เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 120

大姐大 บทที่ 120: ฉินชวนขอความช่วยเหลือจากสถาบันวิจัย

หลัวซิ่วเอินกล่าวกับเจี่ยนอีหลิงว่า “น้องสาวอีหลิง ไม่ต้องกังวล พี่สาวจะวางตั่งเล็กๆไว้ในรถคราวหน้า พี่สัญญาว่าคราวหน้าน้องจะไม่ลำบากมากขนาดนี้ ถ้าหากว่าไม่มีตั่ง พี่สาวจะให้เฉิงอี้นอนลงบนพื้นเป็นตั่งให้กับน้อง”

เจี่ยนอีหลิงรู้สึกอายอยู่บ้าง ความสูงของเธอเป็นปัญหาจริงๆ…

เธอได้พยายามอย่างหนักในการกินและยืดกล้ามเนื้อมาก่อนหน้านี้ และเธอก็ไม่รู้ว่าเธอจะสูงขึ้นกว่าเดิมอีกสักเล็กน้อยได้หรือไม่

รถเคลื่อนตัวไปจนถึงทางเข้าของสถาบัน และเมื่อพวกเขากำลังจะเข้าไป พวกเขาก็พบกับคนหนึ่งคนยืนอยู่กลางถนน กั้นรถของหลัวซิ่วเอินเอาไว้

หลัวซิ่วเอินไม่ประหลาดใจกับสถานการณ์แบบนี้

มักจะมีคนมากมายที่ไม่ยอมรับฟังการหว่านล้อม พวกเขาคิดว่าการส่งข้อมูลขึ้นไปบนเว็บไซต์ของสถาบันนั้นไม่เพียงพอ ดังนั้นพวกเขาจึงต้องมาที่ประตูของสถาบันวิจัยเพื่อยับยั้งผู้คน

สำหรับคนเหล่านี้นั้น นับได้ว่าเป็นเรื่องที่สามารถเข้าใจได้ไม่ยากนัก ไม่ว่าอย่างไรก็ตามนี่เป็นเรื่องของความเป็นความตายของคนที่พวกเขาห่วงใย

ดังนั้นคงจะไม่ดีนักหากจะปฏิบัติกับพวกเขารุนแรงเกินไป

แต่อย่างไรก็ตามจากที่รู้กันโดยทั่วไป พฤติกรรมของพวกเขาไม่ได้ทำให้เกิดผลใดๆ มีแต่จะเพิ่มปัญหาที่ไม่จำเป็นให้กับสถาบันวิจัย

หลัวซิ่วเอินหมุนกระจกรถลงหลังจากที่หยุดรถแล้ว และตะโกนใส่ชายคนที่อยู่ตรงหน้าเธออย่างวางอำนาจว่า “ออกไปให้พ้นทาง ให้พี่สาวผ่านไปหน่อย แล้วนายค่อยคุยกับรปภ.ไป”

ชายหนุ่มหันมามอง เขาไม่ใช่ใครไหนอื่น เขาก็คือ ฉินชวน

ฉินชวนมองเห็นเจี่ยนอีหลิงนั่งอยู่ตรงที่นั่งผู้โดยสารเพียงแค่เหลือบมอง

รถข้างหน้าเขาเป็นรถของสถาบันวิจัยอย่างไม่ต้องสงสัย

แต่ทำไมเจี่ยนอีหลิงจึงอยู่ในรถของสถาบันวิจัยได้ ฉินชวนประหลาดใจในเรื่องนี้เป็นอย่างมาก

ฉินชวนตรงไปยังด้านข้างรถ ถามเจี่ยนอีหลิงว่า “นักเรียนเจี่ยนอีหลิง เธอมาที่นี่ได้ยังไง”