เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 145

大姐大 บทที่ 145: หน้าตาก็ยังต้องการอยู่

“ฉิบ นั่นเป็นเซี่ยหมินหยูจริงๆ เซี่ยหมินหยูของวงจูปีเตอร์”

หลัวซิ่วเอินตื่นเต้นขึ้นมาในทันใด เธอดึงเฉิงอี้ถอยกลับมาและรัดคอเขาจนหายใจไม่ออก

“เฉิงอี้ดูสิ นี่เป็นเซี่ยหมินหยูจริงๆ”

“พี่สาวเอิน ตอนที่พี่เห็นไอดอล พี่ต้องรีบเข้าไปหาขอให้เขาเซ็นต์ลายเซ็นต์…” เฉิงอี้หายใจไม่ค่อยออกและพูดออกมาอย่างยากลำบาก

แทนที่จะรัดคอเขา ไปขอลายเซ็นต์จะดีกว่า

“ใช่ๆ ขอลายเซ็นต์ ถ่ายรูปคู่”

เมื่อตอนที่หลัวซิ่วเอินรู้สึกตัว เธอรีบล้วงกระเป๋าสะพาย และก็พบว่าไม่มีทั้งปากกาและกระดาษ

ถ้าอย่างนั้นก็ทำได้แค่เพียงถ่ายรูปคู่อย่างเดียว หลัวซิ่วเอินรีบคว้าโทรศัพท์มือถือของเธอออกมา

เมื่อเห็นว่าหลัวซิ่วเอินต้องการที่จะถ่ายรูปคู่กับเขา เจี่ยนหยู่หมินรีบหมุนตัวหนีหน้าและหลบไปที่เตียงของเจี่ยนอีหลิง คว้าผ้าห่มขึ้นมาคลุมฝังตัวเองอยู่ใต้ผ้าห่ม

แฟนเพลงนั้นไม่จำเป็น แต่หน้าตานั้นยังต้องการอยู่

ถ้าจะว่าไปแล้ว เขาก็ยังเป็นไอดอลนักร้องอยู่

เจี่ยนอีหลิงผงกหัวขึ้นมองไปยังก้อนผ้าห่มก้อนใหญ่ที่หุ้มห่อรอบตัวของเขา

เธอยื่นมือเล็กๆของเธอออก ช่วยดึงผ้าห่มให้คลุมตัวเขามิดชิดยิ่งกว่าเดิม

เฉิงอี้แตะปลายจมูกของตนเอง “เอ่อ พี่สาว พี่ทำให้ไอดอลของพี่กลัวได้สำเร็จแล้ว”

ตอนแรกนั้นหลัวซิ่วเอินยืนงงงันไปพักหนึ่ง จากนั้นเธอก็รู้สึกว่ามีอะไรที่ผิดแปลกไปจากปกติ

“ทารกใหญ่อีหลิง น้องรู้จักเซี่ยหมินหยู่เหรอ”

“อื้อ” เจี่ยนอีหลิงตอบ

ในเวลานี้ เจี่ยนหยู่หมินก็ส่งเสียงออกมาจากผ้าห่ม

“ฉันเป็นพี่ชายของเธอ”

เพราะว่าผ้าห่ม เสียงที่ออกมาจึงค่อนข้างทึบมากกว่าปกติ แต่ก็ยังฟังดูดี

เซี่ยหมินหยู่กลับกลายเป็นพี่ชายของทารกใหญ่อีหลิงอย่างนั้นเหรอ

“ไม่ นายสกุลเซี่ย เธอนั้นสกุลเจี่ยน” หลัวซิ่วเอินมองไปยังภูเขาผ้าห่มที่ตั้งอยู่ด้วยความแปลกใจ จากนั้นก็หันกลับไปที่เจี่ยนอีหลิง

“นั้นเป็นชื่อฉายาใช้บนเวที”