เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 261

大姐大 บทที่ 261 ป้าโม่ถูกไล่ออก 4

การตอบสนองของเจี่ยนหยุ่นน่าว เหมือนกับเข็มที่แทงเข้าไปในหัวใจของโม่ชืออวิ้น

ถึงเธอจะเคยคาดเดามาก่อน เมื่อถึงตอนนี้เธอก็สามารถสรุปได้อย่างสมบูรณ์ว่า ความสัมพันธ์ระหว่างเจี่ยนหยุ่นน่าวกับเธอนั้นพังทลายลงไปแล้ว

ส่วนสาเหตุที่เลิกรานั้นเจี่ยนหยุ่นน่าวไม่พูดออกมาแม้แต่น้อย ไม่แม้แต่จะซักถามหรือทะเลาะกัน

เขาตัดสินโทษตายของเธอเพียงฝ่ายเดียวอย่างเงียบๆ

โม่ชืออวิ้นยังคงมีความหยิ่งผยองอยู่ในกระดูกของเธอ แม้จะเป็นเพียงแค่ทัศนคติของเจี่ยนหยุ่นน่าวที่เปลี่ยนไป เธอก็จะไม่ยอมลดตัวเองไปถามเขาว่าทำไมเขาถึงทำแบบนี้

แต่วันนี้ไม่ใช่แค่ปัญหาของเธอคนเดียว แต่รวมถึงแม่เธอด้วย

ดังนั้นโม่ชืออวิ้นจึงเปลี่ยนท่าทีก่อนหน้านี้ ทันใดนั้นเธอก็ก้าวไปข้างหน้าและมาที่หน้าต่างรถ

“หยุ่นน่าว เกิดอะไรขึ้น อย่างน้อยก็บอกเหตุผลให้ฉันรู้ทีสิ”

“ฉันก็ไม่รู้ว่าทำไม” เจี่ยนหยุ่นน่าวก็เห็นพวกเธอยืนอยู่พร้อมกระเป๋าเดินทางที่ประตูบ้านเช่นกัน นั่นหมายความว่าพวกเธอถูกเชิญออกจากบ้านตระกูลเจี่ยน

“หยุ่นน่าว เรารู้จักกันมานานกว่าสองปี แน่ใจหรือว่าต้องการเลิกติดต่อกันแบบนี้ ทั้งยังไม่ให้เหตุผลกับฉัน”

“เรารู้จักกันมากว่าสองปีแล้ว …” เจี่ยนหยุ่นน่าวพูดทวน “โม่ชืออวิ้น ฉันต้องบอกว่าฉันไม่รู้เกี่ยวกับเธอกับแม่ของเธอเลย และฉันก็ไม่สนใจในเรื่องการจ้างคนรับใช้ของครอบครัวด้วย”

เรื่องการจ้างคนรับใช้

ประโยคนี้ประโยคเดียวได้ดึงโม่ชืออวิ้นให้กลับคืนสู่ความเป็นจริงที่ขมขื่นที่สุด

คนรับใช้ กลับกลายเป็นว่าในหัวใจของเจี่ยนหยุ่นน่าวเธอเองก็ยังคงเป็นเพียงลูกสาวของคนรับใช้ในบ้านของเขา

อ่านบทล่าสุดที่ my-novel.co หรือ www.thai-novel.com

เธอคิดว่าในบ้านตระกูลเจี่ยน อย่างน้อยเขาก็แตกต่าง

“โอเค ฉันเข้าใจแล้ว” โม่ชืออวิ้นดึงดัน ไม่ยอมที่จะแสดงสีหน้าเศร้า

ถึงจะเป็นลูกสาวของคนรับใช้ ก็ต้องมีความนับถือตนเองเช่นเดียวกัน

โม่ชืออวิ้นหันตัวกลับและพาแม่เธอจากไป

“แม่ เราไปกันเถอะ”

“ชืออวิ้น…” ป้าโม่ถูกลูกสาวลากออกไป เธอหันหน้ากลับมาอย่างไม่เต็มใจ เธอยังไม่ได้รอจนกว่าคุณท่านคุณนายจะกลับมา เธอยังไม่ยอมแพ้

“แม่ หยุดพูด ไปกันเถอะ” โม่ชืออวิ้นกล่าวอย่างหนักแน่น

ต่อให้พวกเธอจะออกจากบ้านตระกูลเจี่ยน พวกเธอก็จะยังอยู่ได้

แม้ชีวิตจะขมขื่นอยู่บ้าง แต่อย่างน้อยก็อยู่อย่างมีศักดิ์ศรี

โม่ชืออวิ้นและป้าโม่เดินไปได้เพียงสิบเมตร พวกเธอมีกระเป๋าเยอะเดินไกลไม่ได้ ต้องรอให้รถมาเท่านั้น

เมื่อโม่ชืออวิ้นมองกลับไปที่ประตูคฤหาสน์ตระกูลเจี่ยน รถของเจี่ยนหยุ่นน่าวได้ขับเข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลเจี่ยนเรียบร้อยแล้ว ประตูเหล็กขนาดใหญ่ก็ได้ปิดลงไปแล้ว

เพราะต้องรอรถบัส สองแม่ลูกต้องรอท่ามกลางลมหนาวเป็นเวลานาน

ในตอนนี้ ก็มีรถคันหรูหยุดอยู่ตรงหน้าสองแม่ลูก

ตอนแรกแม่ลูกไม่ได้ดูรถ เพียงแค่คิดว่าพวกเขามาหาคนตระกูลเจี่ยนในคฤหาสน์ตระกูลเจี่ยน

