เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 1215

บทที่ 1215 เธอต้องหาวิธีที่จะทําให้ผู้อํานวยการตระหนักถึงความสามารถเธอ

แต่ในขณะเดียวกันก็มีข่าวดีก็คือ ถ้าไม่มีเจี่ยนอีหลิงเป็นคู่แข่ง เฟยชิงคิดว่าความรู้ทางวิชาชีพของเธอเหนือกว่าเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆในโรงพยาบาลอย่างแน่นอน

ผลการประเมินออกมาในเช้าวันรุ่งขึ้น โรงพยาบาลไม่ได้ประกาศผลทุกคน มีแต่ประกาศผลเลื่อนตําแหน่งของผู้อํานวยการศัลยกรรม แทนผู้อํานวยการคนเดิม

เฟยชิงไม่ผ่านการประเมินครั้งนี้ ตําแหน่งผู้อํานวยการศัลยกรรมถูกแทนที่โดยรองผู้อํานวยการเดิม

แม้แต่ตําแหน่งว่างของรองผู้อํานวยการฝ่ายศัลยกรรมที่ว่างก็ยังไม่ตกไปอยู่กับเธอ

เฟยชิงไม่ยินยอม

เพราะอะไร?

ถ้าเธอไม่มีความสามารถพอก็ไม่เป็นไร

เห็นได้ชัดว่าความสามารถเธอเหนือกว่าคนอื่นๆในโรงพยาบาลอย่างมาก

เฟยชิงมุ่งมั่นที่จะเอาชนะเจี่ยนอีหลิง เธอต้องการเปลี่ยนสถานการณ์นี้ เฟยชิงรู้ว่าถ้าตัวเองต้องการเอาชนะเจี่ยนอีหลิง เธอก็ไม่สามารถทําไปตามรูปแบบได้

ตราบใดที่อยู่ในสาขาเป่ยจิงนี้ เจี่ยนอีหลิงมีข้อได้เปรียบอย่างแน่นอน

เธอต้องหาวิธีติดต่อกับคนของโรงพยาบาลใหญ่ และติดต่อกับผู้อํานวยการ มีเพียงวิธีนี้เท่านั้น เธอจึงจะมีโอกาสได้รับตําแหน่ง และสถานการณ์ที่ดีกว่าเจี่ยนอีหลิง

แต่ผู้อํานวยการของโรงพยาบาลรั่วไห่เซินมักจะเป็นปริศนาต่อโลกภายนอกเสมอ

ในปัจจุบัน มีเพียงสมาชิกของโรงพยาบาลรั่วไห่เซินเท่านั้น ที่ทราบตัวตนของผู้อํานวยการของพวกเขาแล้ว

ในชีวิตจริงมันเป็นไปไม่ได้ที่จะหาผู้อํานวยการพบ ถ้าเขาหาเจอ คนภายนอกคงหาเจอนาน

ตอนนี้มีทางเดียวเท่านั้นที่เฟยชิงจะสามารถติดต่อกับผู้อํานวยการได้ นั่นก็คือการใช้ตัวตนของเธอในฐานะพนักงานของสาขาลั่วไห่เซินส่งอีเมลถึงผู้อํานวยการ

สมาชิกแต่ละคนมีกล่องจดหมายในวันที่พวกเขาเข้าทํางานอย่างเป็นทางการ และสามารถส่งอีเมลถึงกันระหว่างสมาชิกภายในเท่านั้น

หัวหน้าแผนกทั่วไปก็เช่นกัน แต่มีเพียงไม่กี่คนที่จะส่งข้อความถึงผู้อํานวยการ เพราะตอนนี้ พวกเขายังไม่มีความจําเป็นที่จะต้องติดต่อกับผู้อํานวยการ

และในกรณีที่ไม่มีอะไรผิดพลาดเกิดขึ้น ทุกคนจะไม่ส่งอีเมลถึงผู้อํานวยการเพื่อก่อกวนเขาโดยไม่มีเหตุผล

เฟยชิงตัดสินใจส่งข้อความไปยังกล่องจดหมายนี้

แน่นอนว่าเธอไม่สามารถส่งข้อความทักทายธรรมดาๆได้ เธอต้องการที่จะส่งข้อความที่สามารถทําให้ผู้อําานวยการสังเกตเห็นเธอ นั่นก็คืองานวิจัยทางการแพทย์ วิทยานิพนธ์ทางการแพทย์ และสิ่งที่สามารถแสดงความสามารถเธอได้

เธอต้องการที่จะพิสูจน์ว่าการผ่าตัดครั้งสุดท้ายเป็นเพียงข้อยกเว้น เธอมีความสามารถที่มากกว่าเจี่ยนอีหลิง

หลังจากตัดสินใจแล้ว เฟยชิงก็เริ่มก้มหน้าก้มตา เขียนวิทยานิพนธ์และเขียนรายงาน จนละเลยการกินและลืมการนอน

เธอจะแสดงความสามารถเธอต่อผู้อํานวยการ ไม่ใช่แค่จํากัดไว้ที่ด้านการผ่าตัดแต่ยังรวมถึงความสามารถด้านอื่นๆอีกด้วย

