่อ่อนโยนและลึกซึ้งเฉพาะตอนที่เขาร้องเพลงเท่านั้น

เป็นไปไม่ได้ที่จะเห็นเขาอ่อนโยนตามปกติ

บทที่ 1200 พวกพี่ชายไปร้องเพลงกันจริงๆ 2

มีผู้ชมที่ยืนดูอยู่จ่าทั้งสองคนได้เมื่อตอนที่เข้าร่วมรายการด้วยกัน และรู้ว่าทั้งสองคนเป็นพี่น้องก้น

และเนื้อเพลงที่ร้องโดยเจี่ยนหยู่หมิน ก็เป็สิ่งที่พี่ชายพูดกับน้องสาว

เธอคือของขวัญจากพระเจ้าสําหรับพวกเรา

เธอคือนางฟ้าของพวกเรา

เธอคือแสงสว่างที่พวกเราอยากปกป้อง

ไม่เคยคิดเลยว่าเธอจะเติบโตขึ้น

ไม่อยากให้เธอต้องสัมผัสสายลมและหยาดฝน