จนกระทั่งคนในรถลงจากรถ จากนั้นก็มีชายวัยกลางคนที่แต่งตัวดีเดินไปตรงข้างหน้าแม่และลูกสาว

“มิสโม่ชืออวิ้นใช่หรือเปล่าครับ”

โม่ชืออวิ้นมองไปยังชายที่พูดจาสุภาพนี้ด้วยความประหลาดใจ

“ฉันเอง คุณเป็นใครกัน”

“มิสโม่ชืออวิ้นเคยพบกับหญิงตั้งครรภ์ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ที่ข้างถนนเมื่อสองปีก่อน”

โม่ชืออวิ้นพยักหน้า “ฉันเคยพบ ฉันพาเธอไปโรงพยาบาล พอหมอบอกว่าเธอไม่เป็นไร ฉันจึงจากไป”

“หญิงตั้งครรภ์ที่มิสโม่ชืออวิ้นได้ช่วยไว้คือนายหญิงของผม เพราะความช่วยเหลือของคุณ นายหญิงจึงปลอดภัยรวมไปถึงเด็กในท้องก็ได้รับการช่วยชีวิต นายท่านกับนายหญิงต่างรู้สึกซาบซึ้งกับความช่วยเหลือของมิสโม่ชืออวิ้นเป็นอันมาก พวกเขาจึงส่งผมออกมาตามหาคุณ แต่เนื่องจากคุณมีข้อมูลน้อยมากในตอนนั้น เราจึงต้องใช้เวลามากในการค้นหาคุณ”

บทที่ 262 นิทรรศการกล้วยไม้ 1

โม่ชืออวิ้นตอบกลับว่า “ในสถานการณ์แบบนั้น ถึงเปลี่ยนเป็นคนอื่นฉันก็จะช่วย ด้วยนี่คือสิ่งที่ฉันควรทำ”

โม่ชืออวิ้นรู้ว่าสถานการณ์ของเธอไม่สู้ดี แต่เธอไม่ต้องการขอให้คนอื่นช่วยเธอในเรื่องนั้น

ชายคนนั้นยิ้ม จากนั้นก็ถือโอกาสดูสถานการณ์ของโม่ชืออวิ้นและโม่ฮุ่ยฉิง กระเป๋าเดินทางรอบตัวพวกเธอได้อธิบายถึงสถานการณ์ปัจจุบันของพวกเธอได้อย่างชัดเจน

กล้วยไม้หายากและมีค่าหลายชนิดถูกจัดแสดงในงานนิทรรศการ

เจี่ยนอีหลิงและปู่เจี่ยนให้ความสนใจกับดอกไม้มาก

เมื่อปู่เจี่ยนพูดถึงกล้วยไม้ เจี่ยนอีหลิงก็ฟังเขาอย่างตั้งใจ

สิ่งนี้ทำให้ปู่เจี่ยนมีความสุขมาก เขารู้สึกว่าไม่มีใครที่บ้านเข้าใจเขาเลย และเมื่อตอนนี้หลานรักคนโปรดเขากลับฟังเขาคุยเรื่องกล้วยไม้อย่างอดทน อารมณ์เขาจึงเบิกบานเป็นพิเศษ

คนอื่นๆกลับเป็นขี้เหล้าที่ใจไม่อยู่กับแก้ว*

โดยเฉพาะเจี่ยนหยุ่นน่าว สายตาของเขาไม่เคยห่างจากเจี่ยนอีหลิง

เขาตามหลังเธอมาก็ได้เพียงแค่มองดูเธอเท่านั้น

สิ่งที่เขาอยากจะบอกกับเธอก่อนออกที่จะออกเดินทาง กลับไม่สามารถพูดได้ในตอนนี้

ความขมขื่นและรสชาติของอารมณ์นั้นไม่อาจพรรณนาได้

หลังจากเตร็ดเตร่ดูในงานสักพัก ชายชราเจี่ยนค่อยพาเจี่ยนอีหลิงไปบริเวณส่วนที่เป็นสวนพักผ่อนเพื่อกินและดื่ม

ในที่สุดเจี่ยนชูฉิงและพวกก็สบโอกาสที่จะนั่งกับเจี่ยนอีหลิง

เวินน่วนนำขนมทุกชนิดที่เธอชอบมาให้เจี่ยนอีหลิง

เจี่ยนอีหลิงกล่าวขอบคุณ เธอทั้งดูนิสัยดีและสุภาพ

แต่เพราะเนื่องจากสุภาพเกินไป จึงดูเหินห่างและแปลกแยก

ไม่ต้องสงสัยเลยว่านี่ย่อมเป็นการเชือดเฉือนใจของพวกเขา

แต่เจี่ยนอีหลิงไม่รู้ตัว

ในเวลานี้ก็มีคนรู้จักเข้ามาหา

คนนี้เป็นเพื่อนเล่นดอกไม้ของปู่เจี่ยน เป็น CEO ของบริษัทจดทะเบียน

—————————————–

醉翁之意不在酒 ขี้เหล้าที่ใจไม่อยู่กับแก้ว * มีความหมายประมาณว่า มีแรงจูงใจภายนอก มีสิ่งอื่นอยู่ในใจ