เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 1221

บทที่ 1221 เลี้ยงกระต่ายไว้กิน 2

ไม่รอเจี่ยนอีหลิงเข้าใจความหมายของประโยคนี้จ่ายหวินเชิ่งก้มหน้าและจูบเธออีกครั้ง

ทันทีหลังจากนั้น สมองก็ว่างเปล่าอย่างควบคุมไม่ได้ ความคิดของเธอที่เงียบขรึมมาตลอดก็พลันสับสนไปหมด

เช้าวันรุ่งขึ้น ท้องฟ้าเพิ่งจะรุ่งสาง ทั้งคนสองคนนอนอยู่บนเตียงรกๆ

จ่ายหวินเชิ่งตื่นเช้า หันไปด้านข้างแล้วมองลงไปที่ร่างเล็กที่บอบบางในอ้อมแขนของตัวเอง มีรอยแดงหลายจุดบนผิวสีขาวและอ่อนโยนของเธอ

ใบหน้าเธออ่อนเพลียอย่างเห็นได้ชัด และนอนหลับสบายเป็นพิเศษ

ครึ่งชั่วโมงต่อมา เจี่ยนอีหลิงก็ตื่นขึ้นมาเธอเปิดตาข้างหนึ่ง สิ่งที่เธอเห็นคือรอยยิ้มบางๆที่จ้องมองมาที่เธอ จ่ายหวินเชิ่งแอบมองเธอที่กําลังหลับใหลอยู่

เจี่ยนอีหลิงรีบดึงผ้าห่มมาคลุมของตัวเองอย่างรวดเร็ว

ภาพเมื่อคืนผุดขึ้นมาในหัว มือทั้งสองที่ก่าผ้าห่มแน่นขึ้น

จ่ายหวินเชิ่งยิ้มและดึงผ้าห่ม “อย่าปิด ถ้าปิดอีกครั้งฉันจะใช้วิธีการรับมือในแบบของตัวเองแล้วนะ”

เจี่ยนอีหลิงไม่ยอมปล่อยมือ ซ่อนตัวอยู่หลังผ้าห่ม ไม่กล้ามองจ่ายหวินเชิง จ่ายหวินเชิ่งรู้สึกกังวลใจและตลก “ใครเคยบ่นเรื่องการมีลูกมาก่อน?”

ผลลัพธ์ล่ะ? ความรู้เชิงทฤษฎีมีมากมาย เมื่อมาถึงการปฏิบัติมันจะกลายเป็นเรื่องงี่เง่า “นายมันคนไม่ดี!”

เสียงประท้วงของเจี่ยนอีหลิงดังออกมาจากผ้าห่ม

“ฉันไม่ดีตรงไหน?” จ่ายหวินเชิ่งแก้ตัวสําหรับของตัวเองว่า “นั่นคือสิ่งที่เธอต้องการ ฉันกําลังทําสิ่งที่เธอต้องการ เธอต้องการมีลูก นั่นคือวิธีที่จะทําให้เธอมีลูก”

“นาย…..นายต้องการให้ฉันเรียกนายว่า……”

ในเวลานั้นจ่ายหวินเชิ่งแกล้งหยอกล้อเจี่ยนอีหลิงให้เธอเรียกเขาว่าสามี

“เรียกฉันว่าอะไรดีน้า?” จ่ายหวินเชิ่งถามทั้งๆที่รู้ทัน

“ไม่สนใจนายแล้ว!”

เจี่ยนอีหลิงคลุมปิดอย่างแน่นหนา ไม่ยอมให้ความร่วมมือจ่ายหวินเชิ่ง

เมื่อคืนจ่ายหวินเชิ่งแย่มากจริงๆ

พูดค่าแปลกๆ และท่าเรื่องแปลกๆ แปลกทุกอย่าง

สุดท้ายลําคอของเจี่ยนอีหลิงก็แหบแห้ง ทําได้แค่เสียงเหมือนลูกแมวเท่านั้น

จ่ายหวินเชิ่งไม่ใช่ว่าเขาไม่สงสารเจี่ยนอีหลิง ที่เขาอดทนได้มาเป็นเวลานานเพราะสงสารเธอ

“กูลู~”

ท้องของเจี่ยนอีหลิงร้องอย่างควบคุมไม่ได้

หลังจากที่เมื่อคืนเหวี่ยงไปเกือบทั้งคืน เจี่ยนอีหลิงก็หมดแรงไปมาก

ตอนนี้ท้องว่าง

“เธอนอนพักสักครู่ ฉันจะไปทําอาหารเช้ามาให้” จ่ายหวินเชิ่งยกผ้าห่มขึ้น และลุกไปทําอาหารให้เจี่ยนอีหลิง

เจี่ยนอีหลิงรู้สึกถึงความชื่นชอบรอบๆตัว เธอจึงค่อยๆเปิดผ้าห่มออก

ทันทีที่โผล่หัวออกมา ก็เห็นจ่ายหวินเชิ่งเปลือยอยู่ตรงหน้า

เธอรีบดึงผ้าห่มมาคลุมหัวอีกครั้ง

อับอายจนตาย

แม้ว่าจ่ายหวินจะไม่มีทักษะในการทําอาหารแบบเจี่ยนอีหลิง แต่ก็ไม่เป็นไรทําอาหารเช้าง่ายๆไปก่อน

เขาทอดไข่ ทอดเบคอนสองสามชิ้น แล้วเทนมสักแก้ว

เมื่อกลับไปที่ห้องนอนพร้อมถาด เจี่ยนอีหลิงก็แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว

“กินอาหารว่างรองท้องไปก่อน ฉันสั่งอาหารไปแล้วอีกไม่นานก็คงจะถึง”

“นาย นายแต่งตัวให้เรียบร้อยก่อน” เจี่ยนอีหลิงไม่กล้ามองจ่ายหวินเชิ่ง

“ฉันเปลือยแค่ท่อนบน” นั่นไม่ได้เหรอ? เขาเคยแสดงร่างกายท่อนบนนี้ที่บ้าน เธอก็เคยเห็นหลายครั้งแล้ว ไม่เห็นเธออาย

เมื่อไม่นานมานี้ตอนที่เธออยู่ที่หมู่บ้านจินฮุ่ย เธอต้องถอดเสื้อผ้าของเขาและรังแกเขาเพราะในเวลานั้นเขาไม่มีความสามารถในการต่อต้าน

“สวมมัน…” เจี่ยนอีหลิงไม่กล้ามองรอยบนหน้าอกจ่ายหวินเชิ่ง

จ่ายหวินเชิ่งก็ไม่ผิดเหมือนกัน “ผมไม่รู้ว่าเป็นใคร ที่โทรไปเรียกอีหลิงของผม”
ยังไงท่านผู้เฒ่าจ่ายข้ามจ่ายหวินเชิ่ง และโทรเรียกเจี่ยนอีหลิงโดยตรง เจี่ยนอีหลิงไม่รู้ว่าจะปฏิเสธ