เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 301

大姐大 บทที่ 301 ค้นหาอาจารย์สำหรับพี่ชายหยู่เจี๋ย 3

“ถ้าเจ็บฉันจะได้รู้ว่ามันไม่ใช่ความฝัน”

“นายไม่ได้ฝันไป ฉันรู้ว่ามันไม่ใช่ความฝัน ไม่จำเป็นต้องให้ฉันหยิกนาย” เจี่ยนอีหลิงบอกเจี่ยนหยู่เจี๋ยด้วยความมั่นใจ

ภายในห้องส่วนตัว คุณนายเฉียนและซูชี มองเด็กทั้งสองตรงหน้าด้วยความประหลาดใจ

พวกเขาไม่ได้มาพบกับ ‘คุณฝู’ หรอกเหรอ

เหตุใดถึงกลายเป็นนักเรียนมัธยมปลายสองคนมาที่นี่

คุณนายเฉียนถามทั้งสองคนด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนนุ่มนวล “พวกเธอสองคนบังเอิญเข้าผิดห้องหรือเปล่า”

เจี่ยนอีหลิงส่ายหน้าและพูดว่า “เปล่า คนที่คุณติดต่อคือฉัน”

คุณนายเฉียนมองไปที่เจี่ยนอีหลิงด้วยความประหลาดใจ ก่อนที่เธอจะพูดว่า “คุณฝูเกี่ยวข้องอะไรกับเธอ”

“ไม่มีคุณฝู มีแค่ฉัน” เจี่ยนอีหลิงกล่าว

คำตอบนี้สร้างความประหลาดใจ อย่างไรก็ตามมันไม่ใช่เรื่องที่ถึงกับเป็นไปไม่ได้ บนอินเทอร์เน็ต คุณนายเฉียนไม่สามารถรู้ได้ว่า คนขายกล้วยไม้เป็นคนแบบไหน

ในขณะนั้น เจี่ยนหยู่เจี๋ยค่อยๆกลับมามีสติสัมปชัญญะอีกครั้ง จากบทสนทนาที่เขาได้ยินระหว่างคุณนายเฉียนและเจี่ยนอีหลิง เขาเข้าใจข้อมูลบางอย่างอย่างคลุมเครือ

เจี่ยนหยู่เจี๋ยหันไปถามเจี่ยนอีหลิง “อี้หลิง เกิดอะไรขึ้น”

“พวกเขาสนใจกล้วยไม้ ฉันกำลังนำกล้วยไม้มาให้พวกเขา” เจี่ยนอีหลิงตอบ

อ่านตอนล่าสุดที่ my-novel.co หรือ www.thai-novel.com

คำตอบของเจี่ยนอีหลิงสำหรับคำถามเขาค่อนข้างงงงัน เจี่ยนหยู่เจี๋ยไม่รู้ว่าจะเข้าใจคำตอบเธอได้อย่างไร

กล้วยไม้เหรอ น้องสาวเขาเริ่มให้กล้วยไม้แก่คนอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่

แล้วมันจะบังเอิญขนาดนี้ได้ยังไง ถึงกับเมื่อตอนที่พวกเขามาส่งกล้วยไม้ แล้วพวกเขาจะได้พบกับมาดามซูชี

เมื่อเจี่ยนอีหลิงพูดจบก็มีเสียงเคาะประตู จากนั้นชายคนหนึ่งก็เข้ามาในห้อง ชายคนนั้นถือกล่องที่ห่อไว้อย่างแน่นหนาในมือ

“มิสอี้หลิงนี่คือสิ่งที่คุณต้องการ ผมเอามาให้”

“วางบนพื้นแล้วเปิดออก” เจี่ยนอีหลิงสั่งชายคนนั้น

ชายคนนี้คือบอดี้การ์ดของจ๋ายหวินเชิ่ง จ๋ายหวินเชิ่งให้เจี่ยนอีหลิงยืมเขาไปเพื่อช่วยเธอทำสิ่งที่เธอต้องทำในวันนี้

