เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 152

大姐大 บทที่ 152 เพื่อนกลุ่มอื่นของเจี่ยนอีหลิง

เมื่อเหอเยี่ยนเห็นเจี่ยนหยู่เจี๋ยอีกครั้งในเช้าวันถัดไป ใบหน้าของเจี่ยนหยู่เจี๋ยก็ปราศจากความมีชีวิตชีวาและความสดใสในอดีตไปจนสิ้น

เหอเยี่ยนถามเขาในเรื่องของการตัดสินใจทันทีที่เธอเห็นเขา “ลูกตัดสินใจในเรื่องนั้นยังไง”

เหอเยี่ยนได้รอคอยการตัดสินใจของเจี่ยนหยู่เจี๋ย ถ้าเด็กคนนี้เลือกที่จะช่วยเจี่ยนอีหลิง เช่นนั้นเธอผู้เป็นมารดาก็จะถูกบีบให้เดินไปในเส้นทางของความโดดเดี่ยว

“แม่ยังต้องถามอีกเหรอ ผมไม่เห็นอะไรเลยเมื่อคืน”

เสียงของเจี่ยนหยู่เจี๋ยนั้นเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เหมือนกับสระน้ำนิ่งที่ไร้ละลอกแห่งชีวิต

เขาได้ตัดสินใจเลือกที่จะปกป้องแม่ของตนเอง

แต่นี่ก็หมายความว่าเขาก็ได้ทรยศต่อน้องสาวอีหลิงเช่นเดียวกัน

เขาไม่สมกับการเป็นพี่ชายของอีหลิงอีกต่อไปแล้ว

จิตใจของเจี่ยนหยู่เจี๋ยแตกสลายและเขาได้แต่ร้องไห้คร่ำครวญตลอดคืน

สุดท้ายเขาก็สงบระงับใจลงได้

เพื่อที่จะตัดสินใจเช่นนี้ เขาต้องละทิ้งไม่เพียงแต่ความรู้สึกที่มีต่อน้องสาวของเขา แต่รวมไปถึงความไร้เดียงสา การมองโลกในแง่ดี และความคิดที่เป็นบวกของวัยรุ่นอีกด้วย

เมื่ออายุได้สิบเจ็ดปี

สุดท้ายเขาก็ต้องยอมพ่ายแพ้ต่อความเป็นจริง และผลประโยชน์

เหอเยี่ยนมองไปยังเจี่ยนหยู่เจี๋ยซึ่งหันตัวจากไปอย่างคนไร้ชีวิต และก็พลันรู้สึกว่าลูกชายคนนี้กลับกลายเป็นคนแปลกหน้า

ปฏิกิริยาของเขานั้นไม่เหมือนกับแต่ก่อน

###

เจี่ยนอีหลิงยังคงนอนอยู่ในโรงพยาบาล

วันนี้มีคนหลายคนมาเยี่ยมเธออีกทั้งยังนำของขวัญเยี่ยมมามากมาย ล้วนแล้วแต่เป็นยาบำรุงล้ำค่าที่ช่วยบำรุงร่างกาย

เพียงแต่ว่าคนตระกูลเจี่ยนไม่รู้จักพวกเขา

เวินน่วนรู้สึกแปลกใจที่เห็นผู้ชายในชุดสูทหลายคนปรากฏตัวในหอผู้ป่วยของเจี่ยนอีหลิง

สุภาพบุรุษมารยาทดีในชุดสูททักทายเวินน่วนที่ยืนอยู่ข้างเตียงเจี่ยนอีหลิง