เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 333

大姐大 บทที่ 333 เปิดเผยโฉมหน้าต่อหน้านายท่านเชิ่ง 3

คำพูดของเจี่ยนอีหลิงนั้นชัดเจน มีเหตุผล และเป็นระเบียบ

หยูซีเบิกตากว้างด้วยความประหลาดใจ เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนตรงหน้าเขาคือเทพหลิง

เทพหลิงพูดเร็วและคล่องแคล่วตั้งแต่เมื่อไหร่กัน แล้วเธอพูดออกมาตั้งหลายคำพร้อมๆกันตั้งแต่เมื่อไหร่

เทพหลิงมักจะพูดไม่กี่คำ เธอให้ความสำคัญกับคำพูดประดุจทองคำ

หยูซีต้องการจะรีบไปข้างหน้า ถอดหน้ากากอนามัยออกจากใบหน้าของเจี่ยนอีหลิง เขาอยากจะเห็นว่า จริงๆแล้วเทพหลิงซ่อนตัวอยู่ในนั้นจริงหรือ

อย่างไรก็ตาม หยูซีไม่จำเป็นต้องทำเช่นนั้น เพราะไม่นานหลังจากนั้น เจี่ยนอีหลิงก็ถอดอุปกรณ์ป้องกันเหล่านั้นออกด้วยตัวเธอเอง

หลังจากนั้น เธอก็ล้างมือและเปลี่ยนเสื้อผ้า หลังจากฆ่าเชื้อให้กับตัวเองแล้ว เธอก็มองไปที่จ๋ายหวินเชิ่งและคนอื่นๆ

เธอมองพวกเขาด้วยดวงตากลมโตและสดใสคู่หนึ่ง

หยูซีไม่สามารถจะเทียบเคียงคนที่ตรวจสอบกระดูกกับคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเขาได้ว่าเป็นคนเดียวกัน

จ๋ายหวินเชิ่งพยายามซ่อนรอยยิ้ม ปฏิกิริยาของเขาไม่ชัดเจนเท่าหยูซี

ข้างหลังพวกเขาสองคนคือท่านผู้เฒ่าจ๋าย เขามองดูฉากตรงหน้าด้วยความสนใจ

สำหรับท่านผู้เฒ่าจ๋ายไม่ใช่เรื่องแปลกที่เด็กสาวจะกลายเป็นนักนิติวิทยาศาสตร์

อย่างไรก็ตาม สิ่งที่ผิดปกติคือท่าทีและปฏิกิริยาของหลานชายของเขา

หยูซีรีบเดินไปที่เจี่ยนอีหลิงและถามเธอว่า “เทพหลิง น้องกลายเป็นนักนิติวิทยาศาสตร์ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”

ในเวลานี้ หลัวซิ่วเอินก็ได้เดินเข้ามาในห้อง เธอพาเจี่ยนอีหลิงหลบไปด้านข้าง

“ อย่าเข้าใกล้ที่รักของพวกเรามากเกินไปจะได้ไหม” หลัวซิ่วเอินพูดด้วยท่าทางรังเกียจเหยียดหยาม

สัตว์ตัวผู้อย่างเช่นหยูซีไม่ควรเข้าใกล้ที่รักของเธอมากเกินไป

ท่าทางของหยูซีเต็มไปด้วยความลำบากใจ “เดี๋ยวก่อน ไม่… ผมแค่แปลกใจที่… นั่นเทพหลิง…”

“ประหลาดใจอะไร ที่รักของพวกเราต้องฉลาดกว่าคนทั่วไปอยู่แล้ว เธอเรียนรู้สิ่งต่างๆได้รวดเร็ว นอกจากนี้เธอยังผ่านการสอบและการทดสอบทั้งหมดของเราด้วย เธอเป็นสมาชิกของสถาบันของเรา”

“ไม่มีทาง การสอบและการทดสอบของพวกคุณนั่นไม่ได้เป็นนรกเหรอ”

“เหอ นั่นอาจจะสำหรับนาย แต่อย่าสับสนที่รักของพวกเรากับนาย โอเค ไอคิวของนายนั้นไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกัน”

หยูซีอ้าปากเพื่อจะตอบโต้ประเด็นของหลัวซิ่วเอิน แต่เขาพบว่าตัวเขาเองไม่สามารถหักล้างเธอได้

หยูซีอดไม่ได้ที่จะคิดกับตัวเองว่า โอ้ พระเจ้า เทพหลิงเป็นเทพจริงๆ

เธอไม่เพียงแต่ชนะเขาในเกมเท่านั้น แต่เธอยังชนะด้านไอคิวของเขาอีกด้วย

จากนั้นหยูซีก็หันไปมองจ๋ายหวินเชิ่ง ราวกับว่าเขาคาดหวังให้จ๋ายหวินเชิ่งพูดอะไรบางอย่างในเวลานี้

จ๋ายหวินเชิ่งเดินเข้ามาถามเจี่ยนอีหลิง “ หิวไหม”

เธอนั่งทำงานอยู่ในห้องไม่หยุดเป็นเวลาหนึ่งชั่วโมง

หยูซีเบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อ

นั่นคือทั้งหมดที่คุณถามงั้นเหรอ นายท่านเชิ่ง แค่นั้นเหรอ นั่นคือทั้งหมดเหรอ

“ฉันหิวนิดหน่อย”

“งั้นไปกินข้าวกันเถอะ”

จากนั้นจ๋ายหวินเชิ่งและเจี่ยนอีหลิงก็เดินไปที่โรงอาหารของสถาบัน

“ไม่…นายท่านเชิ่ง…นี่…”

หยูซีกำลังจะตามคนทั้งสองคนไป แต่ทว่าเขาถูกท่านผู้เฒ่าจ๋ายดึงกลับมา

“ท่านผู้เฒ่าจ๋าย”

“บอกฉันเพิ่มเกี่ยวกับเด็กหญิงตัวเล็กนั่น”

“หือ”

“สาวน้อยนั่นดูเหมือนว่าค่อนข้างจะเข้ากันได้กับหวินเชิ่ง ถ้าเป็นไปได้ คงจะดีถ้าจะให้เธอเป็นน้องสาวของหวินเชิ่ง เขาไม่เคยมีพี่น้อง เขาค่อนข้างเหงาตั้งแต่ยังเด็ก”