เดิมทีเจี่ยนอีหลิงไม่ได้ตั้งใจจะยืมบอดี้การ์ดของจ๋ายหวินเชิ่ง อย่างไรก็ตาม เธอบังเอิญพบเขาในขณะที่เธอกำลังจะออกจากบ้านในวันนี้ จ๋ายหวินเชิ่งไม่ได้ถามเธอว่ากำลังทำอะไรหรือหิ้วอะไรอยู่ เขาเพียงให้ยืมบอดี้การ์ดคนหนึ่งของเขามาช่วยเธอถือของเท่านั้น

ขณะที่เจี่ยนอีหลิงยังต้องรอเจี่ยนหยู่เจี๋ย เธอจึงบอกที่อยู่ให้กับบอดี้การ์ด จากนั้นเธอก็ขอให้เขานำกล้วยไม้ไปยังห้องที่กำหนดไว้ที่ร้านอาหารในเวลาบ่ายโมง

หลังจากที่กล่องถูกเปิดออกต่อหน้าทุกคน นั่นก็คือกล้วยไม้ที่คุณนายเฉียนเคยสนใจ

คุณนายเฉียนเดินเข้ามาตรวจดูกล้วยไม้อย่างละเอียด หลังจากที่เธอยืนยันว่านี่คือกล้วยไม้ที่เธอต้องการจริงๆ ใบหน้าเธอก็สดใสไปด้วยความสุข

เจี่ยนหยู่เจี๋ยถามเจี่ยนอีหลิง “น้องสาว นี่คือกล้วยไม้ประเภทไหนกัน มีค่ามากไหม”

“มันไม่ได้มีค่าอะไรนัก ฉันดึงมันออกมาจากสวน”

ไม่มีคุณค่างั้นเหรอ ถอนมันออกจากสวนงั้นเหรอ

หลังจากได้ยินคำพูดนี้ คุณนายเฉียนก็ไม่รู้ว่าจะตอบสนองยังไงดี

ในเมื่อพ่อตาเธอชื่นชอบกล้วยไม้ เธอจึงได้ทำการวิจัยเกี่ยวกับดอกไม้เหล่านี้ด้วยเช่นกัน เธอรู้ว่ากล้วยไม้นี้มีมูลค่าอย่างน้อยสองสามล้านดอลลาร์

กล้วยไม้นี้มีมูลค่าหลายล้าน…และเด็กผู้หญิงคนนี้ก็พูดราวกับว่ามันเป็นกล้วยไม้ธรรมดาที่ถอนมาจากสวนดอกไม้

คุณนายเฉียนมองไปที่เจี่ยนอีหลิงอย่างสงสัย สาวน้อยคนนี้ไม่รู้อะไรเกี่ยวกับกล้วยไม้เลยเหรอ นั่นคงเป็นเหตุผลว่าทำไมเธอจึงแลกมันอย่างผ่านๆ เพื่อจะได้มีโอกาสได้พบกับนักมายากลระดับโลก

แต่เรื่องก็มาถึงจุดนี้แล้ว ไม่มีอะไรที่คุณนายเฉียนสามารถทำได้มากอยู่ดี แม้ว่าเด็กหญิงตัวเล็กๆที่อยู่ตรงหน้าเธอจะเข้าใจสถานการณ์ผิด แต่ข้อตกลงก็จบลงเรียบร้อยแล้ว

“เธอต้องการให้ซูชีเป็นอาจารย์ของเธอเหรอ” คุณนายเฉียนถามเจี่ยนอีหลิง

“ไม่ใช่ฉัน” เจี่ยนอีหลิงกล่าว จากนั้นเธอก็หันไปชี้ไปที่เจี่ยนหยู่เจี๋ย “เขา”

ทั้งคุณนายเฉียนและมาดามซูชีมองไปที่เจี่ยนหยู่เจี๋ย

ซูชีสังเกตเห็นปฏิกิริยาของเจี่ยนหยู่เจี๋ยเมื่อเขาเข้ามาครั้งแรก