เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 204

大姐大 บทที่ 204 สนใจเรียนเคมีไหม

สีสัน กลิ่นหอม และรสชาติเมื่อรวมเข้าด้วยกันแล้วย่อมทำให้ผู้คนอดขยับนิ้วและน้ำลายสอไม่ได้

“ทานช้าๆ” เจี่ยนอีหลิงเตือน

“ได้” มุมปากของจ๋ายหวินเชิ่งนั้นยกขึ้นเล็กน้อย

ฉินชี่เชวนรู้สึกในใจว่าการได้เห็นฉากนี้นั้นเป็นอะไรที่เหนือกว่าความประหลาดใจ

แม้ว่าฉากนี้ดูเหมือนจะธรรมดาเป็นอย่างมาก แต่ถ้าผู้คนในเมืองหลวงเห็นเข้า เขาสามารถประเมินได้ว่าคนเหล่านั้นจะต้องปากอ้าตาค้าง

นายท่านเชิ่งผู้มีชื่อเสียงในเรื่องยากที่จะรับมือนั้นว่าง่ายขนาดนี้เลยเหรอเมื่อตอนเผชิญหน้ากับเด็กหญิงตัวเล็กๆ

ก่อนหน้านี้ ความสนใจที่ฉินชี่เชวนมีต่อเจี่ยนอีหลิงมากที่สุดก็คือความรู้ของเธอ

หลังจากช่วงเวลานี้แล้ว ความสนใจที่มีมากที่สุดพร้อมกับความสงสัยในตัวเธอนั้นกลายเป็นความสัมพันธ์ที่น่าอัศจรรย์ระหว่างเธอกับจ๋ายหวินเชิ่ง

นายท่านเชิ่งผู้ที่มีอารมณ์ร้ายที่สุดและยากที่จะรับมือมากที่สุดในเป่ยจิงกับเด็กหญิงอัจฉริยะจากเมืองเหิงเหย่วน กลายเป็นการผสมผสานที่น่าสนใจยิ่งนัก

เมื่อมองไปยังอาหารตรงหน้าจ๋ายหวินเชิ่ง หยูซีอดไม่ได้ที่จะกลืนน้ำลาย

“เทพหลิง ทำอาหารให้พี่ด้วยหรือเปล่า” เขาละโมบ

“กินอาหารโต๊ะจีนของนายไป”

ก่อนที่เจี่ยนอีหลิงจะทันได้พูดอะไร จ๋ายหวินเชิ่งก็ได้พูดขึ้นพร้อมกับทำตาเขียว ทำให้เขาต้องกลืนน้ำลายลงท้องไปด้วยความหวั่นเกรง

“ใช่ ใช่ ใช่ ผมมีโต๊ะจีนอยู่” หยูซีถอนสายตาของเขากลับคืนมาที่โต๊ะที่มีปลาตัวใหญ่และเนื้อที่เชฟของร้านอาหารได้เตรียมไว้ให้

ชีวิตของคนเราถูกลิขิตให้มีและไม่มีในหลายสิ่งหลายอย่าง

เห็ดย่างของเทพหลิง เขาเกรงว่าตัวเขาเองจะไม่มีวาสนาที่จะได้ลิ้มลอง

เจี่ยนอีหลิงก็นั่งลงเช่นเดียวกันและก็ตั้งอกตั้งใจรับประทานเนื้อของเธอ

ฉินชี่เชวนเห็นว่ามันเป็นเรื่องแปลกและน่าขบขัน “นายท่านเชิ่งชอบทานเห็ดตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”

“ไม่นานมานี้” จ๋ายหวินเชิ่งลิ้มชิมรสอาหารในจานอร่อยที่เจี่ยนอีหลิงทำให้นี้อย่างไม่เร่งรีบ

หลังจากที่ฉินชี่เชวนดูด้วยความสนใจอยู่พักหนึ่ง ความสนใจของเขาก็ตกไปอยู่ที่เจี่ยนอีหลิงอีกครั้ง

เขามาพบกับจ๋ายหวินเชิ่งก็เพราะว่าตัวตนของอีกฝ่าย แต่ความสนใจของเขาที่มีต่อเจี่ยนอีหลิงนั้นมาจากใจของเขาอย่างแท้จริง

“ไม่” เจี่ยนอีหลิงปฏิเสธอีกครั้ง

ก็ยังไม่มีความลังเล

ฉินชี่เชวนไม่คาดคิดว่าตนเองจะถูกปฏิเสธอย่างเด็ดขาดแบบนี้

พูดตามหลักแล้ว อีกฝ่ายจะต้องรู้กาลเทศะบ้างถึงแม้ว่าจะปฏิเสธก็ตาม

ฉินชี่เชวนไม่ได้โกรธ นี่มีความหมายว่าเธอนั้นเป็นคนกล้าคิดกล้าทำ

หลังจากที่พูดกับเจี่ยนอีหลิงเป็นเวลานาน แต่เจี่ยนอีหลิงก็ยังปฏิเสธ ฉินชี่เชวนก็ได้แต่ยอมแพ้เป็นการชั่วคราว

แต่เขาก็ไม่ได้ยอมแพ้จริงๆ เจี่ยนอีหลิงยังคงเรียนอยู่ปีแรกของมัธยมปลาย และยังคงมีเวลาอยู่ก่อนที่เธอจะสอบเข้ามหาวิทยาลัยเพื่อเลือกเส้นทางชีวิต

จากนั้นฉินชี่เชวนได้เชื้อเชิญจ๋ายหวินเชิ่ง เจี่ยนอีหลิง กับหยูซี ไปยังงานเลี้ยงมื้อเย็นการกุศลคืนวันหยุดสุดสัปดาห์

“หัวหน้าน้อยฉินมาเยือนเมืองเหิงเหย่วนนี้ไม่มีเวลาว่างเลยนะ คุณต้องจัดทั้งการแข่งขันเคมีและงานเลี้ยงอาหารค่ำการกุศลอีก” จ๋ายหวินเชิ่งเย้ยหยัน

—————————————