เธอเปลี่ยนไปเป็นเจ้าพ่อ / เธอเปลี่ยนไปเป็นบอส นิยาย บท 363

大姐大 บทที่ 363 นี่ไม่ใช่ความฝัน

“อาาา” เจี่ยนหยู่หมินร้องออกมาด้วยความตกใจ

เมื่อได้ยินเสียง ศีรษะที่อยู่ข้างตัวเขาก็ขยับเล็กน้อย

หลัวซิ่วเอินยังไม่ลืมตา ทว่าความโกรธของเธอก็พุ่งสูงขึ้น “นั่นใคร ใครมารบกวนการนอนของฉัน ฉันจะต่อยแก ถ้าแกไม่หุบปาก”

หลังจากพูดพึมพำอีกสองสามคำ หลัวซิ่วเอินจึงค่อยลืมตาที่ง่วงนอนของเธอขึ้น

ดวงตาเธอสบเข้ากับเจี่ยนหยู่หมิน

“เซี่ยหมินหยู่เหรอ หือ ฉันยังไม่ตื่นเหรอ ฉันฝันถึงไอดอลของฉันอีกแล้วเหรอ ว้าว นั่นเป็นความฝันที่ดีทีเดียว ฉันคิดว่าฉันน่าจะนอนต่ออีกสักเล็กน้อย”

หลัวซิ่วเอินคิดว่าเธอยังฝันอยู่

จากนั้นเธอก็เริ่มจ้องไปที่เจี่ยนหยู่หมินอย่างเรียบเฉย

เจี่ยนหยู่หมินกำลังจะสติแตก ปฏิกิริยาแรกของเขาคือการออกจากสถานที่นี้ในทันที

ในขณะที่เจี่ยนหยู่หมินกำลังจะลุกขึ้นจากเตียง ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกว่าเขาไม่ได้สวมเสื้อผ้า

ผ้าห่มลุ่ยลงมาเผยให้เห็นหน้าท้องของเขา เขาได้ฝึกฝนกล้ามท้องมาหลายปีจากการเต้นรำ

“ว้าว~” หลัวซิ่วเอินแสดงความรู้สึกออกมา เธอจ้องไปที่หน้าท้องของเจี่ยนหยู่หมินก่อนที่เธอจะอุทานอย่างไม่เกรงใจ “ไอดอลของฉันคู่ควรกับการเป็นไอดอลของฉันจริงๆ แม้แต่กล้ามท้องของเขาก็ยังดีพอๆกับฉันเลยทีเดียว แต่ในเมื่อนี่เป็นความฝันของฉัน ดังนั้นมันจึงอาจมาจากจินตนาการของฉันเอง ฉันสงสัยว่าเขามีกล้ามหน้าท้องในชีวิตจริงไหม”

” “เฮ้ ตื่นสิ ตื่น นี่ไม่ใช่ความฝัน” เจี่ยนหยู่หมินตะโกนใส่หลัวซิ่วเอินขณะที่เขาค้นหาเสื้อผ้าที่จะสวมอย่างบ้าคลั่ง

หลัวซิ่วเอินชะงักไปครู่หนึ่งก่อนที่จะเอื้อมมือไปตบหน้าตัวเอง

“เผี๊ยะ”

นี่ไม่ใช่ความฝัน

นี่เป็นความจริง

ไม่มีทาง ถ้านี่ไม่ใช่ความฝัน… แล้วทำไมเธอถึงอยู่ในห้องเดียวกับ เซี่ยหมินหยู่ และมันก็เป็น…

เพี๊ยะ เพี๊ยะ เพี๊ยะ

เกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้

หลัวซิ่วเอินพยายามนึกภาพเมื่อวานว่าเกิดอะไรขึ้น อย่างไรก็ตาม เธอจำได้เพียงว่าเธอกำลังดื่มกับคนอื่น เธอจำไม่ได้ว่าเธอเข้ามาในห้องได้อย่างไร หรือเธอขึ้นไปบนเตียงได้อย่างไร

เธอเมาขนาดนั้นเหรอ เธอบังคับให้เขาทำอะไรในขณะที่เธอเมาหรือเปล่า

โอ้ พระเจ้า เธอได้ทำในสิ่งที่เธอจินตนาการเอาไว้ในยามว่างหรือเปล่า

อ่านตอนล่าสุดที่ mynovel.co หรือ www.thai-novel.com

หลัวซิ่วเอิน หลัวซิ่วเอิน เธอมาไกลเกินไปแล้ว เธอจะใช้ความรุนแรงบีบบังคับไอดอลของเธอไม่ได้นะ หลัวซิ่วเอินคิดในใจ

หลัวซิ่วเอินมองไปที่เจี่ยนหยู่หมิน หัวใจเธอเต็มไปด้วยความสำนึกผิดและเสียใจ

เธอไม่ควรทำอย่างนั้นจริงๆ

เจี่ยนหยู่หมินไม่รู้ว่าหลัวซิ่วเอินกำลังจินตนาการอะไรอยู่ เขาพยายามมองหาเสื้อผ้าของตัวเอง อย่างไรก็ตาม เขาไม่สามารถหาพบได้จากที่ไหนเลย

“เธอเอาเสื้อผ้าฉันไปไว้ที่ไหน” เจี่ยนหยู่หมินตะโกนออกมาด้วยความโมโห

“เดี๋ยวก่อน… ฉันไม่ได้ฉีกมันสักหน่อย ใช่ไหม” หลัวซิ่วเอินพูดเบาๆ เธอไม่ได้พูดแบบนี้อย่างมั่นใจมากนัก

เธอไม่รู้ว่าเธอทำอะไรเมื่อคืนนี้ นอกจากดื่มแล้ว เธอจำอะไรไม่ได้เลย

“เธอ…”เจี่ยนหยู่หมินผงะ เขาพูดไม่ออก

นี่มันบ้าอะไรกันเนี่ย

มีใครบอกเขาได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืนนี้

ขณะที่ทั้งสองกำลังจ้องมองกันและกันอยู่นั้น ก็มีเสียงเคาะประตูห้องพักโรงแรม

“ฉันจะไปเปิดประตู นายสามารถซ่อนอยู่ใต้ผ้าห่มได้”

เมื่อหลัวซิ่วเอินพบว่าตัวเธอเองยังคงสวมเสื้อผ้าอยู่ เธอจึงลุกจากเตียงและวิ่งไปเปิดประตู

ในทางกลับกันเจี่ยนหยู่หมินต้องซ่อนตัวอยู่ใต้ผ้าปูที่นอน

เมื่อเปิดประตู หลัวซิ่วเอินก็เห็นเฉิงอี้

“ผมมาเพื่อนำเสื้อผ้าผัดเปลี่ยนของไอดอลของพี่สาวมาให้” เฉิงอี้กล่าว เขายื่นถุงผ้าสะอาดให้หลัวซิ่วเอิน

หลัวซิ่วเอินมองดูสถานการณ์อีกครั้งก่อนจะดึงมือของเฉิงอี้ เธอกระซิบกับเขา