วันรุ่งขึ้นเจี่ยนอีหลิงได้รับอีเมลพร้อมไฟล์แนบจํานวนมากในกล่องเมลที่ทํางาน เจี่ยนอีหลิงตรวจสอบเนื้อหาของไฟล์แนบอย่างละเอียดรอบครอบและตอบกลับ

ต้องยอมรับว่าเฟ่ยชิงนั้นมีความเป็นมืออาชีพมากพอ แม้ว่าเฟยชิงจะเทียบไม่ได้กับเจี่ยนอีหลิง แต่ในโรงพยาบาลลั่วไห่เซินสาขาเมืองเป่ยจิงเฟยชิงนั้นอยู่ในระดับหนึ่งอย่างแน่นอน

ไฟล์แนบที่เธอส่งถึงเจี่ยนอีหลิง ก็สามารถอธิบายได้ดีมากเช่นเดียวกัน

หลังจากเฟียชิงส่งข้อความถึงผู้อํานวยการ เฟยชิงก็รอรับจดหมายตอบกลับอย่างใจจดใจจ่อ

เธอเชื่อว่าคนที่สามารถสร้างโรงพยาบาลที่ยิ่งใหญ่อย่างลั่วไห่เซินได้นั้นจะต้องเป็นคนที่มีความสามารถ และมีความเฉลียวฉลาดอย่างแน่นอน

ในช่วงเช้าเธอเปิดเช็คเมลบ็อกซ์ไม่ต่ํากว่า 20 ครั้ง

ในที่สุดตอนเที่ยง เธอเห็นค่าตอบขณะรับประทานอาหารกลางวันในโรงอาหาร

คําตอบของผู้อํานวยการนั้นไม่ได้ตอบมาแบบสุกเอาเผากินเลยแม้แต่น้อย

วิเคราะห์และประเมินรายงานวิทยานิพนธ์ที่เธอได้ส่งไปทั้งหมดอย่างรอบคอบ

ทําได้ดีมาก ผู้อําานวยการกล่าวชม

หากยังมีข้อบกพร่อง ผู้อํานวยการจะเสนอความคิดเห็นให้แก้ไข

นายท่านรองจ่ายมีเทียนซิ่งกรุ๊ปของตัวเองที่ต้องดูแลและจัดการ บริษัทต่างๆที่สร้างขึ้นโดยบรรพบุรุษของตระกูลจ่ายควรได้รับการจัดการโดยจ่ายหวินเชิ่ง

แม้แต่นายท่านรองจ่ายก็ยังต้องการให้จ่ายหวินเชิ่งสืบทอดเทียนซิ่งกรุ๊ปที่เขาก่อตั้ง

ในใจนายท่านรองจ่าย ทุกสิ่งทุกอย่างในตระกูลจ่ายจะต้องตกไปอยู่ในมือจ่ายหวินเชิ่ง “อารอง ตอนนี้พบสาเหตุการตายของพ่อผมแล้ว ไม่ใช่อาที่เป็นต้นเหตุ มันถูกวางแผนโดยมู่หรูไห่เพื่อเบี่ยงเบนความสนใจ อาไม่จําเป็นต้องรู้สึกผิดอีกต่อไป อาควรพิจารณาด้วยเหตุการณ์ตลอดชีวิตของอา…”

“ดึงฉันมาทําไม? ยังไงก็ดูแลเรื่องของตัวเองด้วย ตอนนี้สุขภาพของนายก็ดีขึ้นแล้ว ถึงเวลาเตรียมตัวสําหรับการแต่งงานกับเสี่ยวหลิงแล้ว”

“อารอง เรามาหาข้อตกลงกันเถอะ”

“นายต้องการทําข้อตกลงกับอารองงั้นเหรอ?”

นายท่านรองจ่ายมองจ่ายหวินเชิงด้วยความสนใจ

แม้ว่าจ่ายหวินเชิ่งจะฉลาด แต่ต่อหน้าอารองเขาก็ยังคงเป็นเด็ก

“ใช่ เมื่อไหร่อาจะหาคู่ให้ตัวเองสักที อีกไม่นานเสี่ยวหลิงและผมก็ใกล้จะให้กําเนิดบุตรออกมาแล้ว”

“นายจะขอแบบนี้กับอารองได้ยังไง?…”

“นี่เป็นค่าขอที่ยุติธรรมมาก พวกเราแต่ละคนต้องเสร็จสิ้นภารกิจในการแตกกิ่งก้านสาขาของตระกูลจ่าย”

จากมุมมองหนึ่ง เรื่องนี้ยุติธรรมมาก

“นายและเสี่ยวหลิงรักกันอย่างแท้จริง เป็นเรื่องปกติที่จะแต่งงานและมีลูกกัน นายจะลากอารองลงน้ําไปทําไม?”

“หลานชายกําลังจะแต่งงาน เป็นเรื่องปกติเหมือนกันที่อารองคนนี้จะต้องแต่งงาน” จ่ายหวินเชิ่งมีเหตุผลที่ดี

นายท่านรองจ่ายถูกหลานชายของตัวเองทําให้ไม่มีทางเลือก

ถ้าเป็นเรื่องของคนอื่น ด้วยอารมณ์แบบนายท่านรองจ่ายฉันคงไล่คนออกนานแล้ว

ขณะที่อากับหลานกําลังคุยกันอยู่ ผู้ช่วยก็เคาะประตู “นายท่านรอง นายท่านเชิ่ง สะใภ้มาแล้